Saturday 20 September 2014

မျပယ္တဲ့..သစၥာ (၇)

September 20, 2014 0 Comments



သတိရေနခဲ့တယ္ ..ဟုတ္လား” ..သူမရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းမွာ ၀မ္းသာအားရေျပာဆိုရင္း အသိအမွတ္ျပဳမႈတစ္ခုအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက အတိုင္းအဆမရွိေလာက္ေအာင္ပါပဲ ..။
“ေန႔တိုင္းျမင္ေနရတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္အျဖစ္ မွတ္မွတ္ရရရွိေနရံုမွ်သာပါ” တဲ့ေလ ...။ “ဒါေပမယ့္ ေနေကာင္းရဲ႕လားဆိုတဲ့ ပူပန္မႈတစ္ခုေတာ့ ရွိေနခဲ့တယ္ ... ဟုိးတုန္းက ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သံေယာဇဥ္လက္က်န္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ေပါ့” ....လို႔ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာခံစားခ်က္မွ မေပၚလာေအာင္ ဟန္ေဆာင္တတ္တဲ့သူမက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ တုန္႔ျပန္ေျပာဆိုေနခဲ့ပါတယ္ ..။ စံပယ္ပန္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ေနတတ္တဲ့ မိုးရာသီအစပိုင္းကာလေတြဟာ သူမရဲ႕ လွစ္ဟျပေလ့မရွိတဲ့ သံေယာဇဥ္အပိုင္းအစေတြေၾကာင့္ ရွိရင္းစြဲထက္ ပိုေအးျမေနေလသလားမသိႏိုင္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ဖုန္းကြယ္ထားတဲ့ သူမရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြေနာက္ကြယ္မွာ သူ႔အေပၚထားရွိတဲ့ ေလးနက္မႈေတြကိုေတာ့ သူေတြ႔ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာက သူမရဲ႕စိတ္အေတြးထဲထိ ခံစားသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ တိုးတက္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနေလမလား..။ 

သစၥာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေလာကီမွာေရာ၊ ေလာကုတၱရာမွာပါ သံုးၾကတယ္..။ သိပ္မတူညီတဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့ေလ..။ အထူးသျဖင့္ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ သစၥာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္ ဘယ္လိုပံုေဖာ္ခ်င္သလဲ
“အင္း.. ေစာင့္ထိန္းျခင္းေပါ့..။ အသိဉာဏ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္စည္းျခင္းဆိုၿပီး သတ္မွတ္က်င့္ၾကံၾကတယ္လို႔ ကိုယ္ထင္တယ္..။  အဲဒါေၾကာင့္လည္း သံုးႏႈန္းေလ့ရွိၾကတာက သစၥာရွိတယ္..။ သစၥာမေစာင့္ဘူး စသျဖင့္ ေျပာၾကတယ္ေလ.. လို႔ သူ ျပန္တံု႔ျပန္လိုက္ပါတယ္..။
yess!! အေျဖက က်မသတ္မွတ္ထားတာနဲ႔ ထပ္တူက်လုနီးပါးပါပဲ ..။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္မႈဆိုတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုေတာ့ ထည့္သံုးခ်င္တယ္..။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မွာ မတူညီမႈေတြၾကား ယုံၾကည္မႈကို အရင္းခံၿပီး သစၥာေစာင့္သိလို႔ ရင္းႏွီးပတ္သက္ၾကတယ္မဟုတ္လား..။ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ္ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သစၥာကို မေဖာက္မဖ်က္ဘဲ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္တယ္ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈတိုးလာသလို အျခားသူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ရရွိနိုင္တယ္ေလ..”
“က်မမွာ relationship နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ သစၥာတစ္ခုရွိတယ္..”

“အဲဒါကေတာ့ က်မေၾကာင့္ ဘယ္မိန္းကေလးမွ အသည္းမကြဲေစရဘူး..။ မ်က္ရည္မက်ေစရဘူး..။ က်မေၾကာင့္ အျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သစၥာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ေစရသလို အျခားသူရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အိပ္မက္ေတြ မေပ်ာက္ဆံုးေစရဘူး..။”

“ကိုယ္ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ဆံုးရႈံးရတဲ့ ခံစားခ်က္၊ တတိယလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈက ဘယ္ေလာက္ထိ ျပင္းထန္ထိရွေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ က်မကိုယ္ေတြ႔ပဲ မဟုတ္လား..”

“ေျပာခ်င္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ က်မေစာင့္ထိန္းတဲ့ သစၥာက ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ျပယ္ေစရဘူးဆိုတာပါပဲ .။ ကိုယ့္ကို ခ်န္ထားသြားခဲ့ၿပီး အျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးလက္တြဲေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို တစ္သက္လံုး မေမ့ႏိုင္ဘဲ နာက်ည္းးမႈေတြနဲ႔ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ အသက္ဆက္ေနရတဲ့ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ဒီကမၠာေပၚမွာ က်မေၾကာင့္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိေစရဘူး.”
အဲဒီ စကားလံုးေတြကုိ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ သူမေျပာဆိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ဘက္က “မဟုတ္ဘူး..။ မင္းထင္သလို မဟုတ္ဘူး” ဆိုတာကို ရင္ထဲကေနသာ ေရရြတ္ေနခဲ့ၿပီး ေခါင္းသာယမ္းေနမိခဲ့ တယ္..။
သူမ,ေျပာတဲ့ စကားေတြထဲက “တတိယလူ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုက ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့တယ္..။ တကယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ကတည္းက သူမအတြက္ သူက တတိယလူမဟုတ္ခဲ့သလို ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ကစလို႔ သူမကလည္း တတိယလူတစ္ေယာက္ လံုး၀မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ရွင္းျပဖို႔ အခြင့္အေရးမရေတာ့ေလာက္ေအာင္ သူမရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့စကားေတြက သူ႔ကို ဆြံ႔အသြားေစခဲ့ပါတယ္..။
သူမ မသိခဲ့တဲ့ ေနာက္ကြယ္က သူ႔ရဲ႕ relationship က  ဘယ္လိုေၾကာင့္ အစတည္ျဖစ္ေပၚလာ ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို သူမကို သိေစခ်င္ေပမယ့္ ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့သူမက ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ေတာင္ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေတာ့မွာ မဟုတ္တာကို သူအလိုလိုသိေနခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွပ္ရွင္ျပကြက္တစ္ခုလို ရွင္းလင္းျပတ္သား စြာ ျမင္ေယာင္ရင္း အတိတ္ထဲမွာ ခရီးခဏတာသြားျဖစ္ခဲ့သူကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို ဒုတိယအႀကိမ္ အရႈံးေပးခဲ့သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါတယ္..။ 

+++++++++++++++++++
အသည္းကြဲျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘ၀မွာ သူမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးမွသာ ပထမဆံုးရရွိဖူးေသာ ခါးသီးတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ..။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါး ႏွစ္က ၾကံဳေတြ႔ဖူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကို ေပ်ာက္ဆံုးေစခဲ့သလို အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာထိ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရႏိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့ ပါတယ္..။ ေလးႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလက လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ေပ်ာက္သြားႏိုင္ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့အခ်ိန္ အတိုင္းအတာတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ... သူမကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ၀န္ခံႏိုင္ပါတယ္..။ ေသခ်ာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက တစ္ခုေသာ မိုးရာသီရဲ႕ စံပယ္ေတြ လႈွိင္လႈိင္ပြင့္တဲ့ ရက္တစ္ရက္မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို စေတြ႔မိခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုၿပီး ပီျပင္လာခဲ့တယ္...။ သူမနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆင္တူတဲ့ မ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမႈနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဘ၀မွာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ပထမဆံုးအခ်စ္ကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၿပီး ခ်စ္စရာမိန္းကေလးငယ္ကို ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါဟာ သူမနဲ႔ ျပန္မေတြ႔မီ .. တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလတြင္း က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေပါ့ ..။ “စဥ္းစားပါရေစ” ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ရဲ႕ အေျဖစကားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ကာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို ေျပာဆိုေနထိုင္ေနခဲ့ရာက သူမနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်ိန္မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပီပီျပင္ျပင္ ျပတ္ျပတ္သားသားခ်ခဲ့ျခင္းက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္လို႔ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစခဲ့ေလသလား..။ တစ္ႀကိမ္ဆံုးရႈံးသြားခဲ့ဖူးတဲ့အရာ တစ္ခုကို ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္မဆံုးရႈံးေစဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အေပၚမွာ သစၥာပ်က္ယြင္းခဲ့တဲ့ အတၱႀကီးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါသလား..။ ခ်စ္သူဆိုတဲ့ relationship တစ္ခုကို မေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ သူနဲ႔ မိန္းကေလးရဲ႕ ပတ္သက္မႈတစ္ခုမွာ .. မိန္းကေလးငယ္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္တာမႈေတြကို သူမ ခံစားသိရွိေနခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့သူမက သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ၊ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈေတြကုိေတာ့ ဥေပကၡာျပဳခဲ့သလား၊ တကယ္ပဲ မခံစားမိတာလားဆိုတာေတာ့ သူမသာ အသိဆံုးျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္..။

 ++++++++++++++++
တကယ္ဆိုရင္ သူမ မသိခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ ...
ပန္းရိုင္းေတြကို ခ်စ္တတ္တဲ့၊ ဖန္တီးထားတာေတြထက္ သဘာ၀ကိုသာ ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေျဖာင့္ေျဖာင့္စင္းစင္းေတြကို စည္းေႏွာင္ထားျခင္းမရွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ထားကာ ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ သူမကို တစ္သက္လံုးသတိရ လြမ္းဆြတ္ေနရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရွိေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ ..။
 +++++++++++++++ The END +++++++++++++++++++


+ စာၾကြင္း +
ဒီ၀တၳဳကို အစျပဳေရးခဲ့တာက ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ႕ ရက္တစ္ရက္မွာပါ ...။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေရးလာခဲ့တာ ၂ ႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီမို႔ ဒီေန႔ေတာ့ အဆံုးသတ္ေရးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္..။ အပိုင္း ၁ ကေန ၆ အထိ ေရးခဲ့ၿပီးတာေတြကို Link ျပန္ေခၚေပးဖို႔ connection က အေျခအေနမေပးတာေၾကာင့္ တကယ္လို႔ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေဘးဘက္က ၀တၳဳရွည္ ဆိုတဲ့ label ကို ႏွိပ္လိုက္ရင္ အပိုင္းေတြအားလံုး ဆက္တိုက္ဖတ္ႏိုင္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။ 
Thank you all :) :)

Wednesday 10 September 2014

ေရတမာနဲ႔ ခေရတည္ရာဆီ ~~ (အပုိင္း-၂)

September 10, 2014 3 Comments


အတိတ္ကာလယႏၱရားထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္သြားလာေနရင္း ခရီးဆက္ျဖစ္တဲ့အခါ ... မိုးေရစက္ေတြနဲ႔အတူ စိမ္းစိုေနတဲ့ပိေတာက္ပင္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္ ..။ ေႏြကာလက ပြင့္ေၾကြၿပီး သြားတဲ့အကိုင္းေတြထက္မွာ အစိမ္းေရာင္အရြက္ေတြ ေနရာအျပည့္ယူထားလ်က္ ...။ အပင္ဆိုတာ မေတြ႔ရဘဲ ေက်ာက္ေတြခဲေတြသာျပည့္ေနတဲ့ကြင္းျပင္တစ္ခုမွာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းသား လူငယ္တစ္စုမေမာမပမ္းစိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ပိေတာက္ပင္ေသးေသးေလးေတြကေတာ့ ေက်ာက္ၾကိဳေက်ာက္ ၾကားမွာ ခက္ခက္ခဲခဲရွင္သန္လာခဲ့ရင္း ေနရာတစ္ခုကို ရယူထားႏိုင္တဲ့ သက္ရွိေတြအျဖစ္ ဖန္တီးသူရဲ႕ပီတိကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္ ..။

ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာက်င္လည္ခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုဟာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟုိအရင္အခ်ိန္နဲ႔ကြဲျပားစြာ အရာအားလံုးက အသစ္အသစ္ေတြ ေနရာအျပည့္ယူထားလ်က္..။ ဒါေပမယ့္လည္း က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အေဟာင္းေတြရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြၾကားမွာ အတိတ္ကိုေတာ့ ျပန္လည္တသလြမ္းဆြတ္မိေစခဲ့တာကိုေတာ့ ကိုယ့္အသိစိတ္က လက္မခံလို႔ မရဘူးေလ...။ 

ခေရပင္ေတြနဲ႔ မယ္ဇလီပင္ေတြေရာေႏွာေနတဲ့ ေလွ်ာက္လမ္းကေလးကို ျမင္မိတဲ့အခါ ... အျမဲတမ္းကသုတ္ကရက္ ေျပးလႊားသြားလာေနတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးထဲ မွာ ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္ ...။ ေက်ာပိုးအိတ္အနက္ေရာင္ တခါတေလလည္း ကခ်င္လြယ္အိတ္ အျပာေရာင္ေလးလြယ္ေလ့ရွိတဲ့မိန္းကေလးဟာ ေဘးနားမွာ ရန္ျဖစ္ေဖာ္ ရန္ျဖစ္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ... ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာလ်က္..။ ကမၻာႀကီးကိုကယ္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္ ဆိုၿပီး စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြေျပာခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက အခုေတာ့လည္း ကမၻာႀကီးရဲ႕ေနရာ အသီးသီးမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ကိုယ္စီတည္ေဆာက္ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ ...။ တြဲခဲ့တဲ့လက္အစံုက ၿမဲတဲ့သူေတြရွိခဲ့သလို ... တစ္သက္လံုးစာေ၀းကြာလို႔ .. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ သူေတြအျဖစ္ ကိုယ္စီဘ၀မွာ က်င္လည္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ရွိေနၾကဆဲ ..။ 

တစ္ခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ စကားႏိုင္လုရင္း ၾကက္သြန္ျဖဴဥေတြအလုအယက္စားခဲ့တဲ့ လက္ဖက္သုုပ္နဲ႔ ထမင္းဆိုင္ေနရာေလးက ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး အေဆာက္အဦအသစ္ေတြ ထပ္တိုးလာတဲ့အခါ .. ထိုင္ေနက်ထမင္းဆိုင္နဲ႔ သေဘာေကာင္းတဲ့ဆိုင္ပိုင္ရွင္အဘနဲ႔ မိသားစုေတြကို သတိရေအာက္ေမ့လာမိပါတယ္ ...။ 

ခေရပြင့္ေတြေၾကြြတတ္တဲ့ေလွ်ာက္လမ္းေလးကေန ေရွ႕ဆက္သြားမိေတာ့ ..ေက်ာင္းသူဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္ေနခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေဆာင္ေရွ႕ကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္ ..။ အေဆာင္ေရွ႕က ေအာ္ေရးရွားပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ... ဟိုးအရင္အခ်ိန္ကပံုစံ အတိုင္း ေက်ာင္းသူ တခ်ိဳ႕ရယ္.. စာေမးဖို႔၊ ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔၊ မုန္႔ေကၽြးဖို႔၊ သတိရလို႔၊ စာအုပ္ငွားဖို႔ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လာလည္ေနတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္တခ်ိဳ႕ရယ္ကို ေတြ႔မိျပန္ေတာ့ တခ်ိန္က မိန္းကေလးငယ္ငယ္ရယ္ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရယ္ကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာ မိျပန္ပါတယ္ ..။ ဟုိအရင္အခ်ိန္နဲ႔မတူစြာ ကြာျခားသြားတာက ေအာ္ေရးရွားပင္ေအာက္မွာ ထိုင္စရာခံုတန္းေလး မရွိေတာ့တာက အတိတ္လြမ္းေ၀ဒနာကို အနည္းနဲ႔အမ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားေစ ပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း ညစဥ္တိုင္းလိုလို အေဆာင္ညေစာင့္အဘကေနတစ္ဆင့္ လာပို႔ေပးတတ္တဲ့ သူမနဲ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုၾကိဳက္တတ္တဲ့မုန္႔ေတြ၊ အေဆာင္ေဘးကေန လာဆိုတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း သီခ်င္းေတြ၊ ေရတြက္လို႔မရႏိုင္တဲ့ ဇြန္ပန္းျဖဴျဖဴေတြ၊ စာႀကိဳးစားဖို႔ အားေပးတတ္တဲ့ စကားသံေတြ စတဲ့စတဲ့အရာေတြက ရုပ္ရွင္တစ္ကားလို မ်က္လံုးထဲမွာ အစီအရီျပန္ျမင္လာမိတယ္ ..။ ဒါေတြက ျပန္သတိမရသင့္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္ေမ့ခဲ့ၿပီးသား အရာေတြမဟုတ္လား...။

~~~~~~~~~~~~~~~~
ေမ့ေနၿပီျဖစ္တဲ့အရာေတြထဲမွာ အေဆာင္ကေန ေရွ႕ဆက္သြားတဲ့အခါ ေရာက္သြားတဲ့ ေနရာက ခေရရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ေနတတ္တဲ့ ကတၱရာလမ္းမတစ္ခုရယ္ ေတာင္တန္းတစ္ခုကို ေနာက္ခံထား တဲ့ ေရကန္ျပာရယ္.. စိန္ပန္းေတြ နီရဲေနတတ္တဲ့ျမင္ကြင္းေတြရယ္...။

ကိုယ္ေမ့ခ်င္ခဲ့တာက ခေရနဲ႔ စိန္ပန္းေတြေရာယွက္ေနတဲ့ ေရတမာပင္ေတြေပါတဲ့ေနရာက လမ္းမထက္မွာ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္သြားေလ့မရွိဘဲ လမ္းေဘးကပ္ ကာ ေရွ႕တစ္ေယာက္  ေနာက္ တစ္ေယာက္သြားေလ့ရွိတဲ့၊ အမ်ားက ခ်စ္သူေတြလို႔ မထင္ခဲ့ၾကတဲ့၊ တစ္သက္လံုးျပန္မဆံုၾကေတာ့ မယ့္ ..သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ရယ္ပါ ...။ 


Sunday 7 September 2014

ေရတမာနဲ႔ ခေရတည္ရာဆီ (အပိုင္း-၁)

September 07, 2014 8 Comments



အေ၀းေျပးကားလမ္းမႀကီးေပၚကေန အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးဆီသြားရာ လမ္းခ်ိဳးကေလးထဲကို ၀င္လိုက္ရင္ပဲ .. သစ္ပင္ေတြ၊ လယ္ကြင္းျပင္ေတြနဲ႔အတူ သဘာ၀ရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြကို ခံစားမိလာရတယ္..။
တကယ္ေတာ့ ျပန္မေရာက္ခ်င္ပါဘူးလို႔ သိစိတ္တစ္ဖက္က ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ အမွတ္တရေတြ ျဖစ္တည္ရာ ေနရာတစ္ခုကို မသိစိတ္ကေတာ့ အျမဲလိုလို လြမ္းေနခဲ့မိ သား...။ ျမန္မာျပည္အလည္ပိုင္းမက်တက် ေျမလတ္ေဒသတစ္ခုဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ပညာဗဟုသုတေတြအျပင္ လူ႔ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳအစံုကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့တဲ့ေနရာ... ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ျဖစ္တည္ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့ေနရာ .. ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳခ်ိန္ကာ လေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ တဲ့ေနရာ တစ္ခု ...။

လမ္းေလးေပၚကို ကားဘီးရာ ေျခခ်မိၿပီဆိုတာနဲ႔ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလႏုေအးအခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ မိုးရနံ႔တခ်ိဳ႕က တိုး၀င္လာတယ္ ..။ မိုးသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာေလ့မရွိတဲ့ ေျမလတ္ေဒသမွာ တခါတေလလည္း မိုးၾကိဳးေတြ ထစ္ခ်ဳန္းလို႔ လွ်ပ္စီးေတြ ၀င္းလက္ .. မုန္တိုင္းထန္တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြလည္း ကိုယ္ၾကံဳခဲ့ဖူးတာပဲေလ..။ ကားကို လမ္းေဘးအသာရပ္မိရင္း လမ္းေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း အပင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေငးၾကည့္ေနျဖစ္ခဲ့တယ္ ..။ ဆယ္စုႏွစ္ကာလတစ္ခု .. ဟုတ္တယ္... လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ကာလတစ္ခ်ိဳ႕မွာလည္း ရွင္သန္ျဖစ္တည္ေနခဲ့တဲ့ ေရတမာပင္ေတြ ...။ အဲဒီအပင္ေတြကို အစြဲျပဳလို႔ ေရတမာလမ္းလို႔ ေခၚတြင္ခဲ့ၿပီး ဒီေဒသေလးမွာ ခဏတာလာေရာက္ခိုလႈံၾကရင္း နဖူးစာရြာလည္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ ျဖတ္သြားျဖတ္လာသြားေလ့ ရွိတဲ့ လမ္းေလးတစ္ခု ..။ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေခတ္အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲသြားပံုက အရင္က လမ္းေလွ်ာက္သြားသူေတြသာ မ်ားေလ့ရွိတဲ့လမ္းေလးတစ္ခုက အခုေတာ့ ဆိုင္ကယ္တ၀ီ၀ီ .. ကားသံတညံညံျဖစ္ေနတဲ့အခါ ဒါကို တိုးတက္မႈလို႔ ဆိုေလမလား..။ ကံေကာင္းေသးတာတစ္ခုက လမ္းေဘးက ေရတမာပင္ေတြနဲ႔အတူ ေဘးဘက္ဆီက လယ္ကြင္းျပင္ကို ျဖတ္တုိက္လာ တဲ့ ေလထုက ကားနံ႔ ဆီန႔ံ ေရာျပြမ္းမေနေသးဘဲ လတ္ဆတ္သန္႔ရွင္းမႈကို ခံစားေနရဆဲ .။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက ေနရာတခ်ိဳ႕နဲ႔ ေက်းလက္ေဒသတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေလထုညစ္ညမ္းမႈကို တိုင္းတာႏႈိင္းယွဥ္တဲ့ စာတမ္းတစ္ခုေရးရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားမိရင္း အျမဲလိုလို တစ္ခုခုကို အဆက္မျပတ္ေလ့လာဖို႔ပဲ စိတ္ကူးေပၚေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပံဳးမိျပန္တယ္ ..။ “စာေတြ အဆက္မျပတ္ေလ့လာေနဖို႔ ပညာတတ္မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔သာ အစဥ္တစိုက္ ဦးတည္ေနတဲ့မိန္းမမ်ိဳး၊ မိသားစုဘ၀တစ္ခုကို ေအးေအးလူလူ ထူေထာင္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိတဲ့ မိန္းမမ်ိဳး” လို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္က စြပ္စြဲေျပာေနခဲ့တာကိုလည္း ျပန္ၾကားေယာင္ရင္းေပါ့ ..။ 

မိုးဖြဲဖြဲေအာက္မွာ ကားတစ္စီးကိုမွီလို႔ ရပ္ေနမိရင္း .. အတိတ္က ေျခရာေတြ ေကာက္ေနမိရာက အေတြးထဲမွာ စိန္ပန္းနီနီေတြလည္းပါသလို ျမင္းလွည္းတစ္စီးေပၚ က ေအာ္ဟစ္စေနာက္ေန တတ္တဲ့ လူငယ္တစ္စုလည္း ပါေနျပန္တယ္ ..။ ေက်ာင္းဖြင့္လို႔ ျပန္အလာ အိမ္ကထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဟင္းေတြ မုန္႔မ်ိဳးစံုအျပင္ အ၀တ္အိတ္မႏိုင္မနင္းနဲ႔ ဟုိင္းေ၀းကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ငယ္ကို ေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ပုဆိုးတိုတို၊ ရွပ္ေရာင္စံုေတြ ၀တ္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးလဲ ပါျပန္ပါေသးတယ္..။ အေရာင္ဆိုးထားေလ့ မရွိတဲ့ ေျခသည္းလက္သည္းတုိတိုေတြနဲ႔အတူ သနပ္ခါးပါးကြက္က်ားမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေလ့မရွိတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ဟာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးကို သြားေလရာသယ္တတ္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာတတ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္..။ 

ေကာင္မေလးကို မ်က္လံုးထဲ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ပန္းဆီေရာင္ျခယ္ထားတဲ့ ေျခသည္းအလွနဲ႔အတူ စီးေနက်ေဒါက္ဖိနပ္ကို ေနရာေရႊ႕လို႔ လမ္းေလးေပၚကို ေျခခ်လိုက္မိတယ္ ..။ တခ်ိန္က သူေျပာခဲ့တဲ့ smart မက်၊ လွလွပပမေနတတ္ဘဲ ျဖစ္သလိုေနတဲ့မိန္းကေလးဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခု ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆိုးထားတဲ့ ပန္းဆီေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အသာျပံဳးလိုက္ရင္းက ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့အေအးဓါတ္နဲ႔ မိုးစက္ေတြေၾကာင့္ ေနကာမ်က္မွန္ ကို ေခါင္းေပၚအသာေျပာင္းတပ္ကာ ကုတ္အက်ီၤကို တင္းတင္းေစ့လို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာမိတယ္...။ 

“ေဟးး ေနေကာင္းရဲ႕လား..။ မေတြ႔တာေတာင္ အေတာ္ၾကာေပါ့..။ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားလုိက္တာမ်ား .. အရမ္းလွလာတယ္” ဆိုတဲ့ ကားတစ္စီးေပၚက လူလတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္စကားတစ္ခုကို ၾကားမွ လက္ရွိကာလကို ျပန္ေျပာင္းသတိရလာတယ္..။ စကားစျမည္ေျပာ ႏႈတ္ဆက္မိရင္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ေက်ာ္ မေတြ႔ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ကိုယ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသိရွိတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းမဟုတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေၾကာင့္ ဘယ္လုိပဲ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ငယ္ရုပ္သြင္က ေဖ်ာက္ဖ်က္မရပါလားလို႔ ၀န္ခံလာခဲ့ရတယ္ ..။ 

ကားေပၚကို ျပန္တက္ ခရီးဆက္လာေတာ့ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေတြက ဟုိအရင္အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ကြဲျပားစြာ ခမ္းနားလွတဲ့ အေဆာက္အဦအသစ္ေတြ၊ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြေရဗြက္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ကတၱရာလမ္းေတြ၊ မိုးေရေၾကာင့္ စိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေတြ၊ ကားေတြဆိုင္ကယ္ေတြကိုယ္စီ နဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ လူငယ္ကေလးေတြ၊ အေဆာက္အဦအသစ္ေတြတိုးပြားလာတဲ့ တကၠသိုလ္ေဆးရံုကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႔ရွိခဲ့ရတယ္ ..။ အတိတ္ကာလထဲမွာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ တိုက္နယ္ေဆးရံုအခန္းကေလးထဲက ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွာ ေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ ေဆးကုသမႈခံယူေနရတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ကေလးေတြရယ္၊ လူနာမပ်င္းရေအာင္ စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္း ဟာသေတြေျပာလို႔ ရယ္ပြဲဖြဲ႔ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ရယ္ကို ျမင္ေနရျပန္ပါတယ္ ...။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာသလို အတိတ္ဆိုတာ သတိရတိုင္း ခဏခဏထုတ္ဖတ္မိတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္လိုပဲ ဆိုသလို ... အတိတ္က ေနရာေဟာင္း ကို ျပန္အေရာက္မွာ ထုတ္ဖတ္စရာမလိုပဲ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ကြင္းေတြ အစီအရီျပန္ေရာက္လာပံုက ေရာက္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ..။

အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ခမ္းနားထည္၀ါေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို အတိတ္ကျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ အတူ ျဖတ္သြားရင္း ဦးတည္ရာေနရာတစ္ခုကို ခရီးဆက္လာခဲ့တယ္..။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက ကိုယ္က်င္လည္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးကေတာ့ အခုျဖတ္သြားခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္လိုပဲ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ရွိေနေလမလား ... သိခ်င္စိတ္တစ္ခုလည္း ပါေနျပန္ရဲ႕ ..။ ေက်ာင္းမုခ္၀ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘဲ တစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ ခမ္းႏြမ္းႏြမ္းေလးထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက တကၠသိုလ္ေတြနဲ႔အၿပိဳင္ သင္ခန္းစာေတြ ပို႔ခ်တတ္တဲ့ဆရာေတြ ဆရာမေတြကို နင့္နင့္နဲနဲလြမ္းဆြတ္မိရင္း သူတို႔သင္ေပးလိုက္တဲ့ ပညာေတြကို အေျခခံလို႔ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ဘြဲ႔လြန္ဆက္တက္ေနၾကတဲ့ တပည့္ေတြ အေၾကာင္း ေသခ်ာသိလာခဲ့ရင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြရဲ႕ ပီတိဆိုတာ တိုင္းတာလို႔ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး ..။ ေတာထဲေတာင္ထဲက စုတ္ခ်ာခ်ာေက်ာင္းေဆာင္ကေလး ကေန ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက တကၠသိုလ္ေတြ ကြန္ဖရင့္ေတြ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ တက္ေရာက္ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနတဲ့ တပည့္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိလာေနၿပီဆိုတာ ေက်ာင္းေဆာင္ ကေလးနဲ႔ ဆရာေတြဆရာမေတြလည္း ေသခ်ာသိေနၾကမွာပါ ...။

ေနရာေဟာင္းကို အ၀င္မွာပဲ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တဲ့ မုခ္ဦးကို စတင္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ပီတိေတြနဲ႔ ၿပံဳးမိပါတယ္ ..။ ကိုယ္က်င္လည္ခဲ့ခ်ိန္က မရွိခဲ့တဲ့ ၂ ထပ္ေဆာင္ ၃ ထပ္ေဆာင္ေတြ ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသ၀မ္းသာစိတ္နဲ႔အတူ မ်က္ရည္ေတာင္ လည္လာမိတဲ့အျဖစ္ ..။ ဟုိအရင္အခ်ိန္က ေျခက်င္ေလွ်ာက္သြားေလ့ရွိတဲ့ လူငယ္အုပ္စုေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္သြားလာေနၾကကာ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုစကား၀ိုင္းဖြဲ႔ လုယက္ေျပာမေေနၾကေတာ့ဘဲ ဖုန္းကိုယ္စီကိုင္လို႔ တစ္ကိုယ္တည္း ၿပံဳးေစ့ေစ့ျဖစ္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ကေလးေတြပဲ ေတြ႔ေနရေတာ့တဲ့ေနရာတစ္ခု ..။ စာဖတ္ခန္းထဲမွာ စာအုပ္ေတြကိုယ္စီဖတ္မွတ္ေနၾကတာ အနည္းငယ္သာေတြ႔ေနရၿပီး laptop ကိုယ္စီကိုင္လို႔ အင္တာနက္မွာ surfing လုပ္ေနၾကတဲ့ျမင္ကြင္း ..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္ ...  ျမန္မာလံုခ်ည္လွလွေလးေတြနဲ႔ ရင္ဖံုးအက်ီၤလွလွေလးေတြ၀တ္ဆင္ေန ဆဲ ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ျမင္မိေတာ့ အ၀တ္အစားအျပင္အဆင္ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေသးဘဲ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈကို ခံစားရမိေနဆဲ ျဖစ္တဲ့အခါ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ကိုယ္ၿပံဳးမိရျပန္တယ္ ..။

တူမႀကီး .. အလုပ္ကိစၥနဲ႔ လာတာလား” လို႔ ကိုယ့္ကို ကြမ္းေတြစားရက္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီးလာႏႈတ္ဆက္တဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုေတြ႔ေတာ့ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာတစ္ေယာက္ ကို ျပန္ေတြ႔ရသလို ေပ်ာ္ရႊင္သြားမိတယ္ ..။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္ .. အရင္ထက္ေတာင္ နည္းနည္း၀လာတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔  က်န္းက်န္းမာမာရွိေနေသးတဲ့ အသက္ ၆၀ နားနီးနီး ကားဒရိုင္ဘာဦးေလးၾကီးက တခ်ိန္တုန္းက ေတာေတာင္ေတြထဲက ဆိုးဆိုးရြားရြားလမ္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ဂရုတစိုက္ေမာင္းပို႔ေပးေလ့ရွိတဲ့ အလုပ္တာ၀န္ေက်ပြန္ၿပီး သေဘာေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ ..။

သမီး .. နည္းနည္းပိန္သြားတယ္.. ေက်ာင္းတုန္းကလို ၀၀ကစ္ကစ္ကေလး မဟုတ္ေတာ့ပါလား” လို႔ ေျပာတဲ့ ဆရာမကို ေတြ႔မိေတာ့ ၀မ္းပန္းတသာ အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္လို႔ ..။ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ဆိုတဲ့အရြယ္က ဒီေလာက္ေတာင္ လွပေနဆဲပါလားလို႔ စဥ္းစားမိေတာ့ ဆရာမက တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ိဳႀကီးအျဖစ္ ရပ္တည္ေနလို႔ပဲ ျဖစ္မွာလို႔ သံုးသပ္မိတဲ့အခါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို ဘာသာေက်နပ္သြားမိျပန္ပါတယ္ ..။ မိသားစုဘ၀ နဲ႔ ေသြးသားအရင္းအခ်ာကို ေမြးျမဴပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းဆိုတဲ့ လူ႔ဘ၀တာ၀န္ပ်က္ကြက္ခဲ့ေပ မယ့္လည္း ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တပည့္မ်ားစြာကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့ျခင္းကလည္း ဆရာမရဲ႕ မိခင္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္ပါလား..။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ္စီတာ၀န္ေတြကို က်ရာဇာတ္ရုပ္မွာ ေက်ေက်ပြန္ပြန္ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ခံယူခ်က္မတူညီေပမယ့္လည္း ေလာကကို အလွဆင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲဆိုေတာ့ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ အျခားတစ္ပါးသူလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ ခ်ီးေျမွာက္သင့္လွပါတယ္ ..။

ဟုိအရင္အခ်ိန္က ကိုယ္တစ္ခါမွာ မျမင္ဖူးတဲ့ အေဆာက္အဦအသစ္ႀကီးထဲ ၀င္ေရာက္မိတဲ့အခါ အတိတ္ဆိုတာကို ျပန္မေတြးမိျခင္းအတြက္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ေနေလမလား ... ကိုယ္ ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ...။ ကိုယ္ဦးတည္ရာ ေနရာေရာက္ဖို႔အတြက္ အတိတ္ကပံုရိပ္ေတြနဲ႔အတူ ... ခရီးဆက္လာခဲ့ပါတယ္ ....။

====================


ဆက္ေရးရဦးမွာမို႔ ဆက္လက္အားေပးဖတ္ရႈေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ရွင္ ...။

ပို႔စ္တစ္ခု မျဖစ္မေနေရးဖို႔တြန္းအားေပးခဲ့တဲ့ Blog-Post-Challenge (BPP) ေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီ Activity ေလးကို စတင္ျဖစ္တည္ေစခဲ့သူ အစ္ကို၊အစ္မ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလး Bloggers မ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ..။
Blog post ေတြ တင္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက ကေလးလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းတဲ့ ဒီအစီအစဥ္ေလးအတြက္  က်မကလည္း သိကၽြမ္းခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ Blogger ၁၀ ဦးကို ဒီေနရာကေန Post တင္ဖို႔ Challenge လုပ္ပါတယ္..။
၁။ မမိုးေငြ႔ (မိုးေငြ႔နဲ႔အတူ)
၂။ အသူ (My Emotions)
၃။ မိုးသက္ @ ေမၿမိဳ႕မိုး
၄။ မအိန္ဂ်ယ္လႈိင္
၅။ ကိုလြင္ျပင္
၆။ မစံပယ္ @ မဂ်က္
၇။ မင္းအရိပ္ (ေရာင္စံုအခန္းငယ္)
၈။ လရိပ္အိမ္
၉။ မိုးညခ်မ္း
၁၀။ မႀကီးလြမ္း (အလြမ္းၿမိဳ႕ေလး)

Follow Us @soratemplates