ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၂၀၁၄
တစ္ႏွစ္အတြက္ ႏွစ္လဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ျပန္ပါျပီ ...။ ဒီတစ္ႏွစ္အတြင္း...ေရးျဖစ္ေနတာေတြက
ေျပာခဲ့ဖူးသလို ခံစားမိသမွ် ခ်ေရးေနတဲ့ သံတူေၾကာင္းကြဲ ပံုစံတူေတြ မ်ားေနတယ္...။ ၀တၳဳတိုေလးေတြ
ေရးဖို႔ၾကိဳးစားေနေပမယ့္ .. အိုင္ဒီယာရွိေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ေရးဖို႔အခ်ိန္ကမရ၊ ေရးဖို႔အခ်ိန္ရွိလာေတာ့လည္း
အိုင္ဒီယာေတြက ေပ်ာက္ကုန္နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ေရးခ်င္ရာေရးတဲ့ပို႔စ္ေတြပဲ မ်ားေနမယ္ထင္ပါရဲ႕.....။
ေရးသမွ်ကေတာ့ ဒီစကားလံုးေတြပဲ ေရွ႕ျပန္ေနာက္ျပန္နဲ႔ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္သံုးေနမိျပန္တယ္
..။
ဒါေပမယ့္ တေလာတုန္းက ၂၀၁၄ မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ အိပ္မက္ေတြကုိ
ခ်ေရးထားဖူးတယ္ ..။ အဲဒီအိပ္မက္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕တေလကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ေနတယ္
..။ အထူးသျဖင့္ လူမႈေရး ..ေနာက္ျပီးေတာ့ blog မွာ တစ္လကုိ ပို႔စ္ေလးခုေရးျဖစ္ေအာင္
ေရးမယ္ဆိုတာ လည္း တကယ္လုပ္ျဖစ္ေအာင္လို႔ မနက္ျဖန္လကုန္ရက္မတိုင္ခင္ ဒီေန႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္
ေရးေနပါတယ္ ..။
လူမႈေရးကေတာ့ဟုိးအရင္ကထက္စာရင္ ေတာ္ေတာ္ကို ေဖာ္ေရြသေဘာေကာင္းလာျပီး
ေျပာတတ္ဆိုတတ္ေပါင္းသင္းတတ္တဲ့သူျဖစ္လာျပီ ..။ အရင္ကဆိုရင္ က်မက ေတာ္ေတာ္အေနေအးတဲ့သူတစ္ေယာက္၊ စကားနည္းတဲ့သူ၊
လူေၾကာက္တတ္ျပီး၊ လူေတာမတိုးရဲ၊ အားနာတတ္တဲ့သူမ်ိဳး ..။ အခုေတာ့လည္း ဆန္႔က်င္ဖက္လိုမ်ား
ျဖစ္သြားသလားမေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေၾကာက္တတ္တာဆိုလို႔ သိပ္မရွိေတာ့သလိုပဲ ..။ စကားေတြလည္း
ေတာ္ေတာ္ကို လူရည္လည္ေအာင္ ေျပာတတ္လာျပီ ..။ ပိုျပီး တိုးတက္လာတာက လူအမ်ားၾကီးေရွ႕မွာ
ေၾကာက္ဒူးမတုန္ပဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျပာလာႏိုင္တာပါပဲ ..။ အရင္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္က
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္တိုင္သာ နားလည္ေပမယ့္ လူအမ်ားေရွ႕ထြက္ေျပာရမွာ
ေၾကာက္တတ္တာမ်ိဳးျဖစ္တယ္ေလ..။ အေတြ႔အၾကံဳက သင္သြားေပးေတာ့လည္း ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပလာတာပါပဲ
..။
ခုတေလာ တရားရစရာေတြနဲ႔ ေတြ႔ေနရတယ္ ..။ စီနီယာအစ္ကိုတစ္ေယာက္က
သူတို႔ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြစုရိုက္ထားတဲ့ပံုကို ေဖ့ဘြတ္မွာတင္ေတာ့ အားလံုးလိုလိုကို
သိျပီးသားေပမယ့္ .. ဘယ္သူေတြမွန္း ငယ္ရုပ္ေတြကို မမွတ္မိဘူး ..။ ဓါတ္ပံုက ဘယ္တုန္းက
ပံုလဲဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ကပံုတဲ့ ..။ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္အတြင္းမွာ သူတို႔တစ္တန္းလံုး
ျပင္ပသြင္ျပင္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားၾကတာမ်ား .. မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ပဲ ..။ ဗိုက္ပူခါးတုတ္သူကတုတ္၊
အသားမည္းသူကမည္းသြားနဲ႔ .. ငယ္ဘ၀ရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ႔ေတာ့ပါဘူး။ တကၠသိုလ္တက္စဥ္
ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ တစ္တန္းတစ္စားတည္းပါပဲ ..။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔
အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေဖးမမႈေတြပဲ ရွိခဲ့ၾကမွာပါပဲ ..။ အခ်ိန္တစ္ခုကို လြန္ေျမာက္လို႔
ရင့္က်က္လာတဲ့အခါ ျပင္ပသြင္ျပင္ေတြ ေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ် စိတ္ရင္းအေျခခံေတြလည္း ေျပာင္းလာၾကတယ္
..။ ဘ၀ေပးအေျခအေန၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ ကံတရားေပၚမူတည္ျပီး ဘ၀အေျခအေနေတြ ကြာျခားသြားၾကတယ္
..။ အဲဒီအခါ အနိမ့္အျမင့္ မတူညီမႈေတြၾကားမွာ ... အားငယ္ခ်င္စရာ၊ ေနာင္တရစရာ .. တခ်ိဳ႕ကို
ေထြးပိုက္မိသူေတြလည္း ပါေကာင္းပါႏိုင္ပါရဲ႕ ..။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒါကိုပဲ ဘ၀တို႔ ေလာကဓံတို႔
ေခၚၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား ..။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘ၀ဆိုတာ ပံုေသတြက္လို႔ရတဲ့ သခ်ၤာပုစၦာတစ္ပုဒ္ေတာ့
မဟုတ္ဘူးေလ ..။ တစ္ခ်ိန္မွာ တူျဖစ္ေနေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပျဖစ္မသြားဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ
..။ အစိုးမရတဲ့ ေလာကဓံၾကားမွာ ... သာေပါင္းညာစား၊ အျခားသူရဲ႕ မ်က္ရည္ကုိ ေျခေဆးလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္တတ္သူမျဖစ္ဖို႔က အေရးၾကီးဆံုးပဲ မဟုတ္လား ..။
ဘ၀မွာ လူပီသဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလက္ကိုင္ထားဖို႔လည္း
အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ဟိုးအရင္ကတည္းက သံုးသပ္မိတယ္ ..။ “ငါသာ သူ႔ေနရာမွာဆိုရင္”
ဆိုတဲ့ စိတ္ထားေလးတစ္ခုကို ထားတတ္ရင္ အရာရာက လွပလာပါလိမ့္မယ္ ..။
.jpg)
6 comments:
လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား၊ျဗဟၼစိုရ္တရားသာရွိရင္ ဒီေလာကၾကီးေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းသြားမယ္ထင္တယ္။
^_^ Ahhtu
“ငါသာ သူ႔ေနရာမွာဆိုရင္”
သိပ္မွန္တာေပါ့....
ဦးဟန္ၾကည္ေမေမ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္...“ သူမ်ားအေပၚမွာ ကိုယ္ႀကဳိက္သလို ဆက္ဆံပါ ” တဲ့...ဆိုလိုတာက ကိုယ္က ေလးစားခံခ်င္ရင္ သူမ်ားကိုလည္း ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ...
တလ တပုဒ္ကေန တလကို အမ်ားႀကီး ေရးပါ စနိုးေရ..
တိုေတာင္းတဲ့ လူ႔ဘ၀ႀကီးထဲမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို လက္ကိုင္ထားရင္ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္ကြယ္....
ေမတၱာျဖင့္
တီတင့္
အစ္မကမွ တစ္လတစ္ပုဒ္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္လတစ္ပုဒ္ေတာင္ နပ္မမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး အစ္မစႏိုးေရ.။
Post a Comment