ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း မိုးေရစက္မ်ားးး .............

အခန္း-၁

ကြ်န္မေဆးရံုေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနရတ့ဲ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုးး သူေဘးနားမွာရွိေနတယ္လို႔ ခံစားခ့ဲရတယ္..။ မနက္မိုးလင္းခ်ိန္တိုင္း လက္ကိုင္ပဝါနုနုေလး နဲ႔ ကြ်န္မပါးျပင္ကို ညင္သာစြာ ေဆးေႀကာေပးတတ္တာေတြ... လက္သည္းေတြရွည္လာတိုင္း "မလွေပမယ့္ သည္းခံေနာ္... မင္းစိတ္တိုင္းက်ေတာ့ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးး " ေျပာရင္းး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ညွပ္ေပးေနမယ့္ သူ႔ပံုရိပ္နဲ႔ စကားသံေလးေတြကို ႀကားေယာင္ေနခ့ဲတယ္.........။
ကြ်န္မ သတိျပန္လည္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုမေတြ႔ရပါဘူးး ဒါေပမယ့္ သူ ကြ်န္မနားမွာ ေသခ်ာေပါက္ရွိခ့ဲမယ္ ဆိုတာ ကြ်န္မယံုႀကည္တယ္......။ တကယ္ပါပဲ.. ကြ်န္မ ယံုႀကည့္ခဲ့တာေတြ အမွန္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္.......
သူ႔ကို.. ကြ်န္မေပးခ့ဲဖူးတ့ဲ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး.....အ့ဲဒီစာအုပ္ေလးၾကားမွာ ညွပ္ထားခ့ဲတ့ဲ...အဝါေရာင္ နွင္းဆီပြင့္ဖက္ေလးး... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ကြ်န္မေခါင္းရင္းနားမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္... မမွားနိုင္ပါဘူးး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အ့ဲဒီ ပြင့္လႊာေလးေပၚမွာ .. "ကိုကို" လို႔ေရးထားတ့ဲ ကြ်န္မလက္ေရးေလး မထင္မရွားနဲ႔ ျမင္ေနရေသးတာကိုးး............။

အခန္္း-၂
"ကိုကို"... သူမရဲ႕ အသံကို ႀကားလိုက္ရတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းတစ္ခုလံုး ခ်ာခ်ာလည္ သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္...။ နားႀကားမွားေနျပီ.........။ သူမက ကြ်န္ေတာ္န႔႔ဲအေဝးႀကီးေလ ..... ၁၀မိနစ္ေလာက္ ခံုတန္းလ်ားေပၚမွာ ခဏေလးေမွးေနတုန္း.. .. အသံႀကားလို႔ ေမာ့ႀကည့္လိုက္တယ္.....။ "ဘာာာ ကားအက္စီးဒင့္ ျဖစ္လို႔ ဟုတ္လားး . ငါလိုက္သြားမယ္" ….." ေဟ့ေကာင္ ခဏေနဦး" မည္သည့္အသံမွ မႀကားရေတာ့ နားတစ္ခုလံုး ဆူေဝေနသည္...။ ကြ်န္ေတာ္သူမကို မခ်စ္ပါ.. ဒါေပမယ့္ ညီမေလးတစ္ေယာက္ လိုေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိေသးသည္ေလ.. ဟုတ္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို မခ်စ္ပါဘူးး ေသခ်ာပါတယ္.. ဒါဆို ဘာလို႔ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူေနပါလိမ့္.......
သူမကိုေတြ႔လိုက္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ရင္ထဲတြင္ တစ္ခုခုဆို႔ေနသလို ခံစားရသည္။ စကားမ်ားဆြံ႕အ သြားသလို မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္ေပၚသို႔လိမ့္ဆင္းလာသည္ ....။

--------------------------------------------------------------------------------

အခန္း-၃
"ေမာင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြ အားလံုးကို ခြင့္လႊတ္ေပးတဲ့ေမာင့္ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တာပဲ..။ မ ကိုျပန္လာခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ေမာင့္ကို အ့ံၾသမိတာ အမွန္ပဲ..။ ေမာင့္ေလာက္ မ ကိုခ်စ္နိုင္တဲ့သူ ရွိမယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူးေနာ္ ... တစ္ခ်ိန္က်ရင္ေလ ေမာင့္အနားကို အေရာက္ျပန္ခဲ့မွာပါ ... ေမာင္ေစာင့္ေနေပးမယ္ ဆိုတာ လဲယံုၾကည့္ျပီးသားပဲသိလား...ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္....ေမာင့္ရဲ႕ဂရုစိုက္မွဳေတြ . နားလည္ေပး မွဳေတြ  ေမာင့့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြ ကို မ နားလည္ခဲ့ပါျပီေမာင္ရယ္ ... ေမာင့္အနား ကေန ေနာက္တစ္ခါထပ္ျပီး ထြက္မသြားေတာ့ပါဘူး ...ခုခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကို အရမ္းလြမ္းေနတယ္.. မၾကာခင္ပဲ မ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာေတာ့မွာပါ .. ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းဆင္းျခင္း ေမာင့္ကို ပထမဆံုးေတြ႕ခ်င္တာ .. ေမာင္လာၾကဳိမယ္ဆိုတာလဲ ေသခ်ာသိေနျပီးသား..... ေမာင္က မ ကိုအရမ္းခ်စ္တာ မ သိေနတာကိုးး...။ မ ေနရာမွာ တစ္ျခားမိန္းကေလးးတစ္ေယာက္ကို ေမာင္ အစားမထိုးနို္င္ဘူးဆိုတာ မ ခံစားလို႔ရေနတယ္ေလ..."
 ---------------------------------------------------------------------------

အခန္း-၄
"ကြ်န္မသြားရေတာ့မယ္ ကိုကို ..။ ခဏတာနိုးထျခင္းဟာ ထာ၀ရအိပ္စက္ျခင္းဆီကို ဦးတည္ေနျပီဆိုတာ ကြ်န္မသိေနပါျပီေလ.. မငိုပါဘူးေနာ္.. ေသရမွာကိုမေၾကာက္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတို႕အတူတူ စိုက္ဖူးခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေလးကို ဆက္ျပီးမျပဳစုမပ်ိဳးေထာင္နုိင္ေတာ့ဘူး...။ သစ္ပင္ေလးကို အားနာေနမိတယ္...။ သူတစ္ေယာက္ထဲ သစ္ပင္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္နုိင္မွာလဲ မဟုတ္ပါဘူးေလ..သစ္ပင္ေလးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစနဲ႕ပဲ ဆက္လက္ျပီးရွင္သန္ေနရေတာ့မွာေပါ့....။ ကြ်န္မရဲ႕ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ရွိေနေသးတယ္... မသြားခင္ေလးမွာ သူ႕မ်က္နွာေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ၾကည့္သြားခ်င္မိတယ္ .. ကြ်န္မေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပည့္ပါ့မလားဟင္...။  ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ျမဴတစ္မွဳန္စာကို ဖက္တြယ္ျပီး ကြ်န္မအသက္ဆက္ခ်င္ေနေသးတယ္....။ "

အခန္း-၅
သူမေဘးနားမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ... ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေနတတ္ပါတယ္...။ အျမဲတမ္းအမ်ားသူငါ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္အျပံဳးနဲ႔ ေနခဲ့တဲ့သူပါ။ ဒါေလာက္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေက်ာ္လႊားနိုင္ပါတယ္ ...။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို အရမ္းခ်စ္မွန္းသိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကမွ မခ်စ္နိုင္တာပဲေလ..။ ကြ်န္ေတာ့နွလံုးသားကို ပိုင္စိုးနိုင္တဲ့သူက "မ"တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ..။ မ ကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ....ဒါေပမယ့္ အမွားမကင္းခဲ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္ သူမ သတိျပန္ရလာတဲ့ အခ်ိန္ထိသူမေဘးမွာ ေနေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္....။ ေန႔တိုင္း သူမေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္ျပတယ္ သူမ ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းေတြကို ဆိုျပတယ္... သူမကို စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာတယ္... တစ္ေန႔မွာ ေနရစ္ခ့ဲရမယ့္ သူမကိုလတ္တေလာမွာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ကို အရမ္းခင္တြယ္ခဲ့တဲ့ သူမ ေနာက္ေတာ့လဲ ေနသားက်သြားမွာပါေလ..........။

----------------------------------------------------------------------------------------------

အခန္း-၆
မိုးေတြတဖြဲဖြဲ ရြာေနတဲ့ေျမနီလမ္းေလးေပၚမွာ ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ. လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္ ... သူ႕ေရွ႕မွာေတာ့ အုတ္ဂူျဖဳျဖဳေလးေပၚက အျမဲလိုျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေန တတ္တဲ့ သူမ ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးက သူ႕ကိုေစာင့္ၾကိဳေနေလရဲ႕.....
"ကိုကို ခဏေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ျပန္လာခဲ့ပါလားဟင္" ...သူမရဲ႕ စကားသံေတြ သူ႕နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနပါလား...။ ပါးျပင္ေပၚကိုတေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတဲ့ မိုးေရစက္ေတြ က သူ႕ကိုမေအးျမနိုင္… ....ဟင္... မိုးေရစက္ေတြမွ မဟုတ္တာ မ်က္ရည္ေတြပါလားးးး...။ ဟုတ္တယ္ သူမ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္.. အရာအားလံုးဟာ တစ္ေန႕မွာ တိမ္ေတြလိုပဲ လြင့္ပါးသြားမွာပါ..ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ သူကိုယ့္သူ ေျဖသိမ့္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သူထင္တဲ့အတိုင္းျဖစ္မလာခဲ့ဘူးးး....သူမအတြက္ ဟိုတစ္ခ်ိန္က လူမသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလး က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ...ခုလဲ သူမအတြက္ မ်က္ရည္ေတြ မိုးနဲ႕အျပိဳင္ရြာသြန္းေနခဲ့ရျပီ....ေၾသာ္ ..သူမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးကိုေတာင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား အေရာင္မွိန္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိပါလိမ့္.....
 ----------------------------------------------------------------------------------------

အခန္း-၇
ေအးစိမ့္စိမ့္ ေဆာင္းေလအေ၀ွ ့မွာ ငွက္ကေလးေတြ ရဲ႕ေတးသီသံစိုစိုစီစီနဲ႕... ေဟမာန္ရဲ႕ အလွဟာ နွင္းစက္ေတြၾကား၀ံ့ၾကြားေနေလရဲ႕........
"မ" "မ"ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ နွင္းစက္ကေလးေတြေလ... 

"အင္းး မ ကေတာ့ ေဆာင္းရာသီကိုခ်စ္တယ္ ..နွင္းစက္ကေလးေတြ တံစက္ျမိတ္မွာ တြဲလဲခိုေနတာေလးကို အရမ္းသေဘာက်တာပဲ... ."
"ေမာင္လဲ ေဆာင္းရာသီကို ၾကိဳက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေလးေတြကို ခံစားလို႕ေကာင္းတာ မိုးေတြရြာေနတဲ့ အခ်ိန္ေလ.... ျပီးေတာ့ မိုးရာသီမွာ သစ္ပင္ေတြ ရွင္သန္ၾကီးထြားၾကတယ္ေလ.."
"ကဗ်ာ..မိုးး...သစ္ပင္..စံုေနတာပဲေနာ္.. မ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ေမာင္ အေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္သြားသလိုပဲ..."...

"မဟုတ္ပါဘူး....မ စိတ္ထင္လို႕ပါ..."...
 

ကဗ်ာ....မိုး......သစ္ပင္......... သူခပ္ေဆြးေဆြးေလး ျဖစ္သြားသည္...။ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားသည့္ဟန္ျဖင့္ အေ၀းကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္.....။ အတိတ္ကအခ်ိန္ကာလ တစ္ခုဆီ.. တေရးေရးျမင္ေယာင္ရင္းးးးးးးး................

"ကိုကို ဒါဘာအပင္ေလးလဲ သိလားး" 

"မသိဘဲေနပါ့မလားး က်ားလွ်ာပင္ကို ျပင္ဦးလြင္သြားတဲ့ ဘက္မွာေပါမွေပါပဲကို..".. 

"ဟိ... လက္ေဆာင္ရတာေလ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက..".. 

"မစိုက္နဲ႕လႊင့္ပစ္လိုက္ ...အိမ္မွာမစိုက္ေကာင္းဘူးေလ".. 

"ဟုတ္လား ေမေမလဲ ေျပာေတာ့ေျပာတယ္ သိမွ မသိဘဲကို..".. 

"ဘယ္သိပါ့မလဲ မမ ပိန္းတိန္းတိန္းရဲ႕..."....

"ဟိ ကိုကိုကလဲ"...

"ကိုကိုေနဦးး ...ဒါကေရာဘာပင္လဲ သိလားး".. 

"အာာ..လာျပန္ျပီ.. ဒီအပင္ေတြပဲေနာ္... စိတ္မ၀င္စားပါဘူးဆိုမွ"... 

"မသိလဲဘာမွ မျဖစ္ဘူး အဓိကက စိုက္ဖို႕ပဲ.. လာသြားၾကစို႕..." 

"ဘယ္လဲ"...

"အပင္သြားစိုက္မယ္ေလ က်င္းေတာင္တူးျပီးျပီ " 

" ဟာ ကိုယ့္ဘာသာတူးတာလား.." 

"ဟုတ္ပ ေအးေဆးပဲ ကိုယ့္က်င္းကိုယ္တူးတာမွ မဟုတ္တာ အပင္အတြက္တူးတာပဲ ဟိ.." 

"နာခ်င္ေနျပီ အဲ့လိုေတြ မေျပာပါနဲ႕ဆိုတာကို.." 

"ကိုကို ကိုကိုသာ သစ္ပင္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေလ သစ္ပင္ရွင္သန္ၾကီးထြားနိုင္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးမယ့္ မိုးေရစက္ေလးေတြနဲ႔ ေျမဆီလႊာျဖစ္ခ်င္တယ္..."..
 

အေ၀းကလြင့္ပ်ံလာတဲ့ ဆည္းလည္းသံေလးေတြ တခြ်င္ခြ်င္ျမည္လို႔....။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕အမွားေတြနဲ႔ သူမရဲ႕အခ်စ္ကမထိုက္တန္ပါဘူး… သူမတစ္ေယာက္ဘာျဖစ္လို႕မ်ား အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ခဲ့ပါလိမ့္..။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့့လဲ ဦးတည္ရာ မတူညီတဲ့ျမွားနွစ္စင္းရဲ႕ ဆံုမွတ္က တစ္ေနရာတည္းမွာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုေကာင္းမွာပဲ ..။ ခုေတာ့ကံႀကမၼာေရးတဲ့ ျပဇာတ္မွာ သူက အသဲခြဲသူလူၾကမ္းၾကီးျဖစ္ျပီး သူမကေတာ့ ေပးဆပ္အနစ္နာခံသူေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ တိတ္တဆိတ္ငိုေၾကြး ရင္း ေနာင္တေတြတသီၾကီးကို ေထြးပိုက္လို႔ အသက္ဆက္ရွင္ေနရတဲ့သူ .. အမွားေတြကို ျပင္ဆင္ခြင့္မရွိ သူ .... ကြဲအက္သြားတဲ့ ဖန္ခြက္တစ္လံုးလို တစ္စစီေၾကကြဲခဲ့ရတဲ့ နွလံုးသားတစ္စံု ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ပုန္းကြယ္ရင္း......
သူမ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘ၀တစ္ပါးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနနိုင္မွာပါေလ... က်န္ေနခဲ့တဲ့သူမွာသာ...

 

******************************************************

"ေမာင္ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲဟင္" 

"ဘာမွ မစဥ္းစားပါဘူး သြားၾကရေအာင္ေလ".. 

------------------------------------------------------------------------------

 တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ အေရာင္ေတြ အစြန္းအထင္းေတြ မပါ၀င္ဘဲ သီးျခားျဖစ္တည္ေနတဲ့ ျဖဴစင္ျခင္းသက္သက္ပါပဲ..။ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့သူနွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ပဲ လမ္းခြဲခဲ့ပါေစ ခဏတာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ခ်စ္ေမတၲာနဲ႔ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ အၾကြင္းမဲ့ေသခ်ာပါတယ္...။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုပဲ အမွတ္တရအျဖစ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သယ္ေဆာင္သြားသူေတြ ရွိသလို ေမ့ပစ္နို္င္တဲ့သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးရွိေနမွာပါ..။ လြမ္းေနသူေတြ...မေမ့ရက္နိုင္သူေတြရွိသလို အခ်စ္သစ္နဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္တဲ့သူေတြလဲ ရွိေနဦးမွာပါပဲ...။ အခ်စ္ဟာ သစ္ပင္တစ္ပင္လို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတိုင္း ေအာင္ျမင္ၾကီးထြားလာတတ္တဲ့ အရာမဟုတ္ေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့အရာကေတာ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုၾကားမွာ ၾကီးထြားလာတတ္ၾကပါတယ္..။

သံေယာဇဥ္ကိုပဲ အခ်စ္လို႔ကေယာင္ကတမ္း မွတ္ယူျပီး မ်က္စိမွိတ္ခ်စ္ျမတ္နိုးေနတဲ့ သူမရဲ႕အခ်စ္ကပဲမွားခဲ့တာလား...။ သူကေရာသူမကို တကယ္မခ်စ္ခဲ့ဘူးလားးး.. ဘ၀မွာတစ္စံုတစ္ခု ရယူလိုျခင္းမရွိတဲ့ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္သာရွိေသာခ်စ္ျခင္းဟာ အေအးျမဆံုးနဲ႔ ပူေလာင္ျခင္းအကင္းဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္....
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူဟာ ကိုယ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ့လူဟာ ေလာကမွာ ကံအေကာင္းဆံုးသူျဖစ္ပါလိမ့္မယ္.. သူမဟာ ကံေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူးး...

Written By

ပန္းေရာင္မိုး 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 >>> က်မရဲ႕ ဂ်ဴနီယာညီမေလးတစ္ေယာက္ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ ..။ က်မဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးမွန္းသိေတာ့ သူေရးထားတာေလးကို ခံစားေ၀မွ်ခ်င္တဲ့ဆႏၵသက္သက္နဲ႔ ပို႔ေပးလိုက္လို႔ ဒီမွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္..။ ခုမွ ပထမဆံုးစေရးကာစမုိ႔ ဇာတ္လမ္းသရုပ္ေဖာ္တာ လိုအပ္ေကာင္း လိုအပ္မွာမ်ိဳးရွိႏိုင္ေပမယ့္ ေသခ်ာဖတ္ရႈခံစားၾကည့္လိုက္ရင္ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ .. သံေယာဇဥ္ၾကီးလြန္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ ... သနားဂရုဏာစိတ္နဲ႔ မိန္းကေလးအေပၚမွာ ေဖးမခဲ့ေပမယ့္ မသိစိတ္ကေန ခ်စ္မိသြားတဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ ေတြကို ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္ ..။ ရသတစ္ခုခုေတာ့ ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ....။<<<<<

အားေပးမႈမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ :)))