သူမက
တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္း
"က်မတို႔
လမ္းခဲြလိုက္တာၾကာျပီေလ" လို႔ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိသလိုေျပာလိုက္တယ္..။
"မင္းခံစားေနရမွာေပါ့"
ဆိုတဲ့စကားကိုေတာ့ သူ မေျပာျဖစ္ခဲ့ …။
ခ်စ္သူေဟာင္းအေပၚမွာ
နာက်ည္းေနတဲ့အရိပ္အေငြ႔အခ်ိဳ႕ကို သူမ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူေတြ႔ေနခဲ့လို႔ပဲ..။
တစ္ခ်ိန္က သူအေ၀းကေန အျမတ္တႏိုးခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးကို မထင္မွတ္ပဲ ျပန္အေတြ႔
.. အရင္က ကေလးဆန္ဆန္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က တည္ျငိမ္ရင့္က်က္တဲ့အလွနဲ႔အတူ..
ဟန္ေဆာင္တတ္လာ တဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့ …။
"အခုဘာေတြ လုပ္ေနလဲ" ဆုိေတာ့ ….
သူနားမလည္ႏိုင္တဲ့ သူမရဲ႕ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စကားလံုးေတြ ကို သူ
နားလည္သေယာင္ေယာင္ ျပန္လည္ေျပာဆိုရင္း …. သူမအပါးကေန ထြက္လာခဲ့မိတယ္….။
အခ်စ္ဆိုတာ
….. ျပာဖံုးေနတဲ့မီးခဲတစ္ခုလိုပဲလား ဟန္နီ ..။ ေ၀၀ါးေနတာၾကာလို႔ …. မရွိေတာ့ဘူး
ထင္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္တစ္ခုက ရုတ္တရက္ျပန္အေတြ႔မွာ … ႏွလံုးသားကိုလႈပ္ခတ္လို႔ …
သူ႔ရဲ႕ညေတြဟာ … ရွည္လ်ားလာရျပန္တယ္ …..။
သူတန္ဖိုးထား
ျမတ္ႏိုးခဲ့ရေပမယ့္ …. တစ္ခါဆံုးရႈံးသြားဖူးတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာကို အခုတစ္ၾကိမ္မွာ ….
သူလက္လႊတ္ဖို႔ ထိုက္တန္ပါ့မလား ….။ အခြင့္အေရးဆိုတာ ၂ ခါထပ္မလာတတ္ဘူးဆိုတဲ့
ဆိုရိုးစကားတစ္ခုက ႏွလံုးသားထဲ၀င္အလာ …. သူ႔ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု
ပီျပင္လာခဲ့…။
"ကိုယ္ သတိရလို႔ ဖုန္းဆက္တာ .." ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕
စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ အသံေနာက္မွာ … တည္ျငိမ္တဲ့အသံတစ္ခုက တုန္႔ျပန္လာခဲ့တယ္..။
"က်မက အားခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး … အားရင္လည္း စာေရးစာဖတ္ေနတတ္တယ္"
လို႔ ျပန္ေျဖလာခဲ့တယ္…။
"ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ မင္းကို
၄ ႏွစ္လံုးလံုး သတိရေနခဲ့တယ္" လို႔ သူ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံလိုက္ေတာ့ …
"ရွင္ သံေယာဇဥ္ထားတတ္သားပဲ" လို႔
သူမက ရယ္သံစြက္လို႔ ျပန္ေျပာရင္း စကား၀ိုင္းတစ္ခုက ေႏြးေထြးလာသေယာင္
သူမွတ္ထင္လာခဲ့မိရဲ႕ ..။
"ဒီ ၄ ႏွစ္လံုး မင္းတစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းေနခဲ့တာေပါ့"
လို႔ သူဆိုတဲ့အခါ "လူဆိုတာ ေမြးလာေတာ့ လည္း
တစ္ေယာက္တည္း ေသေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း ျပန္သြားရမွာ သိေနရက္နဲ႔ ဘ၀တစ္ခုကို
တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းတာ ဘာမ်ားထူးဆန္းလို႔လဲ" လို႔ သူမက တံု႔ျပန္ရင္း
… အဲဒီစကားေတြထဲမွာ .. သူမရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတေနတဲ့
အရိပ္အေယာင္တစ္ခ်ိဳ႕ မပါပါေစနဲ႔လို႔ သူတစ္ဖတ္သတ္ အတၱၾကီးမိျပန္တယ္…။
"လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေလာက္က စာသင္ခံုထဲက ေခ်ာကလက္ညိဳညိဳေလးေတြ
.. သစ္ခြပန္းေလးေတြ ကို သတိရေသး လား" လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးသူေမးမိေတာ့
.." ေျခာက္သြားတဲ့အခ်ိ္န္ဆို အနံ႔မရွိတဲ့
သစ္ခြပန္းေတြ က်မ မၾကိဳက္တတ္ဘူး" လို႔ ျပန္ေျပာတတ္တဲ့ သူမက
ဟန္ေဆာင္ဖို႔လဲ ေမ့ေနတတ္ သူျဖစ္ျပန္တယ္..။
"ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို
အရူးအမူးခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္.. ဘ၀မွာ ပထမဆံုးခ်စ္ခဲ့တာ.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သတၱိေၾကာင္ခဲ့တယ္
… ကိုယ္ခ်စ္ေနတာကို သူသိေအာင္ ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကို သူမသိခဲ့ဘူး"
အဲဒီလို အရင္က အခ်စ္အေၾကာင္းကို သူမ သိေအာင္ ဖြင့္ေျပာဖို႔ ဒီတစ္ခ်ိန္ေတာ့ သူ႔မွာ
သတၱိအျပည့္ရွိလာခဲ့ျပန္တာ …။ သူမရဲ႕စကားတစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ခ်ိန္က သူသတၱိနည္းခဲ့တာကို
ေနာင္တရသြားေစျပန္တယ္ ..။
"ဘယ္ေလာက္ပဲ ခပ္တုံးတံုးမိန္းကေလးျဖစ္ေနပါေစ … သူတို႔ကို
ခ်စ္တဲ့ေယာက်္ားေလးရဲ႕ မ်က္လံုးကို ဖတ္တတ္တယ္.. စကား၊ အမူအရာကို ဘာသာျပန္တတ္တယ္…
ပါးစပ္က ဖြင့္မေျပာေပမယ့္လည္း ခံစားခ်က္ကို နားလည္တတ္တယ္။။ အဲဒါ မိန္းကေလးေတြရဲ႕
ေမြးရာပါအစြမ္းအစတစ္ခုပဲ ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ပါတယ္လို႔ ပါးစပ္က ေျပာေနေပမယ့္
ရင္ထဲက အခ်စ္စစ္ဟုတ္မဟုတ္ မိန္းကေလးတိုင္းလိုလို ခဲြျခားတတ္ပါတယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလ
သူတို႔က ခ်စ္လြန္းလို႔သာ ဘာမွမေျပာပဲ relationship တစ္ခုကို ထိန္းသိမ္းေနခဲ့တာ..
တစ္ကယ္ခ်စ္တာမခ်စ္တာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို ဖတ္တာမွာ မိန္းကေလးတိုင္း
မညံ့ၾကဘူး" လို႔ သူမက ေယဘူယ်သေဘာကို ေျပာျပလာေတာ့ … တစ္ခ်ိန္က
သူခ်စ္ခဲ့တာ သိေနခဲ့တယ္ေပါ့လို႔ ဖြင့္ေမးဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့…။
"ဒါေပမယ့္ ပို႔သူနာမည္မပါပဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့
စာအုပ္ေတြေတာ့ က်မက သေဘာက်သား" လို႔ … သူမက ၀န္ခံစကားတစ္ခုကို ဆိုရင္း
အဲဒီစာအုပ္ေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ သူပဲဆိုတာ ဟိုအခ်ိန္ကတည္းက သူမ သိေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို
တေစ့ေစာင္းေျပာျပေနသေယာင္ဆိုေတာ့ သူရဲေဘာေၾကာင္ခဲ့တဲ့ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
ရွက္ရြံ႕လာခဲ့မိသလိုလို..။
"ဟန္နီ.. မင္းေတာ္ေတာ္ရင့္က်က္လာတယ္.. အေတြးအေခၚေတြလည္း
ေျပာင္းလဲလာတယ္.. အေျပာအဆို အမူအရာေတြလည္း လူၾကီးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္လို႔ ..
ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း အေျပာင္းအလဲေတြ ျမန္လိုက္တာ" လို႔
သူတီးတိုးေရရြတ္မိေတာ့ ခပ္တိုးတိုးရယ္ေနတဲ့သူမရဲ႕ ရယ္သံက အတိတ္ကပံုရိပ္အတိုင္းပဲ
ထပ္တူက်သြားျပန္တယ္...။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
စိတ္ကူးထဲေပၚလို႔ ခ်ေရးမိတဲ့ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္.. ဘယ္ႏွစ္ပိုင္းဆက္လာမလဲ မသိ..။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ဘယ္ေတာ့ေရးျဖစ္မယ္မသိ.။ စာေရးခ်င္စိတ္ေပၚတဲ့ခ်ိန္ .. ျပီးေအာင္ဆက္ေရးျဖစ္မွာပါ.. :D :D
.jpg)
10 comments:
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါမယ္ကြယ္..
တစ္ပိုင္းတစ္စေလး ေရးခ်သြားေပမယ့္ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျပာအဆိုသိမ္ေမြ႔ပံုကို သေဘာက်သြားတယ္ စႏိုးေရ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
မမအဲလိုႀကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕။ ဇာတ္သိမ္းေလးေတာ့ ေရးပါမမရယ္။ ပန္းေလးလွတယ္။ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတာလားမမ။
မမအဲလိုႀကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕။ ဇာတ္သိမ္းေလးေတာ့ ေရးပါမမရယ္။ ပန္းေလးလွတယ္။ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတာလားမမ။
သစ္ခြပန္းေတြၾကိဳက္လို႔ ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ေဒါင္းထားတဲ့ထဲကေန ျပန္ယူသံုးထားတာ.။ သိမ္းထားတာၾကာေတာ့ ဘယ္ website ကလဲ ျပန္မသိေတာ့ဘူးး.. အဲဒါနဲ႔ credit လဲ မေပးတတ္ေတာ့ဘူး ညီမေလးရဲ႔ :D
စႏိုးေရ အေရးအသားေလးေကာင္းမွေကာင္း ။
ဇာတ္သိမ္းေလးဆက္ေရးေပးအံုးေနာ္ ။
ဟုတ္တယ္...ေျပာရရင္ေယာက်ၤားနဲ႕မိန္းမယွဥ္လိုက္ရင္
မိန္းမေတြက ပိုရင့္က်က္ျမန္သလိုပဲ....၊ဖတ္လို႕ေကာင္း
တဲ့ဇာတ္လမ္းေလးပဲ....၊ေနာက္အခန္းဆက္ေတြကို
ေစာင့္ဖတ္ပါ့မယ္...၊စိတ္ထဲရွိမွ ခ်ေရးလိုက္တာက ပိုၿပီး
အသက္ဝင္တယ္ထင္လို႔ ျမန္ျမန္ေရးဖို႕မေတာင္းဆိုေတာ့
ဘူးဗ်ဳိးးးးးးးး
ဟုတ္တယ္စႏုိးေရ....ေလးျငိမ္းေျပာတာမွန္တယ္
အာ႔ေၾကာင္႔ စိတ္မပါေသးရင္ ဆက္ေရးဖုိ႔အတင္း
မတုိက္တြန္းေတာ႔ပါဘူးးးးးးး စႏုိး စိတ္ပါမွ ဆက္ေရးေပါ႔.....ဒါေပသိ ဇာတ္လမ္းေလးက
ဖတ္ရတာ စိတ္၀င္စားစရာ ဆုိေတာ႔
ဆက္ရန္ေလးကိုေတာ႔ ျမန္ျမန္လာေစခ်င္
မိတာေပါ႔ေနာ္....:P
ခ်စ္တဲ႔....မိုးနတ္
အေရးအသားေလးအေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္
အေရးအသားကေတာ႔ လူကုိ တစ္ခါတည္း ဆြဲေခၚသြားေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ
ဆက္ေရးဦးေနာ္ ေမွ်ာ္ေနပါမယ္
Post a Comment