Tuesday 24 December 2013

48th Greetings ♥♥

December 24, 2013 3 Comments


ျဖဴလြလြႏွင္းပြင့္ေတြနဲ႔ ေရခဲမွတ္ေအာက္က ေဆာင္းရာသီမဟုတ္ေပမယ့္လည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဆာင္းရာသီက အလြန္ကို ေအးလြန္းေနခဲ့ျပန္တယ္....။ ညေရာက္ရင္ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေနတဲ့ ႏွင္းရည္ေတြ၊ မနက္ဘက္မွာ ျမဴေတြဆိုင္းေနတတ္တဲ့ ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ အလြမ္းေတြနဲ႔ အသားက်ေနခဲ့တာလည္း ၾကာခဲ့ေပါ့ ..။ တကယ္ေတာ့လည္း စာလွေအာင္သာ အလြမ္းလို႔ သံုးႏႈံးလိုက္ရေပမယ့္ လြမ္းစရာရယ္လို႔ မယ္မယ္ရရမရွိလွပါဘူး ......။

မနက္တိုင္း ေစာေစာထျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနက် ကန္ေဘာင္ကလည္း ဟုိအရင္အတိုင္း မေျပာင္းမလဲရွိေနဆဲဆိုေပမယ့္ ေဆာင္းရာသီမွာ အားကစားလႈပ္ရွားသူေတြ ဟုိးအရင္ ၂ ႏွစ္ကထက္ ပိုမ်ားလာတာကေတာ့ ဒီေနရာေလးမွာ က်န္းမာေရးလိုက္စားသူေတြမ်ားလာတယ္ဆိုတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါပဲ .......။

အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြပိုပိုျပီး ရွားပါးလာတဲ့အခါ စာေရးစရာအခ်ိန္ရယ္လို႔ လုယူလို႔မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘ၀က လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရျပန္တယ္....။ တခါတခါ ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္လိုက္ ေရးခ်င္တဲ့စာေရးလိုက္နဲ႔ ေနရတဲ့ဘ၀ကိုု လိုခ်င္မိတယ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း အစ္မတစ္ေယာက္ေျပာသလို စာေရးတဲ့အလုပ္နဲ႔ ဘ၀ရပ္တည္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုေတာ့လည္း  .... ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လက္ရွိအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအလုပ္ကိုပဲ ပိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ အခ်ိန္ေတြ စေတးေနရပါတယ္ ...။ တကၠသိုလ္တုန္းက စာသင္ခဲ့တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္က သူ႔စာအုပ္ကို ထုတ္တဲ့အခါ ရင္းႏွီးတဲ့တပည့္ေတြကုိ ၀ယ္ေစတယ္ ....။ အဲဒီစာအုပ္ကို ၾကားကေနယူလာေပးတဲ့တစ္ေယာက္က “ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ စာအုပ္က လူေတြေနာက္ကို ျပန္လိုက္ေနရတယ္၊ လူေတြ စာဖတ္တဲ့အက်င့္ ေလ်ာ့က်လာတယ္ ထင္ပါတယ္” လို႔ေျပာလာတယ္...။ အဲဒီေတာ့လည္း ကုိယ္ေရးတဲ့စာေတြကို စာအုပ္ကေလးအျဖစ္ျမင္ခ်င္လြန္းလို႔ .. ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီး စာအုပ္မ်ား ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ရႈံးမယ့္ဘက္က ေတာ္ေတာ္အေလးသာမယ္ထင္တယ္..။
ေျပာမယ့္သာ ေျပာတာပါ ..။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔မဟုတ္ဘဲ အခုေနအခါမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေစတနာဗရပြနဲ႔ စာအုပ္အလကားထုတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ .. စာအေရးမတတ္တဲ့ က်မက ဘာမွ ျဖစ္ေျမာက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး ....။ ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္တစ္ခုကိုေတာ့ ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ ..။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကိုယ္တိုင္ထုတ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ ဆိုတာပါပဲ ..။ တေန႔ေန႔ေပါ့ ...... မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာမရွိပါဘူး .. မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိတာပါ .... ^_^

48th ဆိုေတာ့ ၂၀၁၃ တစ္ႏွစ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ အခုပို႔စ္က ၄၈ ခုေျမာက္ေလ...။ အဲဒါဆိုရင္ ပ်မ္းမွ် တစ္လကို ၄ ပုဒ္ ေရးျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ ..။ ဒါဆိုရင္ တစ္ပတ္ကို ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ႏႈန္းေတာ့ ေရးႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕စာေရးႏိုင္အား၊ ရွိစုမဲ့စုအခ်ိန္ေတြကို တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ မဆိုးပါဘူး ..။ ပံုမွန္ေရးႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ရွားရွားပါးပါးအခ်ိန္ေတြထဲက ၾကိဳးစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္..။ ေရးခဲ့သမွ်က ဘာအႏွစ္သာရမွ မရွိေပမယ့္လည္း စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္လာေအာင္ စဥ္းစားေတြးေတာျပီး အခ်ိန္ေတြေပးကာ ၾကိဳးစားခဲ့တာဟာ ေတာ္ရံု၀ါသနာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ...။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ၀ါသနာကေန ကၽြမ္းက်င္ရာ ျဖစ္ႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕ ...။

တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက ခဏကေလးလိုပါပဲ.. ကုန္ဆံုးသြားတာျမန္လိုက္တာ ..။ ၂၀၁၃ က ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ေပ်ာ္စရာေတြမ်ားခဲ့ပါတယ္ ....။ ေမ့သင့္တဲ့အရာတစ္ခုကို လ်စ္လ်ဴရႈဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရတာ နည္းနည္းစိတ္ပင္ပန္းခဲ့တာကလဲြရင္ေပါ့ ..။ ဒါကလည္း ထူးထူးေထြေထြ ခံစားစရာရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ..။ လူငယ္ဘ၀မွာ  ... အားလံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကံဳဖူးတဲ့အရာပဲမဟုတ္လား ....။ ဒါေၾကာင့္လည္း သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ ၀တၳဳေတြမွာ အဲဒီအသည္းကြဲတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ခြဲခြာရတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကိုပဲ တခမ္းတနားဖြဲ႔ႏြဲ႔ေနၾကတာ မဟုတ္ပါလား ....။

ဒါေပမယ့္လည္း ၂၀၁၄ မွာေတာ့ .... စိတ္ရႈပ္စရာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ မၾကံဳရဘဲ .. ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းခ်င္မိတယ္...။ အားလံုးလည္း ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ၾကံဳရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ေနာ္ ...။


Hallo 2014! Pls bring more sweet memories to me ♥♥

Saturday 7 December 2013

ေဆာင္းပံုျပင္ ~~~

December 07, 2013 3 Comments



ေအးစိမ့္စိမ့္အေငြ႔အသက္တစ္ခ်ိဳ႕ကလႊမ္းျခံဳရင္း ႏွင္းစက္ေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနသည့္
 ေဆာင္းကာလသည္ သူမအတြက္ေတာ့ အတိတ္ကို ေခၚေဆာင္သြားတတ္သည့္ ကာလရထား တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကာလတစ္ခုဆီက တစ္ခုေသာ ေဆာင္းရာသီမွာ အရုပ္ေသးေသးေလးေတြ ရႈပ္ပြေနေအာင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးႏွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ စလြယ္သိုင္းလြယ္ထားသည့္ Diesel အိတ္တစ္လံုးထဲမွာ စာအုပ္ေတြကို မေသမသပ္စုျပံဳထည့္ထားျပီး ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...။ ခပ္ေ၀းေ၀းဆီေလာက္ကေန ၾကားႏိုင္ေလာက္သည့္ စကားသံမ်ားမွာ ရယ္သံမ်ားလႊမ္းလ်က္ “အလုိက္တာ” “ငတံုးမေလး” စသျဖင့္ ေကာင္မေလးကို စေနာက္ေနပံုရသည့္ စကားလံုးေတြၾကားမွာ ေက်ာပိုးအိတ္ျဖင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားသည္ ပီဘိသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ၏ ျဖဴစင္ေသာကာလ မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္..။

“ႏွင္းေတြက်တယ္ ဟန္နီ... လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေခ်ာ္လဲမယ္ ..သတိထား” ဆိုသည့္ ေကာင္ေလး၏ သတိေပးစကားမဆံုးခင္ နီးစပ္ရာ သစ္ပင္ကိုလွမ္းဆြဲရင္း လဲက်ေနျပီျဖစ္သည့္ သူမ၏ နေမာ္နမဲ့မ်ားၾကားမွာ သူ႔ရဲ႕ဂရုတစိုက္ရွိမႈမ်ားက သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကား စေနာက္စရာျဖစ္လာခဲ့ပါသည္ ...။ ခက္ခက္ခဲခဲသြားရသည့္ ေတာင္တက္လမ္းေတြတိုင္းမွာ သူမ၏ မိန္းကေလးဆန္လွေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ကူသယ္ေပးတတ္တာ၊ ေမာေမာပန္းပန္းႏွင့္ ေတြ႔ကရာေနရာမွာ ထိုင္ခ်၊ နားခ်င္ေသာ သူမအတြက္ ပိုးမႊားအႏၱရာယ္မ်ားကို အလိုက္တသိၾကည့္ေပးတတ္တာ၊ သူမအတြက္ အစားအေသာက္ကို ဂရုတစိုက္သယ္လာေပးတတ္တာေတြ ဟာ သူငယ္ခ်င္းလို ေမာင္ႏွမလို ခ်စ္တတ္တာပါဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကား သူမက ၾကိဳတင္ကာကြယ္ေျပာျပထား ေလ့ရွိခဲ့ပါသည္ ...။ 
 
သူမကို ပိုးပမ္းေသာ အျခားသူမ်ားကို နာလိုခံခက္စြာ သူစိတ္တိုေနတတ္သည့္အခ်ိန္တိုင္း အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ညီမတစ္ေယာက္အတြက္ ႏွေျမာတသစိတ္ျဖစ္ေနသလားဟု အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးမ်ိဳးလည္း သူမက ေတြးတတ္ေသးသည္ ...။ အခ်စ္ဆိုတာကို တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းလို အစ္ကိုလိုသာ ခ်စ္ေနတာပါဆိုသည့္အေတြးသည္ သူ႔ဆီက စာတစ္ေစာင္ကိုရအျပီးမွာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါသည္ ...။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစံုညီစြာ ထိုင္ေနၾကေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ .. တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ ထြက္သြားၾကျပီး ၂ ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ခ်ိန္္ထိ အေျခအေနအားလံုးကို သူမက မရိပ္မိ မသိရွိခ့ဲပါ ..။ ဟုိအရင္လည္း သူမနွင့္ သူ ႏွစ္ေယာက္တည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေသာ ကာလမ်ားလည္း ရွိသည္မဟုတ္ပါလား ...။ ကတုန္ကရင္ႏွင့္ သူေပးလာသည့္ စာရြက္ေခါက္ေသးေသးေလးကို အနည္းငယ္အူတူတူအတတႏိုင္လွေသာ သူမသည္ ရည္းစားစာမွန္းမသိဘဲ ... ေက်ာင္းစာတစ္ခုခုမ်ားလားဟု ခ်က္ခ်င္းဖြင့္ဖတ္ျဖစ္သည္အထိ ကဗ်ာမဆန္လွေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖင့္သာ စတင္ခဲ့ပါသည္ ..။

ေရာင္စံုစာရြက္လွလွေလးေတြ၊ စာအိတ္ကေလးေတြျဖင့္ ရည္းစားစာေပးလို႔ရသည့္ အေျခအေနတြင္ သူ႔ဆီမွ သူမ ရသည့္ ပထမဆံုးရည္းစားစာသည္ စာရြက္တစ္ရြက္ပင္မျပည့္သည့္ စာရြက္အပုိင္းအစတစ္ခုမွ်သာ ..။
ဘာတစ္ခုမွ ဖြဲ႔ႏဲြ႔မထားဘဲ “နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္” ဆိုသည့္စကားကို ပတ္ခ်ာလည္ေရးထားေသာ စာတစ္ေစာင္သည္ ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ သူမအတြက္ ရယ္စရာတစ္ခုသာျဖစ္ခဲ့ပါသည္..။
“နင့္ကို ငါ ခ်စ္တယ္
ငါ ခ်စ္တယ္ နင့္ကို
ခ်စ္တယ္ နင့္ကို ငါ
ခ်စ္တယ္ ငါ နင့္ကို
နင့္ကို ခ်စ္တယ္ ငါ
ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္” ဟူသာ ျဖစ္ပါသတဲ့ ..။
“သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ခ်စ္တာ” ဆိုသည့္ သူမ၏ အေျဖစကားေနာက္တြင္ ... ႏွစ္ႏွစ္ဆိုသည့္ကာလအထိ သူငယ္ခ်င္းလို အစ္ကိုလို သူမကို သူ ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါသည္ ..။ 

တစ္ခုေသာ ေဆာင္းကာလ၏ နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ ေအးျမေနေသာ ေလထုၾကားမွာ ေႏြးေထြးေနေသာ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း “ဘာေၾကာင့္လဲ”ဟူသည့္ သူ၏ အေမးေနာက္မွာေတာ့ “ခ်စ္လို႔” ဆိုသည့္ စကားတစ္လံုးတည္းျဖင့္ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပင္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္...။ 

ႏွစ္စဥ္ ေဆာင္းရာသီ၏ ထိုတစ္ေန႔ကို ေရာက္လာတိုင္း သူမခ်စ္တတ္သည့္ ၀က္၀ံရုပ္မ်ိဳးစံုျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ပင္ အေနေ၀းပါေစ သူအေရာက္လာပါသည္ ...။ အနာဂတ္အေၾကာင္း ေျပာဆိုရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးၾကြေနေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္သည္ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ ခ်စ္စရာ ခ်စ္သူစံုတဲြ/သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနတတ္ခဲ့သည္ ...။ ေဆာင္းရာသီမွာ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ သူႏွင့္ သူမ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ အမွတ္တရအခ်ိန္သည္ ေဆာင္းရာသီမွာပဲ ျဖစ္ေနျခင္းသည္ ... တမင္ရည္ရြယ္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ တိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္သာ ..။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္စလံုးကေတာ့ ေဆာင္းရာသီကို ပိုမိုျမတ္ႏိုးရင္း တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေရာက္လာတတ္သည့္ အမွတ္တရႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ားကို ျဖတ္သန္းရင္း အနာဂတ္ကို ကိုယ္စီတည္ေဆာက္ေနခဲ့ၾကပါသည္ ..။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တစ္ခါတရံ ကံတရားသည္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ ရွင္ကြဲကြဲေစေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေအာင္ ဖန္တီးတတ္ပါသလား ...။ 

တစ္ခုေသာ ေဆာင္းရာသီ၏ နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ေတာ့ ..... ဖုန္းတစ္ဖက္မွ ေကာင္မေလး၏ အသံတိတ္ငိုရႈိက္သံ၊ငိုသံကိုမၾကားေသာ္လည္း ေကာင္မေလးငိုေနမည္ဆိုတာကို ေသခ်ာေပါက္သိေနေသာ
 ေကာင္ေလး၏ “နင္ ..မငိုရဘူးေနာ္” ဆိုသည့္ ၀မ္းနည္းစကားတစ္ခြန္း ....။
“သစၥာမရွိတဲ့လူပဲ” လို႔ ေကာင္ေလးကို စြပ္စြဲၾကတိုင္း နာက်ည္းဖို႔ဆိုတာ စဥ္းစားမရဘဲ နားလည္ေပးတတ္သည့္ သူမ၏  “သူက အဲလိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး .. သူကံဆိုးသြားတာပါ” ဆိုသည့္ တံု႔ျပန္စကား ...။
“သူ ေပ်ာ္ေနပါတယ္” လို႔ သူမ သိေအာင္ တမင္ျပဳမူေနတတ္ေပမယ့္ .. သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးထဲက စကားေတြထဲမွာ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြကို ေတြ႔မိသည့္ခဏ ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုခ်င္ေတာ့ပါဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ..။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ပံုျပင္ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့  ... အျဖစ္အပ်က္၊ အမွန္တရားတစ္ခုေနာက္မွာ လူေတြေျပာဆိုအမွတ္ရေနတတ္သည့္ စကားလံုးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္ ...။ တခ်ိဳ႕ပံုျပင္ေတြကေတာ့ သင္ခန္းစာယူဖြယ္၊ တခ်ိဳ႕ပံုျပင္ေတြကေတာ့ ရယ္ရႊင္ဖြယ္၊ တခ်ိဳ႕ပံုျပင္ေတြကေတာ့ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ...။

သူမအတြက္ေတာ့တစ္ခုေသာ ေဆာင္းကာလတစ္ခုဆီကေန ေနာင္ႏွစ္အတန္ၾကာ ေဆာင္းကာလတစ္ခုအထိ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ... တစ္သက္တာလံုးအမွတ္ရသြားမည့္ ...... အခ်ိန္မ်ားသာ ....။ ထိုကာလမ်ားကို သူမတစ္ဦးတည္းအတြက္ ေဆာင္းပံုျပင္အျဖစ္သတ္မွတ္မည္ဆိုပါက ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္၊ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္၊ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ပင္ ....။

Thursday 5 December 2013

Hallo December ♥♥♥

December 05, 2013 1 Comments


ဒီဇင္ဘာကို ေရာက္လာျပန္ျပီေလ..။ ဒီတစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ဒီဇင္ဘာနဲ႔အတူ ..... ခ်စ္တဲ့မိသားစုရယ္ ...၊ ေနေနက် ေနရာတစ္ခုရယ္၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အေပါင္းအသင္းေတြရယ္၊ ေက်နပ္စရာလို႔ အတင္းေရာကာေရာ မွတ္ခ်က္ခ်ထားတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုရယ္ .. အဲဒီအရာေတြၾကားထဲမွာ သံပတ္ေပးထားတဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို လႈပ္ရွားေနပါတယ္ ...။  ဟုိးအရင္ကလို ႏွင္းပြင့္ျဖဴျဖဴေတြၾကားထဲက ေရခဲတမွ်ေအးစက္ေနတဲ့ ေလထုၾကား ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနရတဲ့ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ဘ၀ကေန ... ေနေရာင္ေအာက္က ဘ၀တစ္ခုကေတာ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေန႔စဥ္န႔ဲအမွ် သင္ၾကားေပးတဲ့ ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုလိုပဲ ...။ တခ်ိဳ႕ေန႔ရက္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းသလို တခ်ိဳ႕ေန႔ရက္ေတြကေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြၾကားထဲ ေမာပန္းေနတတ္ျပန္တယ္ ...။

ထူးထူးျခားျခားခံစားရတာကေတာ့ Dust allergy ပါပဲ ...။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း .. ဖုန္မႈန္႔ေတြၾကားထဲက ေလထုညစ္ညမ္းမႈေတြၾကားထဲမွာ ... ခဏခဏ ႏွာမႊန္၊ ႏွာေစးျဖစ္တတ္ပါတယ္..။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ပင္ပန္းတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အေအးမိျပီး ဖ်ားတာေရာပါ တခါတေလ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိပါတယ္ ....။ အဲဒီလိုျဖစ္တာက အခုျပန္လာမွျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ ဟုိအရင္ ႏိုင္ငံျခားမထြက္ခင္ကတည္းက ဖုန္မႈန္႔ေတြရႈမိရင္ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိပါတယ္...။ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း အလုပ္လုပ္ရတာကို အရမ္းအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီး ေနထိုင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို မေကာင္းတာပါ ..။ “ဖုန္မႈန္႔ကင္းစင္ ျမန္ျပည္တစ္ခြင္” ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေနာ္ ....။

အရင္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ... ႏွစ္တိုင္း ဒီဇင္ဘာလေရာက္ရင္ ခရီးတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ...။ အရင္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္..။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ပဲ ဆိုရမလား ..။ မႏွစ္ကဒီအခ်ိန္သြားခဲ့တ့ဲ ေနရာမွာ ဒီႏွစ္တိုင္ဖြန္းမုန္တိုင္းအၾကီးၾကီးတိုက္တယ္..။ ဟိုင္ယန္ လို႔ ေခၚပါသတဲ့ ..။ ကၽြန္မတို႔သြားခဲ့တဲ့တကၠသုိလ္ရွိတဲ့ ျမိဳ႕ကို ဦးတည္တိုက္တာမဟုတ္ေပမယ့္.. အဲဒီျမိဳ႕နဲ႔ နည္းနည္းနီးတဲ့ျမိဳ႕မွာ အဓိက တုိက္ခတ္ခဲ့တာေပါ့ ..။ ဒါေပမယ့္လည္းပဲ ကၽြန္မတို႔သြားခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္မွာေတာ့ အေဆာက္အဦေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်က္စီးသြားတယ္..။ ေနခဲ့တဲ့ ေနရာက ပင္လယ္နဲ႔နီးနီးကေလးဆိုေတာ့ အဲဒီက လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္အေသအေပ်ာက္မ်ားတယ္လို႔လဲ ၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ..။ အရင္ႏွစ္က ျပန္ခါနီး မုန္တိုင္းတစ္ခုၾကံဳေပမယ့္ အဲဒီေနရာနဲ႔ အလွမ္းေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္တာမို႔ ေလၾကမ္းၾကမ္းတိုက္တာကို ၾကံဳလိုက္ရတာကလြဲရင္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘဲ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္..။ 

ဒီႏွစ္လဲ ခရီးေတြ ထြက္ျဖစ္တယ္ ..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပါပဲ ..။ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကသာ မိသားစုနဲ႔ ခရီးတစ္ခုထြက္ျဖစ္တာကလြဲရင္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေတာရြာေတြဘက္သြားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္...။ အဓိကက တိုးတက္မႈနည္းတဲ့ ေတာင္ေပၚရြာေတြကို သြားျဖစ္တယ္ ...။ ဒီဇင္ဘာလလယ္ေလာက္မွာလဲ ... အဲဒီလိုပဲ ရြာေတြဘက္ ခရီးထြက္ျဖစ္ျပန္ဦးမယ္ ..။ ေတာရြာဓေလ့ေတြ သိရျမင္ရသလို ေဒသရိုးရာအစားအစာေတြ စားရဦးမယ္ ..။ စကားသံ၀ဲ၀ဲေတြ နားေထာင္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲက အသိအျမင္ေတြကုိ ေလ့လာခြင့္ရဦးမယ္ ...။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ရြာေလးေတြမွာ .. ၾကယ္စံုတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို တ၀ၾကီးခံစားခြင့္ရပါဦးမယ္ ...။ 

အလုပ္ေတြၾကားမွာပဲ ဘ၀ကို ျမွဳပ္ႏွံထားလို႔ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အလြမ္းေတြလည္း တစတစ ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ပါျပီ...။ လြမ္းစရာမရွိေတာ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာမွာ .... ေပ်ာ္စရာေတြပဲ ျပန္ေျပာင္းေတြးရင္း အတိတ္က အတိတ္လိုပဲ က်န္ခဲ့ျပီေလ..။ Sweet December လို႔ အမ်ားက ေျပာေလ့ရွိၾကတဲ့ ဒီကာလက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ sweet မျဖစ္တာၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမယ့္ .. ဒီႏွစ္ကစလို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီဇင္ဘာျပန္ျဖစ္ ဖို႔ ေမ့ပစ္သင့္တဲ့အရာေတြကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ ...။ ဒါေပမယ့္ လည္း ေမ့သြားခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့္  ... ဥေပကၡာျပဳလိုက္ႏိုင္တာလို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါ တယ္...။ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဒီဇင္ဘာဆိုတာ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ၾကံဳရစျမဲမုိ႔ ေမ့လို႔မရတဲ့အရာတစ္ခုကို တစ္ႏွစ္တစ္ခါ သတိရေနလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါလား ....။

Saturday 30 November 2013

အိ္ပ္မက္အလြန္ ~~~

November 30, 2013 3 Comments


အိပ္မက္ကေန ရုတ္တရက္ႏိုးလာခဲ့ေတာ့ ထူးဆန္းမႈတစ္ခုကို သတိထားမိခဲ့တယ္...။ ဟုိအရင္ကေတာ့ အိပ္မက္မက္တဲ့အခါတိုင္း ... အာရံုထဲမွာ ထင္က်န္ေနဆဲ ေနရာတစ္ခု၊ အဲဒီေနရာမွာရွိေနက်အတိုင္း ကန္ေရျပင္က်ယ္တစ္ခုရယ္၊ ေတာင္တက္လမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေရတမာပင္ေတြရယ္၊ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကတဲ့ လူငယ္တစ္စုရယ္ .. ဒါေတြကို အစြဲျပဳျပီး ျပင္ျမင္ေယာင္ေနေလ့ရွိခဲ့တယ္ ...။ ဒီေန႔လည္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ မက္ေနက်အတိုင္း အဲဒီေနရာမွာ . အဲဒီျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔ ရယ္ေမာၾကည္စယ္ေနၾကေပမယ့္ အရင္က အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ေတြ႔ေနက် မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ လံုး၀မျမင္ခဲ့ရတာပါပဲ ....။

အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြ႔ေနက်လူငယ္တစ္စုထဲကေန လူတစ္ေယာက္ကို လံုး၀မပါ၀င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ မက္လာတဲ့အိပ္မက္က တမင္ေမ့ေဖ်ာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမိလို႔ ... ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ..။ ဟုတ္ပါတယ္.... သူ႔ကို ေမ့ပစ္ဖို႔ ... အေတြးထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ဖို႔ ... တကူးတကေတာ့ သူမ မၾကိဳးစားခဲ့ပါဘူး ...။ ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုကေတာ့ သူမဘ၀ထဲကေန ထြက္ခြာသြားျပီးသားသူတစ္ေယာက္ကို အေတြးေတြ စိတ္ကူးေတြ အိပ္မက္ေတြ ထဲကေနပါ အျပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားသင့္ျပီဆိုတာကို ... အမ်ားေျပာသလို ကိုယ္ေစာင့္နတ္က သတိေပးလိုက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေနေလမလား .....။

“သူ ေနေကာင္း အဆင္ေျပေနပါတယ္” ...လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ရင္း ေျပာလာခဲ့ေတာ့ .. “ဘယ္သူ႔ကိုေျပာေနတာလဲဟင္” လို႔ စိတ္ရင္းအတိုင္း သူမ ျပန္ေမးမိခဲ့တယ္...။ အဲဒါ အမွန္တကယ္ပါ .... သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္သူ႔ကို ရည္ရြယ္ေျပာေနတာလဲဆိုတာကို သူမ ေ၀၀ါးသြားတဲ့အထိ အေတြးထဲမွာ သူမရွိေတာ့တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ..။ “နင္ တကယ္ပဲ ေမ့ႏိုင္သြားျပီထင္တယ္ .. ဒါလည္း ၀မ္းသာစရာပါပဲ” လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ျပန္ေျပာပါတယ္ ...။ 

လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ..သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အရာရာကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွသာရမယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္သက္လံုး ... အဲဒီလူတစ္ေယာက္ကို ေမ့သြားဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္လွဘူး ...။ ဘာေၾကာင့္ဆို  သူမနံေဘးအရာရာက သူနဲ႔ပတ္သက္ေနဆဲျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ..။ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ... ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းေတြ .. ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီ .. ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းေတြ .. ေနာက္ဆံုး အတူရႈရႈိက္ဖူးတဲ့ေလထုတစ္ခုတည္း ေအာက္မွာ ေနေနရတာ မဟုတ္လား ....။ သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းလွဘူးထင္ပါတယ္...။ ေမ့ပစ္ဖို႔ေတာ့ အထူးအေထြ ၾကိဳးစားေနဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး ..။ ယုတ္စြအဆံုး ... သူ႔ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ black list ထဲ ထည့္လိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး ..။ ဖုန္းထဲက အသံတစ္ခ်က္အၾကားမွာ  သူမရဲ႕စကားသံေတြ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္သြားတဲ့အထိ .. က်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္စက္ေတြကို မာနနဲ႔တင္းခံလို႔ ေျခဖ၀ါးေပၚက်မလာေအာင္ တမင္ေခါင္းေမာ့မိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ေက်ာ္လြန္လို႔ ..... သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ေျပာသလို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ျပန္ေျပာေနတတ္ခဲ့ျပီပဲ ...။ 
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

နိဂံုးရဲ႕အဆံုးသတ္ကေတာ့ တမင္ၾကိဳးစားေမ့ေဖ်ာက္ေနစရာမလိုဘဲ ..... ဘ၀မွာ မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္က သူမရဲ႕ အာရံုေတြထဲကေန တစတစကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီ ဆိုတာပါပဲ ...။ ဘ၀မွာ သူမရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေလမလားလို႔ .... အတူေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြတုန္းက ထင္မွတ္ခဲ့မိေပမယ့္ အခုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေပ်ာ္တတ္ေနျပီပဲေလ.......။

Follow Us @soratemplates