♥ ♥ MY GREEN Notes ♥ ♥

Friday 31 October 2014

♥Challenged ♥October ♥Romance

Phyu Lwin October 31, 2014 3 Comments

ေအာက္တိုဘာ ေနာက္ဆံုးပတ္ထဲမွာ ခရီးသြားစရာ တစ္ခုရွိေနခဲ့တယ္..။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ့္ ခရီးဆိုပါေတာ့ ...။ အဲဒီအတြက္ လိုအပ္တာေတြ ျပင္ဆင္ေနရတာေတြနဲ႔ တစ္လလံုး မနားခဲ့ရပါဘူး..။ ပင္ပန္းလြန္းၿပီး ဖ်ားေတာင္ ဖ်ားခဲ့ပါေသးတယ္..။

သြားမွာက ရန္ကုန္ကေန တဆင့္သြားမွာ ..။ တကယ္က ေမာင္က ရန္ကုန္မွာေနၿပီး က်မက နယ္မွာ ေနတဲ့ သူ..။ ေမာင္ ဆိုတာက က်မခ်စ္သူကို ေခၚတ့ဲ နာမ္စားေပါ့ ♥♥ က်မတို႔ ၂ ေယာက္ ခ်စ္သူျဖစ္စကေတာ့ သူက “ကို” လို႔ ေခၚဖို႔ေျပာတယ္..။ ဒါေပမယ့္ က်မက “ေမာင္” လို႔ ေခၚတာကို ပိုသေဘာက်လို႔ အျမဲတမ္း ေမာင္လို႔ ေခၚျဖစ္ပါတယ္...။ ေနာက္ေတာ့ ေမာင္လဲ က်မနဲ႔ စကားေျပာရင္ သူ႔ကိုယ္သူ ေမာင္လို႔ပဲ သံုးေတာ့တယ္..။

က်မတို႔လား....?? တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ကံတရားက အခုထိ နီးစပ္ခြင့္မေပးေသးဘဲ ေဝးေနၾကဆဲပါပဲ ...။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ အေဝးႀကီးမွာ ေနထိုင္ရပ္တည္ၾကရင္း ကိုယ္စီဘဝေတြအတြက္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနၾကဆဲ ..။ နားလည္မႈအျပည့္ပါတဲ့ အခ်စ္တစ္ခုကို ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တည္ေဆာက္အၿပီးမွာေတာ့ ယံုၾကည္မႈက တစ္ဆင့္တိုးလာတဲ့အခါ “ေမာင္” က က်မခ်စ္သူပါလို႔ တစ္ေလာကလံုးကို ေၾကျငာဖို႔ က်မမွာ သတၱိအျပည့္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ...။ ေနာက္တိုက္ဆိုင္တာတစ္ခုက ေမာင္နဲ႔က်မနဲ႕က ေမာင္ႏွမလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ရုပ္ခ်င္းအရမ္းဆင္ၾကပါတယ္... ^)^ ^(^

ဟုိးးးအရင္အခ်ိန္ကာလေတြတုန္းကေတာ့ က်မဆိုတာ ခ်စ္သူမရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္းသီးသန္႔ေနတယ္လို႔ လူတိုင္းထင္ရေလာက္ေအာင္ က်မက ခ်စ္သူကို လူေတြေရွ႕ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မျပခဲ့ပါဘူး....။ လူကိုယံုၾကည္လို႔ ရေပမယ့္ ကိုယ္စီမံဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေလာကဓံတရားကို က်မေၾကာက္တယ္ေလ...။ မေတာ္တဆ ေမာင္နဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့ရင္ ေျပာဆိုေ၀ဖန္လာမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စကားလံုးေတြကို ရင္မဆိုင္ခ်င္တဲ့အခါ လူေတြေရွ႕မွာ ေမာင့္အေၾကာင္း တစ္လံုးမွ မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေန လာခဲ့ပါတယ္...။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြၾကားထဲမွာ ရန္ျဖစ္လိုက္၊ ျပန္ခ်စ္လိုက္၊ မတူညီတာေတြကို ညွိႏႈိင္းအဆင္ေျပဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္နဲ႔ပဲ ေမာင္နဲ႔အတူတူ တစ္ဘ၀လံုးလက္တြဲသြားမယ္ ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ျဖစ္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္..။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ က်မကို သိတဲ့သူတခ်ိဳ႕သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း က်မရဲ႕ ပညာေရးက အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ဆက္ႀကိဳးစားေနဦးမွာ ဆိုေတာ့ ေမာင့္ဘက္က မိသားစုတစ္ခုကို အျမန္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခ်င္ၿပီျဖစ္တဲ့အခါ သေဘာထား ကြဲလြဲတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္...။ ခုေတာ့လည္း အဲဒီလို သေဘာထားမတူညီတာေတြ ျပီးဆံုးသြားလို႔ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို သတ္မွတ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ ...။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္း ျဖစ္ပ်က္မယ့္အရာေတြကေတာ့ က်မတို႔ လိုက္မမီႏိုင္တဲ့ ကံတရားကလြဲရင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ သစၥာတရားကို လက္ကိုင္ထားလို႔ ကိုယ္စီရပ္တည္မႈကို အေျခက်ဖို႔ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ႀကိဳးစားေနရံုပါပဲ ...။

ခရီးသြားဖို႔ ယူသြားဖို႔ ပစၥည္းေတြက သြားခါနီး တစ္ပတ္ေလာက္အထိ ဘာမွမျပင္ဆင္ခဲ့ရေသးပါဘူး...။ အေဖရယ္ အေမရယ္နဲ႔ အတူ တစ္ရက္ေတာ့ သယ္သြားမယ့္ အစားအေသာက္ေတြ အတြက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျဖစ္ခဲ့တာကလြဲလို႔ေပါ့..။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မလိုအပ္တာေတြ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔အတြက္ သြားခါနီး ၃ ရက္ေလာက္အလိုမွာ ေမာင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္...။ သယ္သြားမယ့္ Luggage ေတြထဲမွာ အ၀တ္အစားေတြကို က်မဘာသာထည့္ၿပီး အစားအေသာက္ေတြကိုေတာ့ ေမာင္က ေသခ်ာထည့္ေပး ပါတယ္...။ ထပ္ၿပီး လိုမယ့္ပစၥည္းေတြ သူကိုယ္တိုင္လိုက္၀ယ္တယ္..။ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာထုပ္ပိုးၿပီး သူကိုယ္တိုင္ထည့္ေပးတယ္...။ ေသခ်ာတာက ေမာင္က က်မထက္ စနစ္တက်ရွိတယ္..။ က်မဆိုရင္ ျဖစ္သလိုထုပ္ပိုးၿပီး ထည့္ခ်င္သလိုထည့္မွာျဖစ္ေပမယ့္ ေမာင္က ေသခ်ာ အစီအစဥ္တက် ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္...။ က်မကေတာ့ ေဘးနားကေနပဲ ေမာင္ ျပင္ဆင္ေပးတာကို နည္းနည္းပါးပါးကူေပးၿပီး ေအးေအးသက္သာပဲ ေနေနခဲ့တယ္..။ ခရီးေ၀းသြားမွာဆိုေတာ့ က်မ ပင္ပန္းလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ..။

ေနာက္ေတာ့ အေဖရယ္အေမရယ္ အေဒၚရယ္နဲ႔ အတူ ေမာင္ရယ္ က်မရယ္ ရန္ကုန္ကို ထြက္လာျဖစ္တယ္...။ မသြားခင္ တစ္ရက္မွာ ေမာင္က က်မစားခ်င္တဲ့ ျမန္မာအစားအစာေတြ အကုန္လိုက္၀ယ္ေကၽြးတယ္..။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေနရာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားရင္း စားခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္စား တယ္..။ အိမ္ျပန္ခါနီးမွ ညစာစားဖို႔ ဆိုင္ထဲအ၀င္ က်မ ေျခေခါက္လဲပါေလေရာ..။ အရင္က တစ္ခါလဲဖူးတုန္းက ၂ ရက္ေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ၂ ေယာက္လံုး ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူ သြားတယ္..။ ေမာင္က ခ်က္ခ်င္းေဆး၀ယ္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွာ က်မေျခေထာက္ကို ေဆးလိမ္းေပးေတာ့ ပူထူေနတာနဲ႔ ၂ ေယာက္လံုး ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိမထားမိဘူး..။ ၿပီးမွ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မေျခေထာက္ကိုကိုင္ၿပီး ေဆးလိမ္းေပးေနတဲ့ ေမာင့္ကို ဆိုင္ထဲက တျခားသူေတြက ထူးဆန္းသလို ၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ...။ ထားပါေတာ့ ... ဒါက ဖ်တ္ကနဲ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ :D

ညအိပ္ေတာ့ အေမက ေဆးလိမ္းေပးၿပီး ေျခေထာက္ကို က်ပ္စညး္ေပးတယ္...။ အေဖေရာ အေမေရာ အေဒၚေရာက ေနာက္တစ္ရက္ ခရီးသြားရင္ က်မေျခေထာက္ ေထာက္ႏုိင္ပါ့မလားလို႔ စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔ေပါ့ ..။ ေမာင္ကလည္း စိုးရိမ္ၿပီး သက္သာရဲ႕လားလို႔ ခဏခဏဖုန္းဆက္ေမးတယ္..။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ မနက္ေရာက္ေတာ့ က်မ ေျခေထာက္ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားခဲ့တယ္..။ အေမနဲ႔ ေမာင့္ရဲ႕ ဂရုတစိုက္ေဆးလိမ္းေပးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္မွာေပါ့ ^^

သြားမယ့္ေနက်ေတာ့ ေလဆိပ္မွာ မိသားစုေတြေရာ၊ ေမာင္ေရာ လိုက္ပို႔တယ္..။ ေမာင္က Visitor card ၀ယ္ၿပီး အတြင္းထဲထိ အိတ္ေတြလိုက္သယ္ေပးတယ္...။ Boarding pass ထုတ္ၿပီး အေပၚထပ္ထိလည္း ေမာင္လိုက္လို႔ရတယ္ေလ...။ Immigration ကိုျဖတ္ၿပီး Gate ထိ ေမာင္လိုက္ပို႔ တယ္...။ Gate မွာ Security check အတြက္ က်မ တန္းစီေနတဲ့အခါ အတြင္းထဲ ၀င္ခါနီးထိ ေမာင္က ေဘးနားမွာ ေနေပးခဲ့ၿပီး ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းသြားတယ္...။ တျဖည္းျဖည္းေ၀းသြားတဲ့ ေမာင့္ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း အလြမ္းေတြက ခ်က္ခ်င္း အသက္၀င္လာကာ အဲဒီအလြမ္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ အေဖာ္ျပဳရဦးမွာပါလားလို႔ ေတြးမိရင္း မ်က္ရည္ေတာ့ မက်မိခဲ့ပါဘူး..။ ခဲြခြာျခင္းက အၾကိမ္ေရမ်ားလာတဲ့အခါ မ်က္ရည္ဆိုတာ က်မအတြက္ မလိုအပ္ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီေလ...။ ဆက္သြယ္ရတာ လြယ္ကူေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အေနေ၀းရင္ေသြးေအးသြားလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားက ဟုိးေရွးေရွးမွာ က်န္ခဲ့ၿပီကိုးးး...။

+++++++++++

အခုလားးးး.....

က်မခ်စ္တဲ့ မိသားစုရယ္၊ ေမာင္ရယ္နဲ႔ အေ၀းၾကီးက ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ luggage ထဲက ေမာင္ကိုယ္တိုင္ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို ေနရာခ်ထားေနရင္း အလြမ္းေတြကို စာစီမိတယ္ဆိုပါေတာ့ ...။

ခ်ယ္ရီေတြ မပြင့္ေသးေပမယ့္ အေရာင္ေတြစံုလာေတာ့မယ့္ ေဆာင္းဦးကာလရဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေတြအၾကား ... က်မကေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေပ်ာ္ေနတာပါပဲေလ...။ ေသခ်ာတာက ေနာက္သံုးႏွစ္အၾကာမွာ က်မလြမ္းေနရဦးမယ့္ သက္မဲ့အရာေတြထဲ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕ ထပ္တိုးလာဦးမယ္ဆိုပါေတာ့ ...။

Actually, this post is personally dedicated to my beloved fiancé <3

++++++++++++

ျမတ္ၾကည္ရဲ႕ Challenge post တစ္ခုျဖစ္တဲ့ October favorites ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ က်မရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုးက ဘာလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိေလာက္ပါရဲ႕ ....။

Saturday 18 October 2014

#Saturday #Something #Small

Phyu Lwin October 18, 2014 3 Comments

ေရးေနဆဲ ပို႔စ္ေတြ ၄ ခုေလာက္ရွိေနေပမယ့္ ဘာတစ္ခုမွ အဆံုးမသတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး..။ အဲဒီထဲမွာ ေရးၿပီးလုဆဲဆဲ ပို႔စ္တစ္ခုက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကို ေ၀ဖန္ေရးျဖစ္ေနတယ္..။ စာမ်က္ႏွာ ၃ မ်က္ႏွာေလာက္ရိုက္ၿပီး ေရးၿပီးမွ သူမ်ားအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ကို Blog မွာ မတင္ခ်င္ေတာ့လို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ေတာ့တယ္..။ ကိုယ္တိုင္ကလဲ အမွားကင္းတဲ့ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့သူမွ မဟုတ္တာေလေနာ္...။ အျမည္းေျပာျပရရင္ေတာ့ ထိပ္ဆံုးမွာေတြ႔ၾကမယ့္ စာေရးဆရာႀကီးရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ ေတြ႔မိတဲ့ အဂၤလိပ္စာအသံုးအႏႈန္းအမွားတခ်ိဳ႕ကို ေရးထားမိတာ...။ အထူးသျဖင့္ Noun နဲ႔ verb မွားသံုးတာ၊ amazed vs Amazing လိုမ်ိဳး အသံုးေတြကို လြဲသံုးတာ၊ တခ်ိဳ႕ မရွိတဲ့စကားလံုးေတြကို ေရရြတ္တတ္တာ (ဥပမာ Complaint လို႔ေျပာခ်င္တာကို Complainment လို႔ ရြတ္ေနတာမ်ိဳး) စသျဖင့္ အေတာ္မ်ားမ်ားပါပဲ...။ ဒီေလာက္နဲ႔ ေတာ္ပါၿပီ..။

Saturday Items #Latte #Sandwich #Pizza

ဒီေန႔စေနေန႔ဆိုေတာ့ ပို႔စ္တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု တင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္..။ တကယ္က ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ေတြကတည္းက ေရးေနခဲ့ေပမယ့္ ေျပာခဲ့သလို ဘာတစ္ခုမွ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႔ေလ..။ ဒီေန႔ေတာ့ ေရးေနဆဲ ပို႔စ္ေတြနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးတာပါပဲ ..။ က်မက သူမ်ားဆီက လက္ေဆာင္ေပးပါ ဘာညာ ေတာင္းတတ္တဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး.။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္လာရင္ ပစၥည္းေသးေသးေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အျမဲ လက္ေဆာင္ေပးေလ့ရွိတယ္...။ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းႀကီးႀကီးမားမားေတြ လက္ေဆာင္ယူဖို႔ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ က်မအတြက္ Handicraft ေသးေသးေလးေတြက က်မျမတ္ႏိုးရတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြေပါ့...။ တခါတေလ ႏိုင္ငံျခားသားသူငယ္ခ်င္းေတြ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အမွတ္အသားလက္ေဆာင္ေသးေသးေလးေတြ ေပးေလ့ရွိတယ္...။

တိုက္ဆိုင္တာတစ္ခုက က်မ ဘယ္ေနရာပဲသြားသြား ကူညီမယ့္သူေတြ၊ လက္ေဆာင္ေပးမယ့္သူေတြ ရွိေနတတ္တာ အတိတ္ကံေၾကာင့္လို႔ပဲ ဆိုရမလားပဲ ...။ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ပါေစ ကူညီမယ့္သူေတြ အဆင္သင့္ရွိေနတတ္သလို အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးခ်င္ၾကတာလည္း က်မရဲ႕ ေဖာ္ေရြတဲ့ စိတ္ရင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္..(မရင္းႏွီးရင္သာ က်မကို မာနႀကီးတယ္၊ မ်က္ႏွာထားတင္းတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္းရင္းႏွီးသြားၾကၿပီးရင္ ခင္စရာေကာင္းတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်တာ မ်ိဳးေတြ ျပန္ၾကားရတတ္ပါတယ္..။ ခၽြင္းခ်က္- က်မကို ၾကည့္မရသူတခ်ိဳ႕လည္း ရွိရင္ရွိမွာေပါ့ :D)။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါေရးခဲ့ဖူးသလို I don’t have time to hate people who hate me back because I am quite busy to love those who love and care me ေပါ့ေနာ့...။

အရင္ကေတာ့ Blog မွာ post ေတြတင္ရင္ ရိုက္ၿပီးသားဓါတ္ပံုေတြေတြထဲကပဲ သင့္ေလ်ာ္ရာေရြးထည့္ တတ္ေပမယ့္ အခုတေလာမွာ ပို႔စ္တစ္ခုတင္မယ္ဆိုရင္ တကူးတက ဓါတ္ပံုရိုက္ၿပီး တင္ခ်င္တာ စိတ္ပါေနတယ္..။ ဒီေန႔လည္း အခန္းရွင္းရင္း ပစၥည္းေသးေသးေလးေတြကို ျပန္ေတြ႔ေနမိတာ နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို ခင္းက်င္းၿပီး ရိုက္ေနမိျပန္တယ္....။ ကိုရီးယား၊ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ထိုင္း၊ ပါပြာနယူးဂူနီ၊ ကခ်င္၊ ဘရာဇီးလ္၊ ျမန္မာ အစရွိတဲ့ေနရာေတြကေန လာတဲ့ လက္ေဆာင္တခ်ိဳ႕...။

small items from Brazil, China, Myanmar, Thailand, Japan, Papua New Guinea

got it from Kachin <3

some packages from Korea

<3 My Beloved Puppy <3

♥♥ Well!!! See you later ♥♥

# My Own Feelings

Wednesday 8 October 2014

Current Obsessions ~~~

Phyu Lwin October 08, 2014 6 Comments

ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ေလ...။ လျပည့္ေန႔မတိုင္ခင္ ညကတည္းက မနက္ခင္း ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ အေမဟင္းခ်က္တာ ကူညီေပးတယ္..။ မနက္ေစာေစာ ဆြမ္းေလာင္းပြဲမွာ ဆြမ္းနဲ႔ဟင္း အေမလွဴတာကို ကူေပးတယ္...။ ၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔အေဖက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သီလယူဖို႔သြားၾကေတာ့ အိမ္ေစာင့္ဖို႔ လူမရွိတာနဲ႔ အိမ္ေစာင့္က်န္ခဲ့တယ္..။ ဘုရားရွိခိုးၿပီး ထမင္းဟင္းခ်က္တယ္...။ ေၾကာင္ေတြ ေခြးေတြ ကို ေကၽြးတယ္..။ တစ္အိမ္လံုးကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္..။ အ၀တ္အစားေတြ၊ ေစာင္ေတြ အမ်ားႀကီးေလွ်ာ္တယ္..။ TV ၾကည့္တယ္..။ စာဖတ္တယ္...။

ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ေတာ့ အေမတို႔ ျပန္လာၾကတယ္...။ သူတို႔တပည့္ေတြ လာၾကၿပီး စၿပီး ကန္ေတာ့ၾကၿပီ..။ ဒီတစ္ႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးထဲ က်မတစ္ေယာက္တည္းပဲ အိမ္မွာရွိေနတယ္...။ တူမေလးကလဲ ရြာကိုျပန္သြားေတာ့ မုန္႔စားမယ့္သူ မရွိဘူး...။ က်မကလဲ မုန္႔အခ်ိဳေတြ ဝမွာစိုးလို႔ သိပ္မစားရဲဘူး..။ လာကန္ေတာ့ၾကတာ မုန္႔ေတြအမ်ားႀကီး...။ မနက္ျဖန္ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေရာက္ရင္ ပိုၿပီး လာၾကေတာ့မယ္..။ မနက္ျဖန္ ရံုးသြားမွာဆိုေတာ့ အဲမုန္႔ေတြ ယူသြားၿပီး ညီမေလးေတြ ေမာင္ေလးေတြကို ေကၽြးရမယ္...။ အလွဴ႔လက္ဖက္နဲ႔ မ်က္ႏွာလုပ္တာေလ.. :-)

လျပည့္ညက တကယ္ကို လျပည့္ညပီပီသသ ျမင္ရတယ္..။ တိမ္ေတြဖံုးအုပ္တာမေတြ႔ရပဲ အိမ္ေရွ႕ထြက္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ဝိုင္းစက္ေနတဲ့ လျပည့္ကို ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း လေရာင္ကို မျမင္ရတာက ေတာက္ပေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးေတြရဲ႕ ဖံုးလႊမ္းမႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..။ အိမ္ထဲမွာလည္း ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို ေနရာတိုင္းထြန္းသလို အိမ္အျပင္ဘက္အထိ အေမက ထြန္းၿပီး ပူေဇာ္တယ္...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ႏွစ္သီတင္းကၽြတ္က အိမ္မွာ လူမစံုေပမယ့္ ဆီမီးေရာင္ေတြၾကား က်မကေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာပဲ ...။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာက ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္သံေတြ...။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဆိုရင္ လန္႔လန္႔သြားတယ္...။ မေဖာက္ရဘူးလို႔ တားထားေပမယ့္ အိမ္နားက ကေလးေတြကေတာ့ တရစပ္ေဖာက္ေနေတာ့တာပါပဲ ..။

က်မတို႔ၿမိဳ႕မွာ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲရွိတယ္..။ အဆိုေတာ္ေတြေတာ့ ႏွစ္တိုင္းအမ်ားႀကီး လာေနက်ပဲ ..။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔အိမ္ကလည္း ႏွစ္တိုင္းသြားေလ့မရွိတာပါပဲ ..။ အဓိကက လူေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ လူေတြၾကားထဲ မတိုးခ်င္တာ..။ တစ္ခါတေလေတာ့ ညေနပိုင္း ဘုရားသြားၾကတယ္..။ ဒီႏွစ္ေတာ့ လူမစံုတာနဲ႔ပဲ ဘုရားေတာင္မသြားျဖစ္ဘူး..။ အိမ္ကဘုရားမွာ ဆီမီး၊ ေရခ်မ္းကပ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးတယ္..။

+++ Current Obsessions +++

ခုေလာေလာဆယ္ ႀကိဳက္ေနတာေတြက ~~~

Song – Dear No One ♪♫

Tori Kelly ဆိုထားတဲ့ Dear No One ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလး..။ ေလာေလာဆယ္ က်မရင္ဆိုင္ေနရတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာေၾကာင့္ ၾကိဳက္မိတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္..။ သူေျပာခ်င္တာက ဘ၀မွာ ဘယ္သူမွ မလိုအပ္ဘူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘးနားမွာ ဆိုးတူေကာင္းဘက္ရင္ဆိုင္ေပးမယ့္ ဘ၀အေဖာ္ေတာ့ လိုခ်င္လာမွာပါပဲ ..။ ဒါေပမယ့္ ခုေလာေလာဆယ္ ဘ၀ကို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေနဆဲကာလမို႔ အခုအခ်ိန္တမ္းတေရရြတ္ေနမိတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွမဟုတ္ဘဲ Dear No One ပဲ ျဖစ္မွာပါ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳးပါပဲ ..။

TV Channel – Readers Channel ##

ေလာေလာဆယ္ ၾကိဳက္ေနတဲ့ TV Channel က ေတာ့ Readers Channel ပါပဲ ..။ စာေပစကားဝိုင္း၊ သူတို႔ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ား၊ စာေရးဆရာေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘ၀မ်ားစသျဖင့္ လႊင့္သမွ် Programme တိုင္းကို အားရင္အားသလို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္...။

TV Programme – The Guys View (Channel 7)

ၾကည့္ရတာ သေဘာက်မိေနတဲ့ TV Programme တစ္ခုက Channel 7 မွာ တနလၤာကေန ေသာၾကာေန႔အထိ ညတိုင္း ၇း၃၀ နာရီမွာ လႊင့္တဲ့ The Guys View ဆိုတဲ့ Programme တစ္ခုပါ..။ ဗဟုသုတရစရာေတြ၊ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြ စတာေတြကို လူငယ္ေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆြးေႏြးေလ့ရွိတာကို သေဘာက်မိတာပါ..။

Crazy Color – Pink

ဟုိအရင္ကလည္း ၾကိဳက္ေပမယ့္ အခုတေလာ ပိုႀကိဳက္ၿပီး ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသာမက အ၀တ္အစား၀တ္တာေတာင္ ၾကိဳက္ေနမိတဲ့အေရာင္က Pink color ပါ..။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အျမဲလိုလို အ၀တ္အစား၀တ္ရင္လည္း ပန္းဆီေရာင္ကို အမ်ားစု၀တ္ျဖစ္ေနသလို သံုးတဲ့ Gadget ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ပန္းေရာင္က ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ေနတယ္...။ ဖုန္း၊ နားၾကပ္၊ ကင္မရာ၊ မ်က္မွန္၊ လက္ကိုင္ပု၀ါ၊ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ထီး၊ ေစာင္၊ အိပ္ရာခင္း စသျဖင့္ သံုးသမွ် ပန္းေရာင္ခ်ည္းျဖစ္ေန လို႔ ေနရတာ ေပ်ာ္စရာ..။ တိုက္ဆိုင္တာလား တမင္ေပးတာလားေတာ့ မသိပါဘူး..။ လက္ေဆာင္ရမိတဲ့ အက်ီၤ ၂ ထည္က ပန္းေရာင္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လို႔ေနတယ္... :)

What I like to do most – Reading, Writing, Blogging

ဒါကေတာ့ သိပ္ၿပီး ေျပာျပစရာလိုမယ္မထင္ပါဘူး..။ ခုတေလာ Blog မွာ ပို႔စ္ေတြ တင္တာ စိပ္ေနတာနဲဲ႔တင္ စာေရးတာ ေတာ္ေတာ္ mood ၀င္ေနတယ္ဆိုတာ သိသာေနၿပီေလ..။

Favorite Flower ♥♥

အျမဲသတိတရ ရွိေနမိတဲ့ ပန္းက ခ်ယ္ရီ (သို႔မဟုတ္) ဆာကူရာ..။ ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္တဲ့ေနရာမဟုတ္တဲ့ အပူပိုင္းေဒသတစ္ခုမွာေနရင္း အေအးပိုင္းက ခ်ယ္ရီေတြကို သတိရေနမိတယ္..။ Facebook မွာ ဂ်ပန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္ၿပီးတင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ထိေတြ႔ျမင္ခ်င္မိတာ အရမ္းပဲ ...။ တေန႔ေန႔ေတာ့ ခ်ယ္ရီေတြပြင့္တဲ့ေနရာကို ျပန္ေရာက္ေကာင္းပါရဲ႕ ....။

Happy Thadingyunt to you all !!

# My Own Feelings

Monday 6 October 2014

Saturday တစ္ရက္တာ +++

Phyu Lwin October 06, 2014 2 Comments

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က မေတြ႔တာအေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က်မေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးကို လာလည္တယ္..။ မနက္ေစာေစာ ၇ နာရီေလာက္ သူကားဆိုက္ခ်ိန္မွာ... ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ကားဂိတ္ကို သြားႀကိဳဳဳ ျဖစ္တယ္..။ အဲဒီကေန မနက္ေစာေသးတာနဲ႔ပဲ သိပ္မဆာေသးတာေၾကာင့္ေရာ၊ သူ႔ကို ဘုရားလိုက္ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္ေစာေနေသးတာနဲ႔ပဲ ကားဂိတ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ ခဏထိုင္ၾကတယ္...။ တစ္ခုခုစားျဖစ္ေအာင္လို႔ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ၊ ၾကက္သားပလာတာတစ္ပြဲ မွာလိုက္ပါတယ္..။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးရဲ႕ မုန္႔ဟင္းခါးဟာ အရည္က်ဲက်ဲနဲ႔ျဖစ္ၿပီး ၾကက္သားပလာတာ ကေတာ့ က်မၾကိဳက္တဲ့စိမ့္တဲ့အရသာမဟုတ္ဘဲ သၾကားကို မုန္႔လုပ္စဥ္မွာ တစ္ခါတည္း ထည့္ထားေတာ့ ခ်ိဳအီအီျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္..။

ၿပီးေတာ့ မနက္ေစာေစာ ဘုရားသြားၿပီး ပန္းကပ္တယ္....။ ဘုရားရွိခိုးတယ္ ...။ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရတာ ေလေအးေအးတခ်ိဳ႕န႔ဲအတူ စိတ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းသြားေစပါတယ္...။ ဘုရားသြားဖူးၿပီးတာနဲ႔ အတန္ငယ္လွမ္းတဲ့ နာမည္ၾကီးစားေသာက္ ဆိုင္တစ္ခုဆီကို မနက္စာ ေအးေအးေဆးေဆးစားဖို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္...။ ဆိုင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက မုန္႔မွာတဲ့ဘက္မွာ မုန္႔မွာတယ္ ...။ က်မကေတာ့ တစ္ဖက္ေကာင္တာမွာ ေသာက္စရာ မွာပါတယ္..။ အဲဒီဆိုင္ရဲ႕ နာမည္ၾကီးအခ်ိဳပြဲတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဒိုမီႏို ၂ ခြက္လို႔ မွာလိုက္ပါတယ္...။ ပိုက္ဆံရွင္းရင္း Cashier ၀န္ထမ္းေလးက “ပါဆယ္လား၊ ဒီမွာေသာက္မွာလား”လို႔ ေမးလာေတာ့ အလြယ္တကူပဲ “ဒီမွာစားမွာ”လို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္ပါတယ္...။ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းေပးတဲ့ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက က်မရဲ႕ အေျဖကိုၾကားတဲ့အခါ ေလွာင္ရယ္တဲ့အသံနဲ႔ ေဘာင္ခ်ာျဖတ္ေန တဲ့ ေကာင္ေလး ကို “ဒိုမီႏိုကို စားမွာလို႔ေျပာတယ္ေဟ့ေကာင္” လို႔ ရယ္က်ဲက်ဲေျပာပါတယ္..။ အဲဒီအခါ တစ္ေယာက္ကလည္း “ဒိုမီႏို္ကို စားမွာလို႔ေျပာတယ္ေပါ့” ဆိုၿပီး ရယ္ျပန္ပါတယ္..။ က်မေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားပါတယ္..။ ဒါဟာ စားေသာက္ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ Customer ကို ဆက္ဆံတဲ့ တေလးတစားပံုစံတဲ့လား..။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါသလဲ ..။ ဒိုမီႏို္ဆိုတာ က်မအၾကိဳက္ဆံုးအစားအေသာက္ေတြထဲမွာ တစ္ခုအပါအ၀င္ပါပဲ ..။ အသီးအႏွံေတြအမ်ားၾကီး ထည့္ထားတတ္လို႔ တခါတေလေသာက္တယ္လို႔ ေျပာတတ္သလို တခါတေလလဲ က်မက စားတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာတတ္ပါတယ္..။ အဲဒီလို စကားလုံုးအသံုးအႏႈန္းမတူတာနဲ႔ဲပဲ customer တစ္ေယာက္ကို ေလွာင္တယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရိုင္းစိုင္းတဲ့အျပဳအမူျဖစ္လို႔ သူတို႔သိေအာင္ က်မျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္..။ “Customer တစ္ေယာက္ ဘာမဟုတ္တဲ့စကားမွားတာေလးတစ္ခုကို မင္းတို႔ အဲလိုေလွာင္ရယ္တာ ေကာင္းတယ္ထင္သလား”လို႔ ေျပာခဲ့တယ္..။ သူတို႔ ေတာင္းပန္လားမေတာင္းပန္ လား က်မ မသိပါဘူး..။ က်မေျပာၿပီး ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္..။ မဟုတ္ရင္ က်မရဲ႕ စိတ္နဲ႔ စကားကို အဆက္မျပတ္ေျပာမိရင္ မေကာင္းတတ္ဘူးျဖစ္သြားမွာေၾကာင့္ပါ..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ “ဘာေၾကာင့္ သည္းမခံတာလဲ”ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာခဲ့လို႔ဆိုၿပီး ေျပာေနပါေသးတယ္...။ “ငါျပန္ေျပာတာ သည္းမခံႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး...။ Customer ေတြကို တေလးတစားဆက္ဆံသင့္တယ္..၊ မေလွာင္ေျပာင္သင့္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ သိသြားေအာင္ တမင္ေျပာေပးတာ”လို႔ ..။ မဟုတ္ရင္ ဘာ Training တစ္ခုမွမေပးဘဲ အလုပ္ကို နီးစပ္ရာ၀င္လုပ္တဲ့၀န္ထမ္းေလးေတြ အဲဒီလိုေျပာေပးမယ့္သူမရွိရင္ စရုိက္ေတြက ျပင္ၾကမွာမဟုတ္ ဘူးေလ....။

စားၿပီးတာနဲ႔ အနီးအနားက Shopping Mall တစ္ခုမွာ ေစ်းဝယ္ၾကတယ္..။ က်မအျမဲသံုးျဖစ္ေနတာက Lolane Hair Treatment ပါ.။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကတည္းက သံုးလာခဲ့တာ..။ အဲဒါေလာေလာဆယ္သံုးေနတဲ့တစ္ဘူးက ကုန္ခါနီးေနတာေၾကာင့္ လမ္းၾကံဳတာနဲ႔ပဲ တခါတည္းဝယ္သြား မယ္ဆိုၿပီး ထားေနက်ေနရာမွာၾကည့္ေတာ့ lolane hair treatment ဘူးေတြကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး...။ ေနရာ မ်ားေျပာင္း သြားတာလားဆိုၿပီး ေဘးနားေလးမွာေတြ႔တဲ့ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလးကို “Lolane Hair Treatment ဘူးေတြ ဘယ္နားမွာထားတာလဲ ညီမေလး”ဆိုၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္..။ မိန္းကေလးက “ဒီဘက္မွာအစ္မ၊ လိုက္ျပေပးပါမယ္” ဆိုၿပီး ေခၚလို႔လို္က္သြားၾကည့္ေတာ့ Lolane မဟုတ္ဘဲ Loreal ေကာင္ တာျဖစ္ေနတယ္..။ “အစ္မေျပာတာ Lolane ေလ၊ ဒါက Loreal ေကာင္တာမဟုတ္လား” ဆိုေတာ့ “တူတူပဲအစ္မ”တဲ့..။ “အင္.. ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး.၊ Lolane က Lolane ၊ Loreal က Loreal ပါ” ဆိုေတာ့မွ စကားကိုေရာခ်တယ္..။ သူတို႔အေတြးထဲမွာက စကားလံုးအသံထြက္ခ်င္းခပ္ဆင္ဆင္ဆိုေတာ့ က်မ မသိေလာက္ဘူးထင္ၿပီး ေရာခ်ေရာင္းခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး..။ စိတ္ထဲ နည္းနည္း ထပ္တိုရျပန္ၿပီ..။ သူတို႔ဘာေၾကာင့္ အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ ပံုမွားရိုက္ခ်င္ရတာပါလိမ့္..။ ဒါဟာ ေစ်း၀ယ္သူကို ေစာ္ကားျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္ပါလား..။ ေစ်းလာ၀ယ္သူေတြကို ဘာမွမသိေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အထင္ေသးတတ္ျခင္း က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေစ်းဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတတ္တာထင္တယ္..။ အဲဒါနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့ၿပီး တျခားစင္ေတြက Hair treatment ေတြ စီထားတဲ့ေနရာမွာ ဘာ Brand ေတြရွိလဲ ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္..။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာၿပီး “ဘာလိုခ်င္လဲအစ္မ” ဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာထပ္ေျပာျပလိုက္တဲ့အခါ “Lolane က ကုမၸဏီဖ်က္သြားလို႔ ပစၥည္းအသစ္ေတြထပ္မေရာက္ေတာ့ပါဘူး”လို႔ ရွင္းျပတယ္..။ အဲဒီအခါ အဲဒီပစၥည္းကို မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိတာနဲ႔ပဲ ေကာင္းႏိုးရာရာၾကည့္ရင္း Loreal damage care treatment တစ္ဘူး ဝယ္ျဖစ္တယ္..။ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ Service ကြာျခားပံုက ဒီေနရာမွာ ထင္ရွားလာတာပါပဲ ..။ မရိုးမသား မအူမလည္လုပ္တတ္ တဲ့၀န္ထမ္းနဲ႔တုန္းက ဝယ္ခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းသြားေပမယ့္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း၊ မရွိဘူးဆိုတာကို မရွိဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း ရိုးရိုးသားသားရွင္းျပေပးတတ္တဲ့၀န္ထမ္းေလးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးတည္း ကိုပဲ ၀ယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာရတာပါ..။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မစိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္းလက္ကိုင္ထားတဲ့ စကားလံုးျဖစ္တဲ့ Be honest ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သတိရမိသြားေစပါတယ္..။ ဘယ္လိုအေျခအေန မွာပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ အရိုးသားဆံုးလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ပါ၊ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္လာပါလိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ ..။

ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွာ တစ္ခုထပ္ၾကံဳရျပန္ပါေသးတယ္..။ စေနေန႔တေန႔တာကေတာ့ ဆိုင္ေတြက ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အခ်ိဳးမေျပမႈေတြနဲ႔ စိတ္ကုန္ခဲ့ရတဲ့တစ္ရက္တာလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပဲ ..။ ေန႔လည္စာ စားၾကေတာ့ ဆိုင္တစ္ခုမွာ က်မက ထမင္းေပါင္းမွာပါတယ္..။ သူငယ္ခ်င္း က ေၾကးအိုးဆီခ်က္မွာပါတယ္..။ လြဲမွာစုိးတာေၾကာင့္ ေၾကးအိုးဆီခ်က္ေနာ္လို႔ ေသခ်ာမွာလိုက္ပါတယ္.။ ထမင္းေပါင္းေရာက္လာ ပါတယ္..။ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္..။ ခဏေနေတာ့ ေၾကးအိုးအရည္ေတြနဲ႔ တစ္ပြဲေရာက္လာပါ တယ္..။ မွာတာက ဆီခ်က္၊ ေရာက္လာတာက အရည္ေသာက္။ ဘယ္ေလာက္အထိ လြဲလိုက္ပါသလဲ ..။ မွားတာကိုေျပာလိုက္ေတာ့ “ေၾကးအိုးအရည္ေသာက္ေရာ မၾကိဳက္ဘူးလား”ဆိုၿပီး ျပန္ျပင္ခိုင္းရမွာ ပ်င္းတဲ့စားပြဲထိုးေလးက ေလျပည္ေသြးပါတယ္..။ “ဆီခ်က္စားခ်င္လို႔ စကတည္းက မွာတာေလ..။ ဒီေလာက္ေတာ့ မင္းတို႔ျပင္ေပးရမွာေပါ့..။ ဘယ္သူ႔ဘက္က မွားတာလဲ”ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းက ေျပာမွ စားပြဲထိုးေလးက “ကၽြန္ေတာ္ စားဖိုမွဴးကို ေၾကးအိုးဆီခ်က္လို႔ေသခ်ာေျပာတာ..။ သူခ်က္တာလြဲတာ”ဆိုၿပီး သြားျပန္ျပင္ခိုင္းပါတယ္..။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ Customer service အေၾကာင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေျပာလို႔ ဆံုးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...။ ေကာင္တာမွာေငြရွင္းရင္ တစ္ခ်က္ခ်င္းျဖည္းျဖည္းေအးေအးလုပ္ေနတတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေလးေတြ၊ မွာခ်င္တဲ့စားစရာသာမွာ၊ ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ေလ့မရွိတဲ့ waiter ေလးေတြ၊ စားသံုးသူေတြ စားေသာက္ေျပာဆိုေနရင္ တေစ့တေစာင္းစပ္စုတတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေလးေတြ၊ ေစ်း၀ယ္သူကို မ၀ယ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး၊ ဘာမွမသိေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ ၀န္ထမ္းေလးေတြ စသျဖင့္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကံဳရလြန္းလို႔ ရိုးအီစိတ္ပ်က္ေပါင္းလဲ မ်ားလွပါၿပီ...။

ထားပါေတာ့..။ ဒါကေတာ့ မထူးျခားလွတဲ့က်မရဲ႕ တစ္ရက္တာျဖတ္သန္းမႈတစ္ခုပါ...။

+++++++++++++++++++++++++++

ေလာေလာဆယ္ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ေနသလဲဆိုရင္.....

ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြက စာေရးဆရာမ စံပယ္ျဖဴႏုရဲ႕ “ေျမာက္ဖ်ားက အလြမ္းရာသီ”ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳသစ္။ ညီအစ္မေမတၱာကိုေရးဖြဲ႔ထားပံုက အစ္မေရာ ညီမေရာရွိတဲ့ က်မအတြက္ ငိုခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ေရးဖြဲ႔ထားႏိုင္ပါတယ္..။

ေနာက္တစ္အုပ္က စာေရးဆရာမ ခက္မာရဲ႕ “ေရြ႕လ်ားေနေသာ အိပ္မက္မ်ား” ဆိုတဲ့ အက္ေဆးစာအုပ္ကေလးပါ..။ ဒီစာအုပ္ကေလးကိုဖတ္ရင္း စာအုပ္ဖတ္ေနရတာနဲ႔မတူဘဲ Blog တစ္ခုကို ဖတ္ေနရတာနဲ႔ တူပါတယ္..။ ဘာေၾကာင့္ဆို က်မတို႔ Blog ေတြမွာ ေရးေလ့ရွိတဲ့ပံုစံေလးေတြ အတိုင္း ႏိုင္ငံျခားမွာေနစဥ္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းပံု ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြကို စာစီထားတာေၾကာင့္ပါ..။ က်မခ်စ္တဲ့ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ Daffodil ပန္းေလးေတြအေၾကာင္းပါသလို စာေရးဆရာမရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းပံု၊ စာေပေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ပံု စတာေတြကို ဖတ္ရတာ ဟင္းပြဲစံုလင္လွတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းလို ရသစံုုလင္လွပါတယ္...။

ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ့ ရတီမဂၢဇင္းပါ..။ ဒီမဂၢဇင္းမွာ ၀တၳဳကဏၰေတာ္ေတာ္မ်ားပါ၀င္တာေၾကာင့္ တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခါ က်မေရးတဲ့အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕တေလကို ပို႔ခ်င္တာနဲ႔ မဂၢဇင္းလိပ္စာသိရေအာင္ ဒီတစ္လ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တာပါ..။

ေလာေလာဆယ္ ဘာေတြေရးျဖစ္ေနသလဲဆိုရင္ .....

အခုတေလာေရးျဖစ္ေနတာ ခရီးသြားေဆာင္းပါးတစ္ခု..။ ၿပီးခဲ့တဲ့ August လပိုင္းမွာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ဘရာဇီးႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ၂ ပတ္ေက်ာ္ၾကာ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္..။ အာရွရဲ႕ လူေနမႈစရိုက္၊ စားေသာက္ပံုမတူတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလ့လာခဲ့ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ ..။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္သိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို စံုစံုလင္လင္ေရးခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ေသခ်ာေရးေနပါတယ္..။ ဓါတ္ပုံေတြအမ်ားႀကီးလည္း ေဖာ္ျပခ်င္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာရွိေနစဥ္ကာလကေတာ့ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္ကို ေၾကာက္တာနဲ႔ပဲ ဒီေဆာင္းပါးအခန္းဆက္ေတြကို Blog မွာ တင္ျဖစ္ဦးမွာမဟုတ္ပါဘူး..။ အင္တာနက္ေကာင္းေကာင္းသံုးႏိုင္တဲ့ေနရာကို တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ က်မေရးထားတဲ့ ခရီးသြားအေတြ႔အၾကံဳေတြကို အားေပးၾကရဦးမွာပါ..။

ေနာက္တစ္ခုေရးေနတာက က်မေမာင္ေလးအတြက္ ဆံုးမ စကားေတြပါ ..။ သူအခု အလုပ္စလုပ္ေနပါၿပီ..။ အဲဒီအခါ သူ႔အတြက္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လုပ္ငန္းခြင္ဘ၀ကို ခံစားႏိုင္ေအာင္ ရွစ္ႏွစ္တာလုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ၿပီးျဖစ္တဲ့ က်မရဲ႕အေတြ႔အၾကံဳေတြကို အေျခခံၿပီး သူဖတ္ဖို႔ ေရးေနတာပါ..။ ေရးမွေတာ့ မထူးေတာ့ ဘူးေလ...။ Blog ေပၚတင္မွပါပဲလို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေရးၿပီးသြားမွပဲ ဆက္တိုက္ တင္ပါမယ္..။ တစ္ခုပဲေျပာခ်င္တာက ေမာင္ေလးအတြက္ ရည္ရြယ္ေရးထားတာျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီးေရးထားတာမဟုတ္ေၾကာင္း ၾကိဳတင္၀န္ခံပါရေစ..။

Blog ေတြေခတ္ကုန္ၿပီ၊ ဖတ္သူသိပ္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္.. ကိုယ္ေရးႏိုင္ရင္ ေရးႏိုင္သေလာက္ စာဖတ္သူေတြရွိေနဆဲဆိုတာ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္..။ Blogger ေတြ လွည့္ဖတ္တာ နည္းသြားလို႔ ကြန္မန္႔ေရးတာနည္းသြားၾကေပမယ့္ ... blog ေတြမွာ စာဖတ္သူေတြကေတာ့ ရွိေနၾကဆဲပါပဲ ..။

# My Own Feelings