စာေရးျခင္း အႏုပညာ ~~

“ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းလွခ်ည္လား …”

“ရင္ဖြင့္လွခ်ည္လား .. ခုထိ ခံစားေနရတာေတြ မေလွ်ာ့ႏိုင္ေသးဘူးလားကြာ”

“ၾကိ္ဳက္သေလာက္သာ ရင္ဖြင့္လိုက္စမ္းပါ .. like ေတြေပးျပီး ကုသုိလ္ျပဳဖို႔အဆင္သင့္ပဲ”

“ဒီတစ္ခါေရးတာ ခံစားခ်က္ေတြ ပိုပါသလိုပဲေနာ္…။”

“ေတာ္ေတာ္ခံစားေနရတယ္ထင္တယ္…”

စတဲ့စတဲ့ စသလိုလို ေလွာင္သလိုလို စကားေတြ ၾကားမိတဲ့အခါ စိတ္အခန္႔မသင့္တဲ့အခ်ိန္န႔ဲဆိုရင္ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ခံစားရပါတယ္….။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ခ်င္တဲ့ ၾကီးမားလြန္းတဲ့၀ါသနာကို လ်စ္လ်ဴရႈရက္ေလျခင္းရယ္လို႔ စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္မိပါတယ္…။

လူတိုင္းနီးပါး ဘ၀မွာ ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို႔အျပင္ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လူေတြၾကားမွာ လူူအျဖစ္ ေနထုိင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္ေစ သက္ဆိုင္ရာ professional job တစ္ခုခုေတာ့ မျဖစ္မေန လုပ္ကိုင္ေနၾကတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေတြၾကားထဲမွာပဲ ႏွစ္ျပီး ေန႔စဥ္သမားရိုးက် တသမွတ္တည္း ျဖတ္သန္းေနရတဲ့အခါ ဘ၀က လူဆိုတာထက္ သံပတ္ေပးထားတဲ့စက္ရုပ္တစ္ခုနဲ႔ ဘာမွမျခားနားေတာ့ျပန္ဘူး…..။ ဘ၀မွာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့သာယာမႈဆိုတာ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အရာမ်ိဳးကို သက္ေတာင့္သက္သာ လုပ္ကိုင္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာသာ ရရွိခံစားလာႏိုင္တယ္မဟုတ္လားးးး…။ အဲဒါေၾကာင့္ လူသားေတြမွာ မျဖစ္မေနလုပ္ကိုင္ၾကတဲ့ professional အလုပ္အျပင္ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္အပန္းေျပေစဖို႔ လုပ္ကိုင္တဲ့ ၀ါသနာပါရာအလုပ္တစ္ခုခုေတာ့ ရိွသင့္တယ္..။ အဲဒီအခါမွသာ ဘ၀ဟာ ေနေပ်ာ္လာျပီး အလုပ္ထဲကရလာတဲ့မြန္းၾကပ္မႈေတြကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်လာႏိုင္ကာ ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရကို ျပည့္ျပည့္၀၀ခံစားႏိုင္မွာေပါ့….။

အဲဒီလိုဆိုေတာ့ က်မရဲ႕၀ါသနာတစ္ခုက စာဖတ္ျခင္း စာေရးျခင္းဆိုတာ ခဏခဏေရးမိလို႔ အားလံုးလိုလို သတိထားမိပါတယ္….။ အားခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရလာတာနဲ႔ က်မ စာဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္..။ စာေရးခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚလာျပီဆိုရင္ အခ်ိန္လည္း နည္းနည္းပိုရတယ္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ က်မဒီေနရာမွာေရးေလ့ရွိပါတယ္..။

တစ္ခါတရံ စာေတြနဲ႔ပိေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘယ္လိုမွစာေရးဖို႔အခြင့္မသာခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ေန႔ျပီးတစ္ေန႔ ဒီ Blog ကိုဖြင့္ဖြင့္ၾကည့္ျပီး …. စာအသစ္မေရးေပမယ့္ လာလည္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားတံု႕အားနာျဖစ္ေနတတ္ျပန္ပါေသးတယ္…။ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုစာေရးေလ့ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မိသားစုနဲ႔ေ၀းေနတဲ့ေနရာမွာ … ပ်င္းစရာ ျငီးေငြ႔စရာေကာင္းလွတယ္.. အိမ္ကိုလြမ္းလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ မ်က္ရည္က်မိတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိခဲ့ေလာက္ေအာင္ လြမ္းစိတ္ဆိုတာ၀င္မလာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ … အခ်ိန္ေတြကို အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္..။ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းလြန္းလို႔ဆိုျပီး အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို စကားစျမည္သြားေျပာ သူတို႔ရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ခိုးယူတဲ့အျပဳအမူမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး…။

စာေရးေတာ့မယ္ဆိုရင္ အမ်ားအားျဖင့္ My own feelings ဆိုတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိရာ ေရးခ်င္ရာေရးတဲ့ labels လဲြရင္ က်န္တာေတြကို က်မဖန္တီးေရးေလ့ရွိပါတယ္…။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သီခ်င္းေတြကို ခံစားျပီးေရးတယ္..။ ၀တၳဳတိုေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို အရင္စဥ္းစားလိုက္တယ္.. ျပီးရင္ ငယ္ငယ္က စာစီစာကံုးေရးတဲ့အတိုင္း အဲဒီခံစားခ်က္တစ္ခုကို ဖဲြ႔လိုက္တယ္..။ ကဗ်ာေတြဆိုရင္လည္း အဲလိုပါပဲ .. အဓိကခံစားခ်က္တစ္ခုကို အရင္စဥ္းစားလိုက္တယ္.. ျပီးတာနဲ႔ အဲဒီခံစားခ်က္ကို လိုက္ျပီးေတာ့ လွေအာင္ ဖဲြ႔လိုက္တာမ်ိဳးပါ …။

စာေရးျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး က်မၾကားဖူးသလို က်မယံုၾကည္မိတာတစ္ခုက စာေရးသူဟာ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားေပးျပီးေရးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွစာေရးဆရာေကာင္းျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲေပါ့ …။ ေနာက္ျပီး ညီမေလးတစ္ေယာက္ေျပာဖူးသလို ရင္ခုန္သံကို ခုတံုးလုပ္ျပီး စာေရးဖို႔အတြက္ ကုန္ၾကမ္းမရွာဘူးဆိုတာေလ…။ စာေရးဆရာေကာင္းျဖစ္ခ်င္သူက ခံစားခ်က္ကို ဖန္တီးတီထြင္ႏိုင္ရမယ္… ဖန္တီးထားတဲ့အဲဒီအရာကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္ဖဲြ႔ႏဲြ႔တတ္ရမယ္…။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက ဘယ္ေလာက္ပဲရိုးရွင္းေနပါေစ… စာေရးသူက သူ႔အႏုပညာနဲ႔ လွလွပပဖဲြ႔ႏဲြ႔လိုက္တဲ့အခါ စာတစ္ပုဒ္က အရသာရွိတဲ့ဟင္းတစ္ခြက္လိုပဲ မခ်က္ျပဳတ္ခင္က အရာေတြနဲ႔ျခားနားစြာ စားသံုးသူအတြက္ စိတ္ေက်နပ္မႈအျပည့္အ၀ရရွိခံစားႏိုင္ေစတယ္..။

ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို လံုး၀မေျပာဘဲ ဒီလိုပဲေရးေနခဲ့တာေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပါပဲ ..။ နာမည္ကအစ က်မရဲ႕ နာမည္အရင္း.. အရင္သံုးေနက် ကေလာင္နာမည္ (အခုေတာ့ အဲဒီကေလာင္အမည္ျပန္သံုးေနပါျပီ) ေတြကို မသံုးဘဲ က်မလို႔ လံုး၀မထင္ရတဲ့ blog title နဲ႔ပဲ ေရးျဖစ္ေနခဲ့တယ္.. ။ စာေရးေဖာ္ blogger သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေျပာဖူးပါရဲ႕ …။ စသိသိခ်င္းဆိုေတာ့ သူက က်မခံယူခ်က္ကို မသိေသးေတာ့ facebook မွာ က်မစာေရးတဲ့အေၾကာင္း တစြန္းတစသိႏိုင္မယ့္ နာမည္ကို ကြန္မန္႔မွာေမးတာေပါ့ …။ အဲဒါနဲ႔ chat box ကေန အျမန္လွမ္းေျပာရတယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ စာေရးတာ သိမွာစုိးရိမ္လို႔ … တကယ္က တကယ့္စာေရးဆရာတစ္ေယာက္လိုျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွ အားလံုးကို ေပးသိခ်င္တာဆိုေတာ့ သူကေတာင္ OMG တဲ့ …။ ဘာေၾကာင့္ ေဘးလူေတြကို အဲဒီေလာက္ဂရုစိုက္ရသလဲဆိုရင္ က်မက ျမန္မာ ဆိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးစရိုက္ အတိုင္းပဲေပါ့…။ ျမန္မာဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကို အလြန္အာရံုစိုက္တဲ့ သူမ်ိဳးေတြေလ… ကိုယ္တစ္ခုခုလုပ္ရင္ အျခားသူေတြက ဘယ္လိုမ်ားေ၀ဖန္ၾကမလဲ ေတြးေၾကာက္ေနတတ္သူမ်ိဳးေပါ့…။

ဒါေပမယ့္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာလည္း ကိုယ့္ကို အဲေလာက္အာရံုစိုက္ႏိုင္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး…။ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔အေရးကိစၥနဲ႔သူတို႔ပဲ..။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ့္အေရးထက္ေတာ့ အျခားသူအေၾကာင္းကို အၾကာၾကီးလိုက္ျပီး… စပ္စုတင္းမဆိုတတ္ၾကပါဘူး…။ က်မလည္း စာေရးလာတာ နည္းနည္းလည္းၾကာလာေတာ့ အရင္လို မရွက္ေတာ့သလို နည္းနည္းလည္း အေရးရဲလာတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္လာမိတယ္..။… တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ စာေရးစာဖတ္တာ၀ါသနာပါတဲ့သူငယ္ခ်င္းအနည္းငယ္ကိုေတာ့ ေပးသိမိခဲ့တယ္… 

သူတို႔လည္း ေ၀ဖန္ေပးပါတယ္… 

“နင္ စာေရးတာ အရမ္းညံ့လြန္းတယ္” တဲ့ :D 

“ဒါက ၀ါသနာလို႔ေတာင္ ေခၚမရတဲ့ ေပါက္ကရေလးဆယ္ စာေရးျခင္းမ်ိဳး” တဲ့.. >.< 

“စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔လိုသလို အခ်ိန္ေပးႏိုင္ဖို႔ကလည္း အေရးၾကီးေတာ့ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္ဖို႔က ေ၀းလြန္းေသးတယ္” ဘာညာေပါ့…။ 

ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါက က်မရဲ႕အလုပ္မဟုတ္ေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ့အခါ ကိုယ္သြားခ်င္သေလာက္ ခရီးမေရာက္ဘူးေလ…။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ က်မရဲ႕ ၀ါသနာကို လက္ခံပါတယ္…။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း အားေပးၾကပါတယ္…။

အဲ … တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေတာ့ ရွိတာေပါ့ …။ အသည္းကဲြဖူးတယ္ ဆိုတဲ့ ျပစ္ခ်က္နဲ႔ ေရးသမွ်က အဲဒါကိုပဲ ဦးတည္ေရးေနတယ္ ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ မထိတထိ စတယ္…။ မဟုတ္လို႔လားဆိုရင္ ၀ါသနာတစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့သူမ်ိဳးကို အဲဒီ၀ါသနာကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး သူတို႔ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ်ခ်င္သလိုခ်တာေတာ့ တခါတေလ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးခံစားမိတယ္…။ အသည္းကဲြတာ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့လို႔ေတာင္ ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလို ျပန္ေျပာင္းေျပာဆိုေနႏိုင္ျပီျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ….. မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို မေမ့ႏိုင္လို႔ လူမသိသူမသိစာေတြေရးျပီး ေၾကကဲြျပေနပါတယ္ဆိုတ့ဲ အေတြးအေခၚမ်ိဳးက အရမ္းကို တိမ္လြန္းတယ္ထင္တယ္….။

တကယ္ေတာ့ အႏုပညာတစ္ခုကိုရူးသြပ္လြန္းတဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ဖန္တီးမႈကို ထိခိုက္လာတဲ့စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို လက္ခံရမိရင္ ခံစားေပါက္ကဲြတတ္ၾကတာပဲမဟုတ္လား…။ အျခားသူေတြထက္ အႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးတဲ့သူေတြက ပိုျပီးထိရွ ခံစားလြယ္တယ္ေလ…။ စာေရးျခင္းဆိုတဲ့ အႏုပညာကို ရူးသြပ္မိတဲ့က်မကလည္း …. က်မရဲ႕အခ်ိန္ေတြေပးခဲ့ရ ….. ဖန္တီးေရးခဲ့ရတဲ့အႏုပညာေတြကို … အသိအမွတ္မျပဳရံုမက …. ထင္ရာျမင္ရာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု တပ္ခံရတဲ့အခါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္….။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ …. ဒီပို႔စ္ကိုေရးျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့….။ အဲ.. စာမေရးတာလည္း တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေနျပီဆိုေတာ့ တစ္ခုခုလည္း ေရးခ်င္မိတဲ့စိတ္လည္း ပါတာေပါ့ေလ.... xP