♥ ♥ MY GREEN Notes ♥ ♥

Monday 26 October 2015

To my little village ~1~

Phyu Lwin October 26, 2015 0 Comments

စိတ္လိုလက္ရ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိတဲ့ေန႔ေတြမွာဆိုရင္ျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ေတြဟာ ရြာေလးတစ္ရြာဆီ အေျပးအလႊားေရာက္သြားတတ္တယ္..။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ၃ ခုေလာက္ကစၿပီး ရင္းႏွီးပတ္သက္ခဲ့တဲ့ရြာေလးဟာ အဲဒီႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း အျခားအရာေတြေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲသြားျခင္းမရွိခဲ့ ..။ ရြာေလးေဘးမွာ ၿမိဳ႕ေတြလာတည္ၾကသလို အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ၾကီးေတြလည္း လာဖြင့္ၾကတာပါပဲ ..။ လမ္းေတြေဖာက္ တံတားေတြေဆာက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ရြာေလးကေတာ့ ယခုထက္ထိ ရြာအဆင့္သာ ရွိေနဆဲ ..။ အဲဒီရြာေလးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသလို အခုအခ်ိန္ထိလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးစလံုး ေနထိုင္ရပ္တည္ေနၾကဆဲ ..။ ကိုယ္ကေလးဘဝကတည္းက ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဇာတိေက်းရြာကေလးဟာ ရွမ္းရိုးမေတာင္တန္းၾကီးေတြရဲ႕ အေျခမွာ တည္ရွိပါတယ္..။ ေတာင္တန္းေတြေပၚကေန စီးက်လာတဲ့ေတာင္က်ေရေတြကို စုစည္းထားတဲ့ ဆည္တစ္ခုဟာ ကို္ယ္မေမြးခင္ကတည္းက ရြာထိပ္မွာတည္ရွိေနၿပီး မူလတန္းပထဝီဝင္သင္ခန္းစာမွာ ဆည္အမည္ေတြဖတ္ရတိုင္း ကိုယ္ရဲ႕ရြာအမည္တပ္ထားတဲ့ဆည္ကို မွတ္မွတ္ရရရွိခဲ့ဖူးတယ္..။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ရွားရွားပါးပါးဆည္ေတြထဲမွာ ကိုယ့္ရြာကဆည္လဲ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္လို႔ သင္ခန္းစာထဲမွာေတာင္ ထည့္သင္ရတယ္ဆိုၿပီး ကေလးအေတြးနဲ႔ ဂုဏ္ယူခဲ့ဖူးတယ္...။

ဆည္ကေန ေအာက္ဘက္နည္းနည္းဆင္းလိုက္ရင္ သူငယ္တန္းကေန ေလးတန္းအထိ ကိုယ္တက္ခဲ့တဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေလး တည္ရွိပါတယ္...။ မူလတန္းေက်ာင္းေနစဥ္အရြယ္က အေဖနဲ႔အေမဟာ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္တစ္ခုမွာပဲ တစ္ေယာက္မအားရင္ တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေပးေလ့ရွိခဲ့ေပမယ့္ အျခားကေလးေတြလို ေက်ာင္းၾကိဳေက်ာင္းပို႔ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့..။ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးရုန္းကန္ၾကရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ဘဝေက်ာင္းေနအရြယ္ဟာ လူၾကီးမိဘေတြ ဂရုတစိုက္ၾကိဳပို႔လုုပ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ဘဲ အားတင္းကာ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္လုပ္ခဲ့ရတယ္...။ တခါတေလ ေၾကာက္တတ္တဲ့ေန႔မ်ိဳးမွာ ကဗ်ာေတြအက်ယ္ၾကီးရြတ္ၿပီး အိမ္ကို ကဆုန္ေပါက္ေျပးျပန္တာလည္း ရွိလားရွိရဲ႕ ...။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ ကိုယ့္ထက္တစ္တန္းပဲၾကီးတဲ့ အစ္မနဲ႔အတူတူ ေက်ာင္းသြားေလ့ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကစားမက္တဲ့ကိုယ္ဟာ ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္တိုင္း တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္လို႔ေနခဲ့တယ္....။ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ မရင္းႏွီး မသိကၽြမ္းတဲ့ မိဘေတြျဖစ္ေပမယ့္လည္း ႏွစ္စဥ္ဆုေပးပြဲတိုင္းမွာေတာ့ အေဖ ဒါမွမဟုတ္ အေမ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ အျမဲတက္လို႔ရေအာင္ ကိုယ္က ပညာေရးမွာ ကံေကာင္းခဲ့တယ္...။

ေျခတံရွည္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးရဲ႕ အိမ္ေအာက္ရယ္ အိမ္ေရွ႕ကြင္းျပင္ရယ္ဟာ ကိုယ္နဲ႔ အစ္မအတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာကစားကြင္းၾကီးတစ္ခုပါပဲ ..။ ကေလးဘဝမွာ ေျမၾကီးေပၚမွာ ေဆာ့လို႔ရသမွ် ကစားနည္းေပါင္းစံုကို အိမ္ေဘးက ရြယ္တူကေလးေတြနဲ႔ အတူတူ ကစားခဲ့ဖူးတယ္ ...။ ညေနေရာက္တိုင္း အိမ္ေပါက္ေစ့က ကေလးေတြကို လိုက္စုရံုးၿပီး အိမ္ေရွ႕ေခၚလာကာ ေတာရြာက ကေလးေတြ ကစားေလ့ရွိတဲ့ နည္းေပါင္းစံုကို အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ ကစားခဲ့ၾကတယ္...။ အခ်ိဳ႕ညေနေတြမွာ အိမ္ေနာက္ဘက္က ေရမရွိတဲ့ေခ်ာင္းထဲသြားၿပီး ရွိစုမဲ့စုေရအိုင္ေလးေတြကို ေတြ႔ေအာင္ရွာကာ အဘြားေမြးထားတဲ့ ဘဲေတြကို ေက်ာင္းတဲ့အလုပ္လည္း လုပ္ခဲ့ဖူးတာပဲ..။ အိမ္ေရွ႕က ခံတက္ပင္ေပၚ အဘိုးက တက္ကာ ခံတက္ရြက္ႏုေတြ ခူးေျခြေပးတိုင္း အဘြားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေကာက္ခဲဲ့ဖူးတယ္...။ ခံတက္ရြက္ႏုႏုေလးေတြဘဲ ေသခ်ာေရြးၿပီး အရြယ္ညီညီေလးေတြစည္းကာ ထိပ္ကိုတိေနေအာင္ ျဖတ္ၿပီး လွပသပ္ရပ္စြာ စီရီေနတဲ့အဘြားကို အလုပ္ရႈပ္ရန္ေကာလို႔ ေတြးထင္ရင္း ေဘးနားကေန ကူလုပ္ေပးေလ့ရွိခဲ့တာပါပဲ ..။ အဘုိးကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ဆန္ေဆးေရ၊ နႏြင္း၊ ထမင္းေစ့နဲ႔ ဆားတို႔ကို ေသခ်ာေရာနယ္ထားတဲ့ အရည္ထဲမွာ ခံတက္ရြက္စည္းေလးေတြကို ေသခ်ာစီထည့္ထားတဲ့ စဥ့္အိုးေလးဟာ ကိုယ္နဲ႔ အစ္မအတြက္ တစိမ့္စိမ့္ေစာင့္ၾကည့္စရာ အာလာဒင္မီးခြက္တစ္ခုအလားပါပဲ ..။

ညေနေရာက္တိုင္းေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ အစ္မအတြက္ စိတ္ညစ္စရာ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီလို႔ ေတြးမိရေလာက္ေအာင္ ျခံထဲမွာ အေဖစိုက္ထားတဲ့ ေရွာက္ပင္၊ သံပုရာပင္၊ ဆူးပုတ္ပင္၊ ကြမ္းပင္ စတဲ့ သီးပင္စားပင္ေတြကို ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္ စရပါတယ္..။ ဆူးပုတ္ရြက္ေတြလာဝယ္တဲ့သူေရာက္လာရင္ေတာ့ အစ္မနဲ႔ ကိုယ္ဟာ တစ္လွည့္စီ ခူးေပးရင္း ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးအတြက္ စုၾကရပါတယ္...။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေဖ့ရဲ႕ ရြာမွာစိုက္ထားတဲ့ လယ္ေတာထဲကို ထမင္းထုပ္ကိုယ္စီကိုင္ရင္း အလည္လိုက္သြားေလ့ရွိၾကပါတယ္..။ အလုပ္လုပ္တဲ့အေမ့အတြက္ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ပါရမီျဖည့္ေပးခဲ့တဲ့အေဖဟာ ကိုယ္တို႔ငယ္ဘဝမွာေတာ့ သူသြားေလရာ ေခၚသြားေလ့ရွိခဲ့ျခင္းက အေဖနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို ပိုလို႔တိုးေစခဲ့သလိုပါပဲ ...။ မိသားစုကို ငဲ့ညွာမႈသိပ္မရွိဘဲ ေယာက်္ားဝါဒီကို က်င့္သံုးေလ့ရွိတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုမွာ အေဖကေတာ့ တစ္မူခြဲထြက္ၿပီး မိသားစုကို အေလးေပးဂရုစိုက္တာေၾကာင့္ အမ်ားရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္မႈကို ခံခဲ့ရေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာဆိုုရင္ မပူမပင္မေၾကာင့္မၾကေနရျခင္းက အေဖနဲ႔အေမရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္း ၾကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္သာ မဟုတ္ပါလား...။

Wednesday 14 October 2015

>> Current >>Mood

Phyu Lwin October 14, 2015 2 Comments

ခုတေလာမွာ .... ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္သလို ျဖစ္ေနတယ္..။ ျဖစ္ဆို Facebook မသံုးျဖစ္တာ လနဲ႔ခ်ီ ၾကာေနခဲ့ၿပီေလ .....။ အဲဒီအခါ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးနဲ႔လည္း အဆက္ျပတ္သြားခဲ့တယ္ ...။ Viber မွာ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြၾကား စကားဝိုင္းဖြဲ႔ေျပာၾကတဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ္ဟာ အျမဲလိုလို silent ျဖစ္ေနမိတယ္....။ ဘာျဖစ္လို႔ တိတ္တိတ္ကေလးျဖစ္ေနတာလဲလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေမးလာခဲ့ေတာ့ ငါ ခဏကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနခ်င္လို႔ပါလို႔ ျပန္ေျဖျဖစ္တယ္...။ ကိုယ့္ကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ သူက ဆက္ေျပာျပန္တယ္ .....။ တိတ္ဆိတ္လြန္းလို႔ အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုရင္ ကိုယ္ ခဏတျဖဳတ္စကားဝင္ေျပာတဲ့အခါ ထူးဆန္းသလို ျဖစ္လို႔ေနတယ္ ..။ သူတို႔ကို စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ေနလို႔ပဲလားလို႔ အထင္ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ တျပန္စိတ္ဆိုးၿပီး ကိုယ့္ကို အေခၚအေျပာမလုပ္ၾကေတာ့ျပန္ဘူး....။

ဘယ္အေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ ေမာင္ကေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ရွိေနေပးပါတယ္ ....။ ကိုယ္ထင္ထားတာထက္ သူဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ ေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္...။ ေမာင္က ရင့္က်က္တဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အေပၚမွာ အမ်ားၾကီးနားလည္ေပးဖို႔ ၾကိဳးစားရွာတယ္....။ အေၾကာင္းအရာမည္မည္ရရမရွိဘဲ ကိုယ္စိတ္တိုတဲ့အခါ .... ကိုယ္စိတ္ေျပလာေအာင္တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူၾကိဳးစားေလ့ရွိတယ္....။

Facebook မသုံုးျဖစ္ေပမယ့္လည္း ဖုန္းဖြင့္ျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း ကိုယ္ စူးစိုက္ၾကည့္မိတဲ့အရာက Google maps ျဖစ္လို႔ေနတယ္....။ ကိုယ္ငယ္ငယ္က က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ဇာတိေျမကို လိုက္ရွာၿပီး အလြမ္းေတြကို ေျဖေလ်ာ့သလိုဘဲ တခါတေလ ဂ်ာမနီက ကိုယ့္ရဲ႕ ဒုတိယတကၠသိုလ္နဲ႔ ကိုယ္ေနခဲ့တဲ့အေဆာင္ေလးကို ၾကည့္ေနမိတယ္...။ အခုအခ်ိန္မွာ ဘာကို အလြမ္းဆံုးလည္းလို႔ေမးလာခဲ့ရင္ ျမန္မာျပည္မဟုတ္ဘဲ ဂ်ာမနီမွာကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝလို႔ေျဖရင္ ကိုယ့္ကို ပိုရန္ေကာလို႔ အထင္ရွိႏိုင္ေပမယ့္ တကယ့္ခံစားခ်က္တစ္ခုပါပဲ ...။ အဲဒီတုန္းက လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ဘဝရဲ႕ အတက္ၾကြဆံုးအရြယ္ျဖစ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာလည္း ႏိုင္ငံမတူ၊ ဘာသာမတူ၊ ယဥ္ေက်းမႈမတူၾကေပမယ့္ စစ္မွန္တဲ့ခင္မင္မႈေတြပဲ ၾကံဳခဲ့ရတယ္...။ကိုယ္ဟာ ေက်ာင္းတက္ရံုကလြဲလို႔ ဘာအပူအပင္မွ မရွိခဲ့ဘူး..။ အားလပ္ခ်ိန္ေတြဟာ ရာသီအလိုက္ပြင့္ေလ့ရွိတဲ့ အေလ့က ် ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ေလ ွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း စာေတြေရးရင္း ကုန္ဆုံးခဲ့တယ္..။ တခါတေလ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း သီခ်င္းေတြဆိုရင္း စာေတြဖတ္ရင္း ကိုယ့္ဘဝဟာ ေပ ်ာ္စရာအတိၿပီးေနသလုိပါပဲ ...။

အခုေရာ အဆင္မေျပတာမ ်ားရွိလို႔လားလို႔ ေမးလာခဲ့ရင္ မည္မည္ရရမရွိေပမယ့္ အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတတ္တဲ့ အပူအပင္မရွိတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘူး ....။ စာေတြအတြက္ မိသားစုအတြက္ ခ်စ္သူအတြက္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ ေနာက္ဆံုး အၾကီးၾကီးေျပာရရင္ ႏိုင္ငံအတြက္ ပူပန္ေသာကတခ်ိဳ႕ကို ထမ္းပိုးေနတဲ့ သက္လတ္ပိုင္း အမ ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ေနတယ္ ...။ စိတ္ကအရင္ေရာက္ေနၿပီး လူကေတာ့ အျမဲလိုလိုေနာက္က ်ေနတတ္လို႔ ျမင္ရတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ကိုယ့္ပံုစံဟာ တည္ျငိမ္မေနဘဲ ျပာယာခပ္ေနတာသာ ေတြ႔ေနမယ္ထင္ပါတယ္....။ အသက္ရလာတာနဲ႔အမ ွ် ပိုၿပီးတည္ျငိမ္မလာဘဲ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ျပာယာေနတဲ့ကိုယ့္ပံုစံက မရင့္က ်က္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္...။

ဟုိးတခ ်ိန္က ႏွင္းဆီပံုေတြ သူငယ္ခ ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကေန ၾကည့္မိရင္း အဲဒီေနရာကို ေရာက္ဖူးခ ်င္လိုက္တာလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အခုေတာ့ ႏွင္းဆီေတြရွိတဲ့ေနရာကို ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္ေနေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အလွအပကို အျပည့္အဝ မခံစားမိျခင္းက အသက္အရြယ္ရဲ႕ ကြာျခားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္.....။

# My Own Feelings

Thursday 6 August 2015

Cat Cafe ^^

Phyu Lwin August 06, 2015 2 Comments

တစ္ရက္က ဂ်ပန္မွာ ေခတ္စားေနတယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာင္ကေဖးကို ေရာက္ဖူးေအာင္ သြားခဲ့တယ္ ....။ ေျမပံုထဲမွာ မရအရရွာၿပီး မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားကာ ေကာ္ဖီသြားေသာက္ၾကပါ တယ္...။ ေၾကာင္ကေဖးက ေၾကာင္ေလးေတြကို ဦးစားေပးျပခ်င္တာျဖစ္တာမို႔ ဝင္ေၾကးကပဲ ယန္း ၉၀၀ ေပးရပါတယ္..။ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆိုရင္ ကိုးေထာင္ေလာက္ေပါ့ ...။ ေကာ္ဖီကေတာ့ မွာခ်င္လည္းရတယ္..။ မမွာလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး..။ Optional ပါတဲ့ ...။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ေမာေမာပန္းပန္း နဲ႔ ေရာက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ iced coffee တစ္ခြက္စီေတာ့ ေသာက္ျဖစ္ၾကပါတယ္...။ ေကာ္ဖီကေတာ့ သိပ္ေစ်းမၾကီးပါဘူး..။ ယန္း ၂၀၀/ ယန္း ၃၀၀ ေလာက္ပါပဲ ...။

ဂ်ပန္မွာ ေၾကာင္ကေလးေတြ၊ ယုန္ကေလးေတြကို ဆိုင္ထဲမွာထားၿပီး ဧည့္သည္ေတြ၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြကို စြဲေဆာင္တဲ့ အထူးအဆန္းေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေခတ္စားလာပါသတဲ့ ....။ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကိုလဲ ေၾကာင္ခ်စ္တဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္က အင္တာနက္ကေန ရွာေတြ႔ရင္းကေန ေက်ာင္းနဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာျဖစ္တာရယ္၊ စက္ဘီးနဲ႔ သြားလို႔အဆင္ေျပတာရယ္၊ ထူးထူးျခားျခားဆိုင္ေလးေတြေရာက္ဖူးခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ ...။ စာေရးေနက် က်မကေတာ့ Blog မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အဓိကေပါ့ေလ....။

ဆိုင္ေလးထဲကို မဝင္ခင္ လက္ကို အရင္ေဆးၾကရပါတယ္..။ လက္ေဆးတဲ့ ေဘစင္မွာလည္း ေၾကာင္ပံုေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားသလို ဆိုင္တံခါးအေပါက္မွာေရာ ေဘးဘက္ေတြမွာေရာ ေၾကာင္ရုပ္ကေလးေတြ၊ ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတယ္..။ ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ ေသာက္ခ်င္တဲ့အေအး၊ ေကာ္ဖီမွာရင္း ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြက Dos and Don’ts ေတြကို ရွင္းျပပါတယ္...။ အဓိကက ေၾကာင္ေတြအိပ္ေနရင္ သြားႏႈိးတာမ်ိဳး၊ ေျပးလႊားသြားလာေနတဲ့ေၾကာင္ေလးေတြကို ဖမ္းတာမ်ိဳး ေပြ႔တာမ်ိဳး မလုပ္ရပါဘူးတဲ့..။ ေၾကာင္ေလးေတြကို ကိုင္တာေတာ့ ခြင့္ျပဳပါတယ္...။

ေၾကာင္ေလးေတြက စုစုေပါင္း ၁၃ ေကာင္ရွိၿပီး နာမည္ေလးေတြက ေကာ္ဖီဆိုင္နဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ေပးထားတာ ခ်စ္စရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္...။ ေၾကာင္ေလးေတြအားလံုး ဝတုတ္ေနၾကၿပီး ပိန္ေသးေသးတစ္ေကာင္ေတာ့ ေတြ႔တာမွာ သူက အသြက္ဆံုးပါပဲ ...။ သူတစ္ေကာင္ပဲ တစ္ဆိုင္လံုး ပတ္သြားၿပီး ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတာ ေတြ႔ရတယ္..။ ေၾကာင္ေလးေတြနာမည္ေတြက အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ milk, choco, mocha, nuts, vanilla စသျဖင့္ အဲဒီစကားလံုးေလးေတြကို ဂ်ပန္အေခၚအေဝၚနဲ႔ နာမည္မွည့္ထားတာပါ ..။ အားလံုးထဲမွာ choco ဆိုတဲ့ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ပဲ ရွားပါးအဖိုးတန္တဲ့ေၾကာင္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့ေၾကာင္ကေလးေတြအားလံုးက လမ္းေဘးက စြန္႔ပစ္ေၾကာင္ေလးေတြခ်ည္းပါပဲတဲ့..။ ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့အျခားေၾကာင္ကေဖးေတြမွာဆိုရင္ အဖိုးတန္တဲ့ေၾကာင္ေတြပဲထားေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီဆိုင္ကေတာ့ လမ္းေဘးက စြန္႔ပစ္ခံေၾကာင္ကေလးေတြရဲ႕ဘဝကို ျမွင့္တင္ေပးခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ အဲဒီေၾကာင္ကေလးေတြပဲ တမင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသတဲ့...။

ေၾကာင္ကေလးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ သန္႔ရွင္းေပးထားကာ အိမ္သာ၊ ေရေသာက္ရန္ေနရာ စသျဖင့္ စည္းကမ္းတက်ထားတာေၾကာင့္ ေၾကာင္နံ႔ေတာ့ လံုးဝမရပဲ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေနရာေလးမွာ ေၾကာင္ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ျမွဴကစားရင္း တဒဂၤစိတ္အေမာေတြေတာ့ ေျပေပ်ာက္လန္းဆန္းသြားတာပါပဲ...။ အဲဒီဆိုင္ကို လာေလ့ရွိတဲ့ဧည့္သည္မ်ားကေတာ့ ေၾကာင္ခ်စ္တတ္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ခရီးသြားသူေတြ မ်ားပါတယ္.....။

ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ႕ webpage ေလး အင္တာနက္မွာရွိပါတယ္....။

>>> Cat_Cafe_is_here

Sunday 5 July 2015

٭ ♥٭ Star Festival @2015 ٭♥٭

Phyu Lwin July 05, 2015 0 Comments

ႏွစ္တိုင္း ဇူလိုင္လထဲေရာက္ရင္ ဂ်ပန္မွာ Star Festival ဆိုတာ က်င္းပၾကပါသတဲ့ ...။ က်င္းပတဲ့ရက္ကေတာ့ ေဒသတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု မတူၾကေပမယ့္ ပံုမွန္အားျဖင့္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔ေနာက္ပိုင္းကစၾကတယ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ေက်ာင္းရဲ႕ International Exchange Section က ဇူလိုင္ ၁ ရက္ေန႔မွာ စပါတယ္...။ International Students ေတြအတြက္ Japan Culture ကို ေလ့လာလို႔ရေအာင္ ရံုးမွာပဲ Small Festival ေလးတစ္ခုကို လုပ္ေပးပါတယ္...။

Star Festival လို႔အမည္ေပးရတာက ေကာင္းကင္ၾကီးထဲမွာ Vega နဲ႔ Altair လို႔ေခၚတဲ့ ၾကယ္ေလးႏွစ္ပြင့္ဆံုတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္လို႔ သိရပါတယ္...။ ပံုမွန္အားျဖင့္ နဂါးေငြ႔တန္းက အဲဒီၾကယ္ႏွစ္လံုးကို ခြဲထားေလ့ရွိၿပီး တစ္ႏွစ္မွာ ဇူလိုင္လရဲ႕ ၇ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပဲ ဆံုခြင့္ရွိတာေၾကာင့္ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ဆံုေတြ႔တဲ့အထိမ္းအမွတ္ေန႔အျဖစ္ Star Festival လို႔ ေခၚတြင္ျခင္း ျဖစ္ပါသတဲ့ ...။ အင္တာနက္မွာရွာဖတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အဲဒီဓေလ့က တရုတ္ကေနဆင္းသက္လာတာျဖစ္ၿပီး ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဒဏၰာရီပံုျပင္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္...။

ပြဲေတာ္က်င္းပခ်ိန္မွာ လမ္းေတြေပၚမွာဆိုရင္ေတာ့ ဝါးပင္ေတြမွာ စကၠဴေရာင္စံုေတြ ခ်ိတ္ဆြဲအလွဆင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္...။ စကၠဴပိုင္းေလးေတြမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆုေတာင္းကိုေရးၿပီး ဝါးပင္ေလးေတြမွာ ခ်ိတ္ဆြဲၾကပါတယ္..။ အဲဒီဝါးပင္ကုိေတာ့ Wish Tree လို႔ ေခၚပါတယ္...။ အဝတ္အစားကေတာ့ ဂ်ပန္ရိုးရာ ေႏြရာသီ ကီမိုႏိုဝတ္စံုကို ဝတ္ေလ့ရွိတယ္...။ အဲဒီဝတ္စံုကို ဂ်ပန္လို Yukata လုိ႔ေခၚၿပီး အဓိပၸာယ္ကေတာ့ Summer Kimono လို႔ ေခၚပါတယ္...။ အရင္ကေတာ့ ဂ်ပန္မိန္းမပ်ိဳကေလးေတြ ဆုေတာင္းရင္ စက္ခ်ဳပ္ကၽြမ္းက်င္ဖို႔၊ စာရြက္အရုပ္ေခါက္ကၽြမ္းက်င္ဖို႔ ဆုေတာင္းေလ့ရွိၾကၿပီး ေယာက်္ားေလးေတြကေတာ့ လက္ေရးလွဖို႔ ဆုေတာင္းေတြ ေရးေလ့ရွိၾကပါသတဲ့...။

ေက်ာင္းကလုပ္ေပးတဲ့ပြဲမွာေတာ့ Wish tree ေလးျပင္ဆင္ေပးထားတယ္...။ စာရြက္ေရာင္စံုအပိုင္းေလးေတြမွာ ေဘာလ္ပင္နဲဲ႔ပဲ ကိုယ္ေတာင္းခ်င္တဲ့ ဆုကိုေရးၿပီး အဲဒီအပင္ေလးမွာ စကၠဴၾကိဳးေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆြဲရပါတယ္....။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ကီမိုႏိုဝတ္စံုကို ဆရာမေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြက ဝတ္ေပးပါတယ္...။ တကယ္ေတာ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္က အစိမ္းေရာင္ပါ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းေရးတဲ့အခါမွာ အစိမ္းေရာင္စာရြက္ကိုပဲ ေရြးၿပီး ေရးပါတယ္..။ အခုေလာေလာဆယ္ ၾကိဳက္ေနမိတဲ့အေရာင္က အနီေရာင္ျဖစ္ေနပါတယ္..။ အနီေရာင္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ျဖစ္တဲ့ ရဲရင့္ျပတ္သားျခင္းဆုိတဲ့ theme ကိုၾကိဳက္ေနမိတာပါ ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ကီမိုႏိုေရြးေတာ့ အနီေရာင္ကိုပဲ ေရြးဝတ္ျဖစ္ပါတယ္..။ ကီမိုႏိုဝတ္တ့ဲအခါ ခါးမွာပတ္ရတဲ့ ခါးပတ္လိုမ်ိဳးနဲ႔ ေနာက္မွာ ဖဲပြင့္အၾကီးၾကီးပံုစံကို Obi လို႔ ေခၚပါတယ္...။ Obi အေရာင္ေရြးခိုင္းေတာ့ အနီရဲရဲအေရာင္ဟာ က်မအၾကိဳက္ဆံုးအရာျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္...။

ၿပီးေတာ့ စကၠဴရုပ္ေခါက္နည္းသင္ေပးတဲ့အခါ က်မအၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ျဖစ္တဲ့ အနီေရာင္နဲ႔ အစိမ္းေရာင္စာရြက္ေလးေတြ ေရြးၿပီးေခါက္ျဖစ္ပါတယ္..။ ဘာအရုပ္ကို သင္ေစခ်င္သလဲဆိုေတာ့ ၾကိဳးၾကာငွက္ရုပ္ေလးေတြကို သင္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အခါ Paper Crane ေခါက္နည္းကို သင္ေပးပါတယ္...။ တကယ္ေတာ့ က်မဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးတကၠသိုလ္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္မွာ Bechelor တန္း တက္စဥ္က ၾကိဳးၾကာငွက္ရုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးေခါက္ဖူးၿပီး အခန္းမ်က္ႏွာက်က္မွာ ခ်ိ္တ္ဆြဲအလွဆင္ခဲ့ဖူးတယ္..။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ေမ့သြားၿပီး အခုေတာ့ မေခါက္တတ္ေတာ့ျပန္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ဒီပြဲေတာ္မွာ ျပန္သင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ျပန္ေခါက္တတ္သြားပါၿပီ ....။

ၿပီးေတာ့ အားလံုးစုၿပီး Tea making ပြဲလုပ္ပါတယ္...။ လက္ဖက္ရည္ျပင္တဲ့အခါ တစ္ဖြဲ႔က အခ်ိဳပြဲစားေနစဥ္မွာ အျခားအဖြဲ႔က စားေနတဲ့အဖြဲ႔အတြက္ လက္ဖက္ရည္ျပင္ဆင္ေပးရပါတယ္...။ Green tea (Matcha) အမႈန္႔ကို စုတ္တံနဲ႔ ေဖ်ာ္တဲ့အခါ ပတ္ခ်ာလည္ေဖ်ာ္တာမဟုတ္ဘဲ Back and Forth ေရွ႕ေနာက္ ေမႊရပါတယ္...။ ေရေႏြးပန္းကန္က တစ္ဖက္မွာပန္းပံုပါၿပီး ေမႊေနစဥ္မွာ ပန္းပံုကို ကိုယ့္ဘက္မွာ ထားရပါတယ္...။ အျမွဳပ္ေတြ ညီညီညာညာထြက္လာေအာင္ ေမႊၿပီးၿပီဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဧည့္သည္ရဲ႕ေရွ႕ကို လက္ဖက္ရည္ခြက္ ကမ္းေပးတဲ့အခါ ကိုယ့္လက္ထဲမွာအရင္ ပန္းပံုကို သူ႔ဘက္ေပၚေအာင္ လွည့္ေပးရပါတယ္..။ ေသာက္တဲ့သူကလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖို႔ ခြက္ကို လက္တစ္လက္ေပၚမွာတင္ၿပီး အျခားလက္တစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းကာ ပန္းပံုကို အေရွ႕ကိုေပၚေအာင္ ျပန္လွည့္ၿပီးမွ ဘာမွမက်န္ေအာင္ အားလံုးေမာ့ေသာက္ရပါတယ္...။ အခ်ိဳပြဲကေတာ့ ဂ်ပန္ရိုးရာအခ်ိဳမုန္႔ျဖစ္ၿပီး Sweet Bean ကို ထည့္ၿပီးလုပ္ထားတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳတဲ့ မုန္႔ခ်ိဳပဲျဖစ္ပါတယ္...။

သူတို႔ရဲဲ႕ ရိုးရာဓေလ့ေတြကို မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရွိၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္ေနပါေစ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္တဲ့ ရိုးရာဓေလ့ထံုးစံ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေသခ်ာထိန္းသိမ္းထားရွိ တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ စံျပႏိုင္ငံေတြထဲက တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္...။

# Days In Japan # Sharing