အေဝးက မႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္တန္းေတြ၊
ေရကန္ျပာျပာထဲက လႈိင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြ ထက္က တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြ၊ ေရကန္နံေဘးက
ခဲလံုးေလးေတြ၊ ျမက္ရိုင္းပင္ေလးေတြအထိ တစ္ခုမက်န္ အေသးစိတ္ အမွတ္တရရွိေနတဲ့အခါ အလြမ္းဆိုတာ
သက္ရွိေတြကိုသာမကဘဲ သက္မဲ့အရာေတြေပၚမွာ လည္း ထိရွခံစားတတ္တဲ့အရာပါလားလို႔ .... အသိအမွတ္ျပဳမိလာခဲ့တယ္.....။
ေရကန္ေဘးက
ယူကလစ္ပင္ေတြထက္ လာနားခိုေလ့ရွိတဲ့ ငွက္ေမာင္ႏွံေတြ၊ ေရကန္ထဲမွာ လူးလာကူးခတ္ေနတတ္တဲ့
ဘဲငန္းေရာင္စံုေတြ၊ ငါး အရြယ္စံုေတြကိုလည္း တခုတ္တရ ေမွ်ာ္ေငးမိတဲ့ အခိုက္အတန္႔ဆိုတာလည္း
မၾကာခဏၾကံဳလာတဲ့အခါ အတိတ္ဟာ ဘဝမွာ ေျခရာခ်င္းထပ္ လိုက္ပါလာတဲ့ အရာလို႔လည္း ေနာင္တမဲ့စြာ
ေတြးတတ္လာခဲ့တယ္....။
အလြမ္းေတြက
ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ႕ အေရအတြက္ထက္ ပိုသာေနတဲ့အခါ၊ ေရကန္ရဲ႕ ဟုိးအေဝးႀကီး ထိ ျပိဳင္တူပစ္ခဲ့ဖူးတဲ့
ခဲလံုးေလးေတြထက္ ပိုမ်ားေနတဲ့အခါ၊ ေတာင္တန္းၾကီးေတြထက္ ထုထည္ပိုႀကီးေနတဲ့ အခါ၊ ေရကန္ထဲက
ေရေတြနဲ႔ထပ္တူ ပမာဏတိုင္းတာလို႔မရတဲ့အခါ၊ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခရာေတြလိုပဲ .မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့အခါ
အလြမ္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ဘယ္အရာကိုမွ ျပဳ ဳျပင္ဖန္တီးမရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ အမွတ္တရအျဖစ္
သိမ္းဆည္းရံုကလြဲလို႔ တတ္ႏိုင္တာ မရွိခဲ့ဘူးမဟုတ္လား ..။
စကားလံုးေတြက
ျဖဴစင္မႈေတြခ်ည္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြက ခေရေတြ ဇြန္ပြင့္ျဖဴျဖဴေတြလို
ေရတြက္မရေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့ကာလေတြ၊ ရယ္ေမာသံေတြဟာ မာယာပရိယာယ္ ဟန္ေဆာင္မႈမရွိတဲ့ ရိုးရွင္းမႈေတြသာ
လႊမ္းၿခံဳေနတတ္တဲ့ေန႔ရက္ေတြ၊ အိပ္မက္ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အနာဂတ္ေတြသာ လႊမ္းမိုးခဲ့ဖူးတဲ့
အခိုက္အတန္႔ေတြ စသျဖင့္ အတိတ္ဟာ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ပစၥဳပၸန္နဲ႔ ျခားနားေနေပမယ့္လည္း
ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေန႔ရက္ေတြေတာ့ ျဖစ္လို႔ေနခဲ့ပါတယ္...။
.jpg)
2 comments:
ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ ရိုက္ခ်က္ေလးနဲ႔အတူ စကားလံုးလွလွေတြနဲ႔တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ ဖတ္သြားၿပီ တိမ္လႊာ။
အလြမ္းဆုုိတာ သက္ရွိေပၚမွာသာမဟုုတ္
သက္မဲ့ေပၚမွာလည္းရွိေနတတ္တာမ်ဳိးေလးကိုု
သေဘာက်သြားတယ္။
ကိုု္ယ့္အတြက္သိပ္မွန္တာဘဲလိုု ့ေျပာရမယ္။
အုုိင္အိုုရာ
Post a Comment