ေနရာေဟာင္း ~~~~~
Phyu Lwin
April 22, 2013
3 Comments
(၁)
အမွန္ဆို
ဒီေနရာကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေရာက္ျဖစ္ျခင္းက ဒီေလာက္ထိ ေစာလိမ့္မယ္လို႔ သူမ မထင္ခဲ့မိပါဘူး……။
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ျပန္ေရာက္လာလိမ့္ဦးမယ္ဆိုတာ သိေနခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အတိတ္က
အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ေ၀၀ါးသြားမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနပါေစလို႔ တိတ္တဆိတ္ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ဖူးတာေလ….။
အခုေတာ့ ေရွ႕တူရူမွာျမင္ေနရတဲ့
ျမင္ကြင္း…..။ ေရကန္ထဲက လိႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြက ဟုိသည္ေျပးလႊားလို႔ ….။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္
တစ္ခ်ိန္က ကတိစကားေတြ လိႈင္းေတြနဲ႔အတူ ျပန္ေမ်ာမပါလာပါေစနဲ႔လို႔ .. မျဖစ္ႏိုင္တာကို
ေတြးေနမိေသးတာ…။ စကားဆုိတာ ေျပာျပီးရင္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္တာပဲ မဟုတ္လား ….။ ဒါကို သိသိနဲ႔
ဟုိးအတိတ္က စကားလံုးေတြ ျပန္ၾကားလာမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့သူမက အရူးတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူးလို႔
တစ္ေယာက္တည္း အေတြးနဲ႔ ျငင္းဆန္ေနမိျပန္တယ္…။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ
ေမ့ပစ္ႏိုင္ရက္နဲ႔ေတာ့ လြမ္းလိုက္တာလို႔ ခဏခဏမေရရြတ္ခဲ့သင့္ပါဘူး….။ အခုေတာ့ အဆံုးသတ္ရလဒ္ကို
သိေနျပီးသားေပမယ့္ မေမ့ႏိုင္တဲ့သူက အရံႈးပဲလို႔ ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုလို အႏိုင္အရံႈးကို ျပန္တြက္ခ်က္ေနမိျပန္တယ္….။
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
(၂)
လာမိမွေတာ့
ဒီခရီးကို ေနာက္ျပန္မလွည့္ဖို႔အားယူရင္း ….. အခုေတာ့လည္း ဒီကမ္းေဘးမွာ တစ္ေယာက္တည္း
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရျပန္တယ္…။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ တပ္ဆင္ေနက် ဟန္ေဆာင္ျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း
… ဒီတစ္ၾကိမ္လည္း ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို သူမအျပင္ ဘယ္သူမွ မျမင္ေစေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ျပန္ပါျပီ…။
အရာရာမေျပာင္းလဲဘူးလို႔
ဘယ္သူေျပာမလဲေလ….။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေလာက္က သူမနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာ ရပ္တည္ေနတဲ့သူမ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာင္
ႏုပ်ိဳမႈတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ ျခားနားသြားခဲ့တာပဲ ….။ ဟိုးတစ္ခ်ိန္က ခဲလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ ျပိဳင္ပစ္ခဲ့ဖူးတဲ့
ေရကန္ထဲက ေရေတြေတာင္ အခုဆို အားလံုးေနရာတက် အသစ္အသစ္ေတြခ်ည္းျဖစ္လို႔…။ ဒါေပမယ့္ ျမင္ေနက်
ျမင္ကြင္းေတြ ေျပာင္းလဲမသြားပဲ အရင္လိုရွိေနျခင္းက တဆိတ္ေတာ့ သူမအတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရျပန္တယ္…။
ေရကန္တစ္ဘက္ကမ္းက ေတာင္တန္းျပာျပာေတြထက္က သစ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား ပိုေလ်ာ့နည္းသြားေလသလားလို႔
အမွတ္ထင္ထင္ဆန္းစစ္မိေတာ့ အတိတ္ကို ဒီေလာက္ထိ သတိမရသင့္ဘူးလို႔ သူမဘာသာ သတိထားေနမိျပန္တာ….။
မဟုတ္ပါဘူး… ဒါဟာ အတိတ္ကို သတိရတမ္းတေနတာမဟုတ္ရပါဘူး ….။ ဘယ္အေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သစ္ပင္ေတြကို
ခ်စ္တတ္တဲ့သူမက ေရကန္ၾကီးအတြက္ အေရးပါတဲ့ သစ္ပင္ေတြေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္မိတဲ့
ပူပန္စိတ္သက္သက္ရယ္ပါ …..။
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
(၃)
♪♪ တကယ္ဆို နင္ ငါ့အနားရွိသင့္တာ…….ရင္ခုန္သံခ်င္း
နီးကပ္စြာ…………….။
တကယ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့
…. တို႔ေတြ ဘာေၾကာင့္………….ေ၀းးးးးးးးးးးးးးးးး ♪♫
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
ဘယ္လိုကဘယ္လို အေတြးထဲ ေပၚလာမွန္းမသိတဲ့ သီခ်င္းတပိုင္းတစ..။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ဘာေၾကာင့္
ဒီသီခ်င္းက သူမအေတြးထဲ ေရာက္လာရပါလိမ့္…။ တကယ္ဆို ဒီသီခ်င္းက.. သူမ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့သီခ်င္းေတြထဲမွာလဲ
မပါ၀င္ဘဲ တခါႏွစ္ခါၾကားဖူးရံုနဲ႕ ဒီအခ်ိန္မွာ အာရံုရလာျခင္းကေတာ့ ကံၾကမၼာရက္စက္ျပီထင္ရဲ႕…။
အတိတ္ကာလတုန္းကေတာ့
ဒီအခ်ိန္ဟာ အနာဂတ္ေပါ့…..။ လက္ဖ၀ါးခ်င္းဆုပ္ကိုင္လို႔ ေတာင္တန္းေတြဆီက ျဖတ္တိုက္လာတဲ့
ေလညွင္းေတြၾကားမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကဖို႔ ဘ၀ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ေနေလာက္ျပီလို႔
ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ၾကတဲ့ အနာဂတ္ကာလတစ္ခုေလ…..။ တကယ္ဆို တစ္ဘ၀စာေ၀းကြာသြားျခင္းအတြက္ မဆိုင္တဲ့
ကံၾကမၼာကို အျပစ္ဖဲြ႔တာကေတာ့ သစၥာမဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ကို က်ဴးလြန္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခမခိုင္တဲ့
ဆင္ေျခတစ္ခုမွန္း သူမ သိေနျပီးသားေလ…..။ မထားခဲ့ပါနဲ႔ လို႔ ခယ၀ပ္တြားေတာင္းဆိုမယ့္
မိန္းကေလးမ်ိဳးမဟုတ္ေလေတာ့ နာက်ည္းတဲ့ အရိပ္အေငြ႕အခ်ိဳ႕ေတာင္ သူမမ်က္ႏွာေပၚမွာ မရွိခဲ့ေလျခင္းက
သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္ လိပ္ျပာသန္႔ခဲ့ေစသတဲ့လား…..။
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
(၄)
ေမွ်ာ္လင့္မိတာမဟုတ္ေပမယ့္
….. အားေပးစကားမဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေၾကာင့္ သူမ ခံစားခ်က္တစိတ္တေဒသကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔
သူမ ထင္ခဲ့မိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက “လူတစ္ေယာက္က အသည္းခဲြသြားတာနဲ႔ အားလံုးကို အဆက္ျဖတ္သလို
ျဖစ္တာေတာ့ လြန္လြန္းပါတယ္.. အဲဒီေလာက္ၾကီးေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္….။
ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ အခ်စ္မွာ ကံဆိုးတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံႏိုင္ေပမယ့္ …. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္
နားလည္ေဖးမေပးတတ္တဲ့ ကံေကာင္းမႈမ်ိဳးရခ်င္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ အျဖဴေရာင္အတၱက မျပည့္၀ခဲ့ဘူးလို႔
သတ္မွတ္ရေတာ့မွာပါလား….။ ႏွစ္ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာ ရစ္ပတ္ခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖဲြ႔ကို
အျမဲတတဲြတဲြရွိခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအသိေပမယ့္ ဒီလိုေျပာထြက္လာခဲ့သူက အခ်စ္နဲ႔ သံေယာဇဥ္ကို
မခံစားတတ္လို႔ပါလို႔ နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကလည္း မၾကာခင္မွာ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား…..။ တကယ္ေတာ့ ဒီအတၱေတြကို ဆက္ျပီး မဆုပ္ကိုင္သင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာ
သူမ နားလည္လက္ခံလိုက္ရေတာ့မွာေပါ့…။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ့္အေရးထက္ တျခားသူအေၾကာင္းကို
ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကာရွည္ခံစားေနပါ့မလဲေလ…။ အခ်ိန္ေတြၾကာျပီဆိုေတာ့လည္း သူမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလည္း
ေမ့ေပ်ာက္သြားေလာက္ေရာေပါ့လို႔ ေျဖေတြးမိေတာ့ “အဆက္ျဖတ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး… ငါ တကယ္ မအားလို႔
မဆက္သြယ္မိတာပါ” လို႔ အျပံဳးနဲ႔ပဲ ျပန္တံု႔ျပန္မိပါတယ္…။
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
(၅)
ေရကန္ေဘးက
လမ္းသြယ္ေလးအတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္လာမိေတာ့ အတိတ္ကာလတုန္းက လက္ခ်င္းတဲြလို႔ ရယ္ေမာေနတဲ့
ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ …..။ စကားလံုးေတြဆိုတာ ေျပာျပီးရင္ ေလထဲမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္စျမဲဆိုတာ
သိေနခဲ့လို႔မ်ား …. သစၥာစကားေတြ အထပ္ထပ္ဆိုခဲ့ေလသလား …..။ သူမဘက္က မေတာင္းဆိုခဲ့ပဲ
ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ သစၥာစကားေတြသာ အမွန္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ …. သူမ မဟုတ္ခဲ့တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္လက္ကို
ခိုင္ခိုင္တဲြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္က ဒီကမၻာၾကီးေပၚမွာ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးေပါ့…..။
ဒါေပမယ့္လည္း
လက္ေတြ႔ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္ကို လက္ခံလိုက္မိခ်ိန္မွာ ….. သူမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕ကို
တပ္ဆင္ …. ေနရာေဟာင္းမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏိုင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ……။ ဘာေၾကာင့္တိုက္ဆိုင္မႈေတြရွိတိုင္း
အတိတ္ကိုဆုပ္ကိုင္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနရမလဲလို႔ စိတ္ႏွလံုးသြင္းရင္း …. တမင္တကာေမ့ပစ္ဖို႔
မၾကိဳးစားေတာ့တဲ့ သံေယာဇဥ္အပိုင္းအစေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈလို႔….။ ဥေပကၡာျပဳလိုက္ဖို႔ဆိုတာ
စိတ္ပင္ပန္းမယ္မွန္း သူမ ေသခ်ာသိေနေပမယ့္လည္း
……. ဒီတစ္ခုကိုေတာ့ အေသအခ်ာၾကိဳးစားရပါလိမ့္ဦးမည္ ……………။
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
.jpg)
