Saturday တစ္ရက္တာ +++

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က မေတြ႔တာအေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က်မေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးကို လာလည္တယ္..။ မနက္ေစာေစာ ၇ နာရီေလာက္ သူကားဆိုက္ခ်ိန္မွာ... ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ကားဂိတ္ကို သြားႀကိဳဳဳ ျဖစ္တယ္..။ အဲဒီကေန မနက္ေစာေသးတာနဲ႔ပဲ သိပ္မဆာေသးတာေၾကာင့္ေရာ၊ သူ႔ကို ဘုရားလိုက္ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္ေစာေနေသးတာနဲ႔ပဲ ကားဂိတ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ ခဏထိုင္ၾကတယ္...။ တစ္ခုခုစားျဖစ္ေအာင္လို႔ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ၊ ၾကက္သားပလာတာတစ္ပြဲ မွာလိုက္ပါတယ္..။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးရဲ႕ မုန္႔ဟင္းခါးဟာ အရည္က်ဲက်ဲနဲ႔ျဖစ္ၿပီး ၾကက္သားပလာတာ ကေတာ့ က်မၾကိဳက္တဲ့စိမ့္တဲ့အရသာမဟုတ္ဘဲ သၾကားကို မုန္႔လုပ္စဥ္မွာ တစ္ခါတည္း ထည့္ထားေတာ့ ခ်ိဳအီအီျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္..။ 

ၿပီးေတာ့ မနက္ေစာေစာ ဘုရားသြားၿပီး ပန္းကပ္တယ္....။ ဘုရားရွိခိုးတယ္ ...။ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရတာ ေလေအးေအးတခ်ိဳ႕န႔ဲအတူ စိတ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းသြားေစပါတယ္...။ ဘုရားသြားဖူးၿပီးတာနဲ႔ အတန္ငယ္လွမ္းတဲ့ နာမည္ၾကီးစားေသာက္ ဆိုင္တစ္ခုဆီကို မနက္စာ ေအးေအးေဆးေဆးစားဖို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္...။ ဆိုင္ကိုေရာက္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက မုန္႔မွာတဲ့ဘက္မွာ မုန္႔မွာတယ္ ...။ က်မကေတာ့ တစ္ဖက္ေကာင္တာမွာ ေသာက္စရာ မွာပါတယ္..။ အဲဒီဆိုင္ရဲ႕ နာမည္ၾကီးအခ်ိဳပြဲတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဒိုမီႏို ၂ ခြက္လို႔ မွာလိုက္ပါတယ္...။ ပိုက္ဆံရွင္းရင္း Cashier ၀န္ထမ္းေလးက “ပါဆယ္လား၊ ဒီမွာေသာက္မွာလား”လို႔ ေမးလာေတာ့ အလြယ္တကူပဲ “ဒီမွာစားမွာ”လို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္ပါတယ္...။ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းေပးတဲ့ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက က်မရဲ႕ အေျဖကိုၾကားတဲ့အခါ ေလွာင္ရယ္တဲ့အသံနဲ႔ ေဘာင္ခ်ာျဖတ္ေန တဲ့ ေကာင္ေလး ကို “ဒိုမီႏိုကို စားမွာလို႔ေျပာတယ္ေဟ့ေကာင္” လို႔ ရယ္က်ဲက်ဲေျပာပါတယ္..။ အဲဒီအခါ တစ္ေယာက္ကလည္း “ဒိုမီႏို္ကို စားမွာလို႔ေျပာတယ္ေပါ့” ဆိုၿပီး ရယ္ျပန္ပါတယ္..။ က်မေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားပါတယ္..။ ဒါဟာ စားေသာက္ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ Customer ကို ဆက္ဆံတဲ့ တေလးတစားပံုစံတဲ့လား..။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါသလဲ ..။ ဒိုမီႏို္ဆိုတာ က်မအၾကိဳက္ဆံုးအစားအေသာက္ေတြထဲမွာ တစ္ခုအပါအ၀င္ပါပဲ ..။ အသီးအႏွံေတြအမ်ားၾကီး ထည့္ထားတတ္လို႔ တခါတေလေသာက္တယ္လို႔ ေျပာတတ္သလို တခါတေလလဲ က်မက စားတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာတတ္ပါတယ္..။ အဲဒီလို စကားလုံုးအသံုးအႏႈန္းမတူတာနဲ႔ဲပဲ customer တစ္ေယာက္ကို ေလွာင္တယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရိုင္းစိုင္းတဲ့အျပဳအမူျဖစ္လို႔ သူတို႔သိေအာင္ က်မျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္..။ “Customer တစ္ေယာက္ ဘာမဟုတ္တဲ့စကားမွားတာေလးတစ္ခုကို မင္းတို႔ အဲလိုေလွာင္ရယ္တာ ေကာင္းတယ္ထင္သလား”လို႔ ေျပာခဲ့တယ္..။ သူတို႔ ေတာင္းပန္လားမေတာင္းပန္ လား က်မ မသိပါဘူး..။ က်မေျပာၿပီး ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္..။ မဟုတ္ရင္ က်မရဲ႕ စိတ္နဲ႔ စကားကို အဆက္မျပတ္ေျပာမိရင္ မေကာင္းတတ္ဘူးျဖစ္သြားမွာေၾကာင့္ပါ..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ “ဘာေၾကာင့္ သည္းမခံတာလဲ”ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာခဲ့လို႔ဆိုၿပီး ေျပာေနပါေသးတယ္...။ “ငါျပန္ေျပာတာ သည္းမခံႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး...။ Customer ေတြကို တေလးတစားဆက္ဆံသင့္တယ္..၊ မေလွာင္ေျပာင္သင့္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ သိသြားေအာင္ တမင္ေျပာေပးတာ”လို႔ ..။ မဟုတ္ရင္ ဘာ Training တစ္ခုမွမေပးဘဲ အလုပ္ကို နီးစပ္ရာ၀င္လုပ္တဲ့၀န္ထမ္းေလးေတြ အဲဒီလိုေျပာေပးမယ့္သူမရွိရင္ စရုိက္ေတြက ျပင္ၾကမွာမဟုတ္ ဘူးေလ....။

စားၿပီးတာနဲ႔ အနီးအနားက Shopping Mall တစ္ခုမွာ ေစ်းဝယ္ၾကတယ္..။ က်မအျမဲသံုးျဖစ္ေနတာက Lolane Hair Treatment ပါ.။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကတည္းက သံုးလာခဲ့တာ..။ အဲဒါေလာေလာဆယ္သံုးေနတဲ့တစ္ဘူးက ကုန္ခါနီးေနတာေၾကာင့္ လမ္းၾကံဳတာနဲ႔ပဲ တခါတည္းဝယ္သြား မယ္ဆိုၿပီး ထားေနက်ေနရာမွာၾကည့္ေတာ့ lolane hair treatment ဘူးေတြကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး...။ ေနရာ မ်ားေျပာင္း သြားတာလားဆိုၿပီး ေဘးနားေလးမွာေတြ႔တဲ့ ၀န္ထမ္းမိန္းကေလးကို “Lolane Hair Treatment ဘူးေတြ ဘယ္နားမွာထားတာလဲ ညီမေလး”ဆိုၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္..။ မိန္းကေလးက “ဒီဘက္မွာအစ္မ၊ လိုက္ျပေပးပါမယ္” ဆိုၿပီး ေခၚလို႔လို္က္သြားၾကည့္ေတာ့ Lolane မဟုတ္ဘဲ Loreal ေကာင္ တာျဖစ္ေနတယ္..။ “အစ္မေျပာတာ Lolane ေလ၊ ဒါက Loreal ေကာင္တာမဟုတ္လား” ဆိုေတာ့ “တူတူပဲအစ္မ”တဲ့..။ “အင္.. ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး.၊ Lolane က Lolane ၊ Loreal က Loreal ပါ” ဆိုေတာ့မွ စကားကိုေရာခ်တယ္..။ သူတို႔အေတြးထဲမွာက စကားလံုးအသံထြက္ခ်င္းခပ္ဆင္ဆင္ဆိုေတာ့ က်မ မသိေလာက္ဘူးထင္ၿပီး ေရာခ်ေရာင္းခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး..။ စိတ္ထဲ နည္းနည္း ထပ္တိုရျပန္ၿပီ..။ သူတို႔ဘာေၾကာင့္ အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ ပံုမွားရိုက္ခ်င္ရတာပါလိမ့္..။ ဒါဟာ ေစ်း၀ယ္သူကို ေစာ္ကားျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္ပါလား..။ ေစ်းလာ၀ယ္သူေတြကို ဘာမွမသိေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အထင္ေသးတတ္ျခင္း က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေစ်းဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတတ္တာထင္တယ္..။ အဲဒါနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့ၿပီး တျခားစင္ေတြက Hair treatment ေတြ စီထားတဲ့ေနရာမွာ ဘာ Brand ေတြရွိလဲ ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္..။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာၿပီး “ဘာလိုခ်င္လဲအစ္မ” ဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာထပ္ေျပာျပလိုက္တဲ့အခါ “Lolane က ကုမၸဏီဖ်က္သြားလို႔ ပစၥည္းအသစ္ေတြထပ္မေရာက္ေတာ့ပါဘူး”လို႔ ရွင္းျပတယ္..။ အဲဒီအခါ အဲဒီပစၥည္းကို မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိတာနဲ႔ပဲ ေကာင္းႏိုးရာရာၾကည့္ရင္း Loreal damage care treatment တစ္ဘူး ဝယ္ျဖစ္တယ္..။ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ Service ကြာျခားပံုက ဒီေနရာမွာ ထင္ရွားလာတာပါပဲ ..။ မရိုးမသား မအူမလည္လုပ္တတ္ တဲ့၀န္ထမ္းနဲ႔တုန္းက ဝယ္ခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းသြားေပမယ့္ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း၊ မရွိဘူးဆိုတာကို မရွိဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း ရိုးရိုးသားသားရွင္းျပေပးတတ္တဲ့၀န္ထမ္းေလးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးတည္း ကိုပဲ ၀ယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာရတာပါ..။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မစိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္းလက္ကိုင္ထားတဲ့ စကားလံုးျဖစ္တဲ့ Be honest ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို သတိရမိသြားေစပါတယ္..။ ဘယ္လိုအေျခအေန မွာပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ အရိုးသားဆံုးလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ပါ၊ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္လာပါလိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ ..။

ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွာ တစ္ခုထပ္ၾကံဳရျပန္ပါေသးတယ္..။ စေနေန႔တေန႔တာကေတာ့ ဆိုင္ေတြက ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အခ်ိဳးမေျပမႈေတြနဲ႔ စိတ္ကုန္ခဲ့ရတဲ့တစ္ရက္တာလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပဲ ..။ ေန႔လည္စာ စားၾကေတာ့ ဆိုင္တစ္ခုမွာ က်မက ထမင္းေပါင္းမွာပါတယ္..။ သူငယ္ခ်င္း က ေၾကးအိုးဆီခ်က္မွာပါတယ္..။ လြဲမွာစုိးတာေၾကာင့္ ေၾကးအိုးဆီခ်က္ေနာ္လို႔ ေသခ်ာမွာလိုက္ပါတယ္.။ ထမင္းေပါင္းေရာက္လာ ပါတယ္..။ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္..။ ခဏေနေတာ့ ေၾကးအိုးအရည္ေတြနဲ႔ တစ္ပြဲေရာက္လာပါ တယ္..။ မွာတာက ဆီခ်က္၊ ေရာက္လာတာက အရည္ေသာက္။ ဘယ္ေလာက္အထိ လြဲလိုက္ပါသလဲ ..။ မွားတာကိုေျပာလိုက္ေတာ့ “ေၾကးအိုးအရည္ေသာက္ေရာ မၾကိဳက္ဘူးလား”ဆိုၿပီး ျပန္ျပင္ခိုင္းရမွာ ပ်င္းတဲ့စားပြဲထိုးေလးက ေလျပည္ေသြးပါတယ္..။ “ဆီခ်က္စားခ်င္လို႔ စကတည္းက မွာတာေလ..။ ဒီေလာက္ေတာ့ မင္းတို႔ျပင္ေပးရမွာေပါ့..။ ဘယ္သူ႔ဘက္က မွားတာလဲ”ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းက ေျပာမွ စားပြဲထိုးေလးက “ကၽြန္ေတာ္ စားဖိုမွဴးကို ေၾကးအိုးဆီခ်က္လို႔ေသခ်ာေျပာတာ..။ သူခ်က္တာလြဲတာ”ဆိုၿပီး သြားျပန္ျပင္ခိုင္းပါတယ္..။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ Customer service အေၾကာင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေျပာလို႔ ဆံုးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...။ ေကာင္တာမွာေငြရွင္းရင္ တစ္ခ်က္ခ်င္းျဖည္းျဖည္းေအးေအးလုပ္ေနတတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေလးေတြ၊ မွာခ်င္တဲ့စားစရာသာမွာ၊ ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ေလ့မရွိတဲ့ waiter ေလးေတြ၊ စားသံုးသူေတြ စားေသာက္ေျပာဆိုေနရင္ တေစ့တေစာင္းစပ္စုတတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေလးေတြ၊ ေစ်း၀ယ္သူကို မ၀ယ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူး၊ ဘာမွမသိေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ ၀န္ထမ္းေလးေတြ စသျဖင့္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကံဳရလြန္းလို႔ ရိုးအီစိတ္ပ်က္ေပါင္းလဲ မ်ားလွပါၿပီ...။

ထားပါေတာ့..။ ဒါကေတာ့ မထူးျခားလွတဲ့က်မရဲ႕ တစ္ရက္တာျဖတ္သန္းမႈတစ္ခုပါ...။ 

+++++++++++++++++++++++++++

ေလာေလာဆယ္ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ေနသလဲဆိုရင္.....

ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြက စာေရးဆရာမ စံပယ္ျဖဴႏုရဲ႕ “ေျမာက္ဖ်ားက အလြမ္းရာသီ”ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳသစ္။ ညီအစ္မေမတၱာကိုေရးဖြဲ႔ထားပံုက အစ္မေရာ ညီမေရာရွိတဲ့ က်မအတြက္ ငိုခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ေရးဖြဲ႔ထားႏိုင္ပါတယ္..။

ေနာက္တစ္အုပ္က စာေရးဆရာမ ခက္မာရဲ႕ “ေရြ႕လ်ားေနေသာ အိပ္မက္မ်ား” ဆိုတဲ့ အက္ေဆးစာအုပ္ကေလးပါ..။ ဒီစာအုပ္ကေလးကိုဖတ္ရင္း စာအုပ္ဖတ္ေနရတာနဲ႔မတူဘဲ Blog တစ္ခုကို ဖတ္ေနရတာနဲ႔ တူပါတယ္..။ ဘာေၾကာင့္ဆို က်မတို႔ Blog ေတြမွာ ေရးေလ့ရွိတဲ့ပံုစံေလးေတြ အတိုင္း ႏိုင္ငံျခားမွာေနစဥ္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းပံု ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြကို စာစီထားတာေၾကာင့္ပါ..။ က်မခ်စ္တဲ့ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ Daffodil ပန္းေလးေတြအေၾကာင္းပါသလို စာေရးဆရာမရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းပံု၊ စာေပေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ပံု စတာေတြကို ဖတ္ရတာ ဟင္းပြဲစံုလင္လွတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းလို ရသစံုုလင္လွပါတယ္...။

ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ့ ရတီမဂၢဇင္းပါ..။ ဒီမဂၢဇင္းမွာ ၀တၳဳကဏၰေတာ္ေတာ္မ်ားပါ၀င္တာေၾကာင့္ တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခါ က်မေရးတဲ့အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕တေလကို ပို႔ခ်င္တာနဲ႔ မဂၢဇင္းလိပ္စာသိရေအာင္ ဒီတစ္လ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တာပါ..။

ေလာေလာဆယ္ ဘာေတြေရးျဖစ္ေနသလဲဆိုရင္ .....

အခုတေလာေရးျဖစ္ေနတာ ခရီးသြားေဆာင္းပါးတစ္ခု..။ ၿပီးခဲ့တဲ့ August လပိုင္းမွာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ဘရာဇီးႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ၂ ပတ္ေက်ာ္ၾကာ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္..။ အာရွရဲ႕ လူေနမႈစရိုက္၊ စားေသာက္ပံုမတူတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလ့လာခဲ့ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ ..။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္သိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို စံုစံုလင္လင္ေရးခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ေသခ်ာေရးေနပါတယ္..။ ဓါတ္ပုံေတြအမ်ားႀကီးလည္း ေဖာ္ျပခ်င္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာရွိေနစဥ္ကာလကေတာ့ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္ကို ေၾကာက္တာနဲ႔ပဲ ဒီေဆာင္းပါးအခန္းဆက္ေတြကို Blog မွာ တင္ျဖစ္ဦးမွာမဟုတ္ပါဘူး..။ အင္တာနက္ေကာင္းေကာင္းသံုးႏိုင္တဲ့ေနရာကို တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ က်မေရးထားတဲ့ ခရီးသြားအေတြ႔အၾကံဳေတြကို အားေပးၾကရဦးမွာပါ..။

ေနာက္တစ္ခုေရးေနတာက က်မေမာင္ေလးအတြက္ ဆံုးမ စကားေတြပါ ..။ သူအခု အလုပ္စလုပ္ေနပါၿပီ..။ အဲဒီအခါ သူ႔အတြက္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လုပ္ငန္းခြင္ဘ၀ကို ခံစားႏိုင္ေအာင္ ရွစ္ႏွစ္တာလုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ၿပီးျဖစ္တဲ့ က်မရဲ႕အေတြ႔အၾကံဳေတြကို အေျခခံၿပီး သူဖတ္ဖို႔ ေရးေနတာပါ..။ ေရးမွေတာ့ မထူးေတာ့ ဘူးေလ...။ Blog ေပၚတင္မွပါပဲလို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေရးၿပီးသြားမွပဲ ဆက္တိုက္ တင္ပါမယ္..။ တစ္ခုပဲေျပာခ်င္တာက ေမာင္ေလးအတြက္ ရည္ရြယ္ေရးထားတာျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီးေရးထားတာမဟုတ္ေၾကာင္း ၾကိဳတင္၀န္ခံပါရေစ..။

Blog ေတြေခတ္ကုန္ၿပီ၊ ဖတ္သူသိပ္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္.. ကိုယ္ေရးႏိုင္ရင္ ေရးႏိုင္သေလာက္ စာဖတ္သူေတြရွိေနဆဲဆိုတာ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္..။ Blogger ေတြ လွည့္ဖတ္တာ နည္းသြားလို႔ ကြန္မန္႔ေရးတာနည္းသြားၾကေပမယ့္ ... blog ေတြမွာ စာဖတ္သူေတြကေတာ့ ရွိေနၾကဆဲပါပဲ ..။