ဒီဇင္ဘာကို
ေရာက္လာျပန္ျပီေလ..။ ဒီတစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ဒီဇင္ဘာနဲ႔အတူ ..... ခ်စ္တဲ့မိသားစုရယ္
...၊ ေနေနက် ေနရာတစ္ခုရယ္၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အေပါင္းအသင္းေတြရယ္၊
ေက်နပ္စရာလို႔ အတင္းေရာကာေရာ မွတ္ခ်က္ခ်ထားတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုရယ္ .. အဲဒီအရာေတြၾကားထဲမွာ
သံပတ္ေပးထားတဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို လႈပ္ရွားေနပါတယ္ ...။ ဟုိးအရင္ကလို ႏွင္းပြင့္ျဖဴျဖဴေတြၾကားထဲက ေရခဲတမွ်ေအးစက္ေနတဲ့
ေလထုၾကား ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနရတဲ့ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ဘ၀ကေန ... ေနေရာင္ေအာက္က ဘ၀တစ္ခုကေတာ့
ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေန႔စဥ္န႔ဲအမွ် သင္ၾကားေပးတဲ့ ဘ၀ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုလိုပဲ ...။
တခ်ိဳ႕ေန႔ရက္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းသလို တခ်ိဳ႕ေန႔ရက္ေတြကေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြၾကားထဲ
ေမာပန္းေနတတ္ျပန္တယ္ ...။
ထူးထူးျခားျခားခံစားရတာကေတာ့
Dust allergy ပါပဲ ...။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း .. ဖုန္မႈန္႔ေတြၾကားထဲက ေလထုညစ္ညမ္းမႈေတြၾကားထဲမွာ
... ခဏခဏ ႏွာမႊန္၊ ႏွာေစးျဖစ္တတ္ပါတယ္..။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ပင္ပန္းတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အေအးမိျပီး
ဖ်ားတာေရာပါ တခါတေလ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိပါတယ္ ....။ အဲဒီလိုျဖစ္တာက အခုျပန္လာမွျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ
ဟုိအရင္ ႏိုင္ငံျခားမထြက္ခင္ကတည္းက ဖုန္မႈန္႔ေတြရႈမိရင္ ျဖစ္တတ္ေလ့ရွိပါတယ္...။ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း
အလုပ္လုပ္ရတာကို အရမ္းအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီး ေနထိုင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို မေကာင္းတာပါ
..။ “ဖုန္မႈန္႔ကင္းစင္ ျမန္ျပည္တစ္ခြင္” ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေနာ္ ....။
အရင္ႏွစ္
ဒီဇင္ဘာလမွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ... ႏွစ္တိုင္း ဒီဇင္ဘာလေရာက္ရင္ ခရီးတစ္ခုခုေတာ့ ထြက္ျဖစ္ေနတတ္တယ္
...။ အရင္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္..။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ပဲ
ဆိုရမလား ..။ မႏွစ္ကဒီအခ်ိန္သြားခဲ့တ့ဲ ေနရာမွာ ဒီႏွစ္တိုင္ဖြန္းမုန္တိုင္းအၾကီးၾကီးတိုက္တယ္..။
ဟိုင္ယန္ လို႔ ေခၚပါသတဲ့ ..။ ကၽြန္မတို႔သြားခဲ့တဲ့တကၠသုိလ္ရွိတဲ့ ျမိဳ႕ကို ဦးတည္တိုက္တာမဟုတ္ေပမယ့္..
အဲဒီျမိဳ႕နဲ႔ နည္းနည္းနီးတဲ့ျမိဳ႕မွာ အဓိက တုိက္ခတ္ခဲ့တာေပါ့ ..။ ဒါေပမယ့္လည္းပဲ ကၽြန္မတို႔သြားခဲ့တဲ့
တကၠသိုလ္မွာေတာ့ အေဆာက္အဦေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်က္စီးသြားတယ္..။ ေနခဲ့တဲ့ ေနရာက ပင္လယ္နဲ႔နီးနီးကေလးဆိုေတာ့
အဲဒီက လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္အေသအေပ်ာက္မ်ားတယ္လို႔လဲ ၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ..။ အရင္ႏွစ္က
ျပန္ခါနီး မုန္တိုင္းတစ္ခုၾကံဳေပမယ့္ အဲဒီေနရာနဲ႔ အလွမ္းေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္တာမို႔ ေလၾကမ္းၾကမ္းတိုက္တာကို
ၾကံဳလိုက္ရတာကလြဲရင္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘဲ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္..။
ဒီႏွစ္လဲ
ခရီးေတြ ထြက္ျဖစ္တယ္ ..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပါပဲ ..။ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကသာ
မိသားစုနဲ႔ ခရီးတစ္ခုထြက္ျဖစ္တာကလြဲရင္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေတာရြာေတြဘက္သြားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္...။
အဓိကက တိုးတက္မႈနည္းတဲ့ ေတာင္ေပၚရြာေတြကို သြားျဖစ္တယ္ ...။ ဒီဇင္ဘာလလယ္ေလာက္မွာလဲ
... အဲဒီလိုပဲ ရြာေတြဘက္ ခရီးထြက္ျဖစ္ျပန္ဦးမယ္ ..။ ေတာရြာဓေလ့ေတြ သိရျမင္ရသလို ေဒသရိုးရာအစားအစာေတြ
စားရဦးမယ္ ..။ စကားသံ၀ဲ၀ဲေတြ နားေထာင္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲက အသိအျမင္ေတြကုိ ေလ့လာခြင့္ရဦးမယ္
...။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ရြာေလးေတြမွာ .. ၾကယ္စံုတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို တ၀ၾကီးခံစားခြင့္ရပါဦးမယ္
...။
အလုပ္ေတြၾကားမွာပဲ
ဘ၀ကို ျမွဳပ္ႏွံထားလို႔ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အလြမ္းေတြလည္း တစတစ ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ပါျပီ...။ လြမ္းစရာမရွိေတာ့တဲ့
ဒီဇင္ဘာမွာ .... ေပ်ာ္စရာေတြပဲ ျပန္ေျပာင္းေတြးရင္း အတိတ္က အတိတ္လိုပဲ က်န္ခဲ့ျပီေလ..။
Sweet December လို႔ အမ်ားက ေျပာေလ့ရွိၾကတဲ့ ဒီကာလက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ sweet မျဖစ္တာၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမယ့္
.. ဒီႏွစ္ကစလို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီဇင္ဘာျပန္ျဖစ္ ဖို႔ ေမ့ပစ္သင့္တဲ့အရာေတြကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ
...။ ဒါေပမယ့္ လည္း ေမ့သြားခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့္
... ဥေပကၡာျပဳလိုက္ႏိုင္တာလို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါ တယ္...။ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္
ဒီဇင္ဘာဆိုတာ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ၾကံဳရစျမဲမုိ႔ ေမ့လို႔မရတဲ့အရာတစ္ခုကို တစ္ႏွစ္တစ္ခါ သတိရေနလိမ့္မယ္
မဟုတ္ပါလား ....။
.jpg)
1 comment:
“ဖုန္မႈန္႔ကင္းစင္ ျမန္ျပည္တစ္ခြင္”ျဖစ္ဖုိ႔ ေ၀းအုန္းမယ္ထင္တာပဲညေလးေရ.........တခ်ဳိ႕ေတာင္ေပၚျမဳိ႕ေလးေတြမွာေတာ႔ ဖုန္နဲတယ္ေလ...မိသားစုနဲ႔အတူေပ်ာ္ေနတာကုိပဲ ဖတ္ျပီးေက်နပ္-မိတယ္
Post a Comment