အိ္ပ္မက္အလြန္ ~~~
Phyu Lwin
November 30, 2013
3 Comments
အိပ္မက္ကေန
ရုတ္တရက္ႏိုးလာခဲ့ေတာ့ ထူးဆန္းမႈတစ္ခုကို သတိထားမိခဲ့တယ္...။ ဟုိအရင္ကေတာ့ အိပ္မက္မက္တဲ့အခါတိုင္း
... အာရံုထဲမွာ ထင္က်န္ေနဆဲ ေနရာတစ္ခု၊ အဲဒီေနရာမွာရွိေနက်အတိုင္း ကန္ေရျပင္က်ယ္တစ္ခုရယ္၊
ေတာင္တက္လမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေရတမာပင္ေတြရယ္၊ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကတဲ့ လူငယ္တစ္စုရယ္
.. ဒါေတြကို အစြဲျပဳျပီး ျပင္ျမင္ေယာင္ေနေလ့ရွိခဲ့တယ္ ...။ ဒီေန႔လည္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့
မက္ေနက်အတိုင္း အဲဒီေနရာမွာ . အဲဒီျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔
ရယ္ေမာၾကည္စယ္ေနၾကေပမယ့္ အရင္က အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ေတြ႔ေနက် မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့
လံုး၀မျမင္ခဲ့ရတာပါပဲ ....။
အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြ႔ေနက်လူငယ္တစ္စုထဲကေန လူတစ္ေယာက္ကို လံုး၀မပါ၀င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ မက္လာတဲ့အိပ္မက္က တမင္ေမ့ေဖ်ာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမိလို႔ ... ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ..။ ဟုတ္ပါတယ္.... သူ႔ကို ေမ့ပစ္ဖို႔ ... အေတြးထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ဖို႔ ... တကူးတကေတာ့ သူမ မၾကိဳးစားခဲ့ပါဘူး ...။ ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုကေတာ့ သူမဘ၀ထဲကေန ထြက္ခြာသြားျပီးသားသူတစ္ေယာက္ကို အေတြးေတြ စိတ္ကူးေတြ အိပ္မက္ေတြ ထဲကေနပါ အျပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားသင့္ျပီဆိုတာကို ... အမ်ားေျပာသလို ကိုယ္ေစာင့္နတ္က သတိေပးလိုက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေနေလမလား .....။
“သူ
ေနေကာင္း အဆင္ေျပေနပါတယ္” ...လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ရင္း ေျပာလာခဲ့ေတာ့
.. “ဘယ္သူ႔ကိုေျပာေနတာလဲဟင္” လို႔ စိတ္ရင္းအတိုင္း သူမ ျပန္ေမးမိခဲ့တယ္...။ အဲဒါ အမွန္တကယ္ပါ
.... သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္သူ႔ကို ရည္ရြယ္ေျပာေနတာလဲဆိုတာကို သူမ ေ၀၀ါးသြားတဲ့အထိ အေတြးထဲမွာ
သူမရွိေတာ့တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ..။ “နင္ တကယ္ပဲ ေမ့ႏိုင္သြားျပီထင္တယ္ .. ဒါလည္း ၀မ္းသာစရာပါပဲ”
လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ျပန္ေျပာပါတယ္ ...။
လူတစ္ေယာက္ကို
ေမ့ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ..သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အရာရာကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွသာရမယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္သက္လံုး
... အဲဒီလူတစ္ေယာက္ကို ေမ့သြားဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္လွဘူး ...။ ဘာေၾကာင့္ဆို သူမနံေဘးအရာရာက သူနဲ႔ပတ္သက္ေနဆဲျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ
..။ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ... ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းေတြ .. ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီ .. ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းေတြ
.. ေနာက္ဆံုး အတူရႈရႈိက္ဖူးတဲ့ေလထုတစ္ခုတည္း ေအာက္မွာ ေနေနရတာ မဟုတ္လား ....။ သိပ္ေတာ့
မထူးဆန္းလွဘူးထင္ပါတယ္...။ ေမ့ပစ္ဖို႔ေတာ့ အထူးအေထြ ၾကိဳးစားေနဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး
..။ ယုတ္စြအဆံုး ... သူ႔ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ black list ထဲ ထည့္လိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး
..။ ဖုန္းထဲက အသံတစ္ခ်က္အၾကားမွာ သူမရဲ႕စကားသံေတြ
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္သြားတဲ့အထိ .. က်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္စက္ေတြကို မာနနဲ႔တင္းခံလို႔ ေျခဖ၀ါးေပၚက်မလာေအာင္
တမင္ေခါင္းေမာ့မိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ေက်ာ္လြန္လို႔ ..... သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ေျပာသလို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔
ျပန္ေျပာေနတတ္ခဲ့ျပီပဲ ...။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နိဂံုးရဲ႕အဆံုးသတ္ကေတာ့
တမင္ၾကိဳးစားေမ့ေဖ်ာက္ေနစရာမလိုဘဲ ..... ဘ၀မွာ မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္က သူမရဲ႕ အာရံုေတြထဲကေန
တစတစကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီ ဆိုတာပါပဲ ...။ ဘ၀မွာ သူမရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေလမလားလို႔
.... အတူေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြတုန္းက ထင္မွတ္ခဲ့မိေပမယ့္ အခုေတာ့လည္း
တစ္ေယာက္တည္း ေပ်ာ္တတ္ေနျပီပဲေလ.......။
.jpg)
