မနက္ျဖန္မွ ၿပံဳးေတာ့မယ္

သၾကၤန္အားလပ္ရက္အတြင္း စာေတြဖတ္ျဖစ္ေအာင္ စာအုပ္ေတြဝယ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြထဲက ပထမဆံုးဖတ္ၿပီးသြားတဲ့ ရသစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ စာအုပ္ရဲ႕အမည္က “မနက္ျဖန္မွ ၿပံဳးေတာ့မယ္” တဲ့။ ေရးသူက စာေရးဆရာမ “ေသာ္တာေအးလဲ့” ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္က ဆရာမရဲ႕ ဒုတိယလံုးခ်င္းဝတၴဳျဖစ္ပါတယ္။ ပထမစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ “လရိပ္ပိုးမွ်င္” ဆိုတဲ့စာအုပ္က ၂၀၁၇ ေလာက္မွ ထြက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ကေတာ့ ၂၀၁၈ ခုနွစ္ဩဂုတ္လက ထြက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလ ၁၂ ရက္ေန႔က ေစ်းဝယ္ရင္း သၾကၤန္အတြက္စာအုပ္ေတြဝယ္ဖို႔သတိရသြားရာက Ocean shopping center ရဲ႕ စာအုပ္စင္ေပၚက တစ္ေနရာမွာ ဒီစာအုပ္ကေလးကို ေတြ႔လိုက္မိတာ ကံေကာင္းတယ္ဆိုရမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္သာ ရသစာေပစစ္စစ္ေတြရွားပါးလွတဲ့အခိုက္မွာ တကယ့္ရသေျမာက္တဲ့စာတစ္အုပ္ကို ဖတ္ခြင့္ရခဲ့တာမဟုတ္လား။

အခ်ိန္ေတြလည္း ရွားပါးလာသလို ေဖ်ာ္ေျဖမႈပစၥည္းေတြမ်ားျပားလာတဲ့ေခတ္မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရသစာေပကို အခ်ိန္ေပးဖတ္တာ အားနည္းလာၾကတယ္။ အဲဒါအျပင္ေခတ္ကာလဟာ အျပိဳင္အဆိုင္ေတြၾကားထဲ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ ရံႈးနိမ့္မႈေတြလည္း မၾကာခဏၾကံဳလာရေတာ့ စိတ္အားတက္ၾကြေစတဲ့ တက္က်မ္းေတြဟာ ရသစာေပကို လႊမ္းမိုးလာၾကတယ္။ ဒီမွာကိုပဲ Best seller စာအုပ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ခြန္အားျဖည့္စာေပေတြ၊ ဘာသာျပန္မွတ္စုေတြက အမ်ားစုျဖစ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမ်ားတဲ့ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ရသမွ်အခ်ိန္ေလးေၾကာင့္ နက္နက္နဲနဲေတြးရတဲ့၊ တစိမ့္စိမ့္ခံစားရတဲ့ ရသစာေပကို အားမသန္ၾကေတာ့ဘဲ ေျပာခ်င္ရာကို တိုက္ရိုက္မီးေမာင္းထိုးျပတတ္တဲ့၊ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းအသံုးခ်လို႔ရတဲ့ သုတစာေပေတြဖက္ကို ပိုအားသန္လာၾကျပန္တယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့ ရသစာေပဆိုတာ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို ျပဳျပင္ေပးတဲ့၊ လူေတြရဲ႕႔အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆကို ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့စာေပအမ်ိဳးအစားတစ္ခုပါ။ သုတစာေပလို ဆိုလိုခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကို တိုက္ရိုက္မေရးဘဲ လူေတြ သူ႔အလိုလို နားလည္လက္ခံလာေအာင္ ရသအမ်ိဳးမ်ိဳးခံစားေစရင္းမွ သြယ္ဝိုက္ျပဳျပင္ေပးတဲ့ စာေပမ်ိဳးလို႔လည္း ဆိုခ်င္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆံုးမတဲ့အခါ တိုက္ရိုိက္ေျပာလို႔ သူလက္ခံခ်င္မွလက္ခံမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဥပမာေလးေတြေပးတာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူ႔အလိုလို လိုက္နာနားလည္ေစသလုိမ်ိဳးေပါ့ေလ။

အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ရသစာေပကို လူေတြျပန္ဦးလွည့္ေစဖို႔ရာ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပါဝင္ခ်င္တာမို႔ ကိုယ္သေဘာက်မိတဲ့ ရသစာအုပ္ေလးေတြဆိုရင္ ဒီမွာ လာေျပာျပျဖစ္တာပါ။

“မနက္ျဖန္မွ ၿပံဳးေတာ့မယ္” စာအုပ္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာရရင္ ငယ္စဥ္က ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ဘဝမ်ိဳးမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို သရုပ္ေဖာ္ထားခဲ့တာပါ။ စာတစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီတိုင္းရဲ႕ အေရးအသား၊ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြေၾကာင့္ စာေရးဆရာမေလးဟာ လူသာငယ္ေပမယ့္ ပညာကမေသးေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပေနသလိုပါပဲ။ အစကေနအဆံုးတိုင္ အခ်ိ္တ္အဆက္မိမိနဲ႔ တစ္ေနရာမွ လစ္ဟာမႈမရွိဘဲ သရုပ္ေဖာ္ေရးဖြဲ႔ထားကာ စာေၾကာင္းတိုင္းဟာ ရသေျမာက္လွပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေပမယ့္လည္း သာမာန္လူေတြနားမလည္ေလာက္တဲ့ အေရးအသားမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဖတ္သူတိုင္းလည္း နားလည္လြယ္တဲ့ အေရးအဖြဲ႔ပါ။ စာေၾကာင္းတိုင္းကို ရသေျမာက္ေအာင္ ေရးႏိုင္တာကေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ပညာဝမ္းစာျပည့္ဝမႈနဲ႔ ပါရမီထက္သန္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၁၈၊ ၈ လပိုင္းကတည္းက ထြက္ထားခဲ့တဲ့စာအုပ္ဟာ ၂၀၁၉ ဧျပီလအထိ စာအုပ္ဆိုင္မွာရွိေနတာ ကိုယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္သာ တခါတရံမွသာ ရွားရွားပါးပါးထြက္ေပၚလာတဲ့ ရသစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာအုပ္ကို အျပည့္အဝခံစားခဲ့ရတာမဟုတ္လား။ ဆရာမဟာ လူငယ္တစ္ေယာက္သာရွိေသးတာမို႔ လူငယ္ထဲက ရသစစ္စစ္စာေရးဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္တာ ပိုၿပီး ဝမ္းသာဂုဏ္ယူရပါတယ္။